Sorry for language errors

When I came home I read parts of my blog and concluded that I made some (a lot) language errors. In the dutch text as well as in the English text.
Sorry for that!!! I have a lot of excuses, but will not correct them.
- my small key-board.
- after a long day of heavy labour in the heat and in the mountains
- wine
- beer
- just stupidity
- just negligence
- late at night
- fatigue
- laziness
- ........ ;-)
Excuses enough????

I have updated the Map and uploaded pictures

Until home

Some data about my trip/ enige gegevens

Total distance/totale afstand: 5556 km

# travel days/aantal reisdagen: 62

# biking days/ aantal fietsdagen: 51

Hours laying/lig uren: 318 h

Travel hours/Reisuren: 518 h

Aver. Travel hours p day/reisuren p dag: 10,17 h

Aver. Bike hours p day/fietstijd p dag: 6,24 h

Aver bike speed/ gem fietssnelheid: 17,46 km/h

Max speed/ max snelheid: 76,4 km/h

Aver distance p bikeday/gem afstand per fietsdag: 108,94 km/d

Longest distance/langste afstand: 197 km

---

Home again

Today at 19:45 I arrived at my home, after a day of 160 km.
I am tired, maybe also because I did not take a day of since sunday a week ago, so 11 days with about 120 km a day. Now I can recuperate again.
I am glad t be home again. Yesterday Tiny in Grientsven asked me what my highs and lows had been. Spontaniously I could rspnmd to the lows: the accident with the dog, which did not survive. My freewheel which was damaged in the mountains of the Sierra de Segura. It was more difficult to respond to the highs, but now I know my nominations: some moments when I camped in the wild were very beautiful.
Today or tomorrow I will updaten the weblog and write a message with some data of the trip.

Ik ben thuis

Vandaag 160 km gefietst. Heel veel regen gehad. Genoten van de hele tocht, want ik rook de stal.
Om 19:45 was ik thuis, na een laatste 160 km. Ik ben nu aan het wennen.
Ik ben trouwens 5,5 kg afgevallen.
Vandaag of morgen zal ik alles op de site bijwerken inclusief wat statistische gegevens.
Ik ben erg blij geweest met de vele mails die ik mocht ontvangen. Ik vond de reacties op de blog ook erg leuk.
Ik ga de tocht nu nog eens goed nalezen en evalueren.
Gisterenochtend vroeg Tiny uit Grientsveen wat mijn hoogte en dieptepunmten waren geweest. Een prima vraag. Spontaan kon ik de dieptepunten wel aangeven: het ongeval met de hond die ik dood heb gereden, en het stuk gaan van mijn freewheel midden in de bergen van de Siera de Segura. de hoogtepunten moest ik even diep over nadenken. Ik denk, voorlopig zijn genomineerd: de paar unieke momenten die ik heb beleefd in de natuur bij het wild kamperen.

Schoonhoven

De laatste loodjes. Nederland is wederom prachtig, jammer dat het zo klein is.
Ik heb bij de ANWB een fietsknooppuntenkaart gekocht en daarlangs mijn route uitgestippeld. Weliswaar maak ik dan wat slingertjes en is het niet de meest efficiente route, maar het is zo makkelijk om van nummertje naar nummertje te rijden. Het gaat ook over de mooiste en rustigste wegen en er staan bankjes langs (waar ik maar een keer of 3 gebruik van maak).
Bij Beek en Donk kwam ik toch wel op wat bekender terrein en kwam ik tot de conclusie dat ik met de fietsknooppunten toch wel erg veel om rijdt. Dus toen ben ik van plaats naar plaats gaan rijden.
Ik ben eerst in Lith langsgereden bij een vriend. Daarna langs mijn broer in Wijk en Aalburg. Daar heb ik geslapen.
Het is nu echt mijn laatste etappe naar huis, gewoon dwars door Nederland. (bij Schoonhoven)

Hasenfeld, 3 days to go. I forgot to send it, so I am in Holland now.

I am in Germany in the Eifel. My counter indicates 5145 km. In Catenom (North of France) I met a couple which had ridden a new alternative, by Germany. They had taken 4 valleys: the Rur, the Urft, the Kyl and the Mosel. 4 valleys indicates a light tour, but I have to go up from 170 m to 570 m and then down again.
The route is marvellous, with extremes: very easy to go, and very complicated and heavy. It is an adventure to discover what is hidden behind every curve, it could be anything (steep) up or downhill, a chicane, another road or an other cyclist. So I had to stay very allert.
The inclinations are up to 25%, which is not possible, for me, to bike up.
The Mosel valley is very wide. The Kyl valley is very narrow and ther should pass the river, tre train, a road and the cyclist road.
Today I have pain in my muscles, for the first time this trip.
Tomorrow I will be in Holland, then I expect to be at home within 3 days.
See the correction in the title. My last day in Germany was very easy: plane, a little bit down going, good paths. So easy going and I could make kilometers. At 16:45 I past the border. I was just in time to buy a good map at the tourist office. So now I an 10 km north of Roermond. I think 2 days to go, with a few visits. Wheather is perfect for biking: not too hot.

Asselt, bij Roermond

Ik zak verder de Rur af, ook weer door mooie gebieden en relatief makkelijk. Veel borijke gebieden.
In Duren is het koffie drinken en nu eens met een lekker dikke Sachertorte.
De tocht is verder door mooi landelijk gebied zonder uitdagingen. Er zijn hier relatief veel onverharde paden, maar ze zijn in prima conditie. Dus ik trap lekker door. Om 16:45 ben ik over de Nederlandse grens. In Roermond ben ik juist op tijd bij de ANWB om een kaart van Nederland te kopen voor het laatste stuk van de reis.
Ik zoek een camping op in Asselt, vlak boven Roermond.
Het is vandaag, zoals de laatste dagen uitstekend fietsweer geweest. Droog en niet te veel zon. De tent droog ik tijdens mijn lunch anders moet ik 's avonds voor dat de zon onder gaat op een camping zijn, of in de nattigheid slapen.

Hasenfeld

Gisteren kwam ik een gezinnetje tegen, een kindje in de fietskar, andere dochter (een jaar of 7??) op haar eigen fietsje. Pa erachter met een lang lint waarmee hij haar kon afremmen als de afdaling wat al te heftig wordt. Ik heb ze even voor laten gaan. Pa:'we hebben het allemaal moeten leren'.
Ook nu komen mij weer stukken bekend voor, zelfs Kylburg en de camping. Van mijn fietstocht 30 jr geleden?? Of ik lijd aan een omgekeerd selectief geheugen. Gerolstein ben ik toen zeker geweest.
Het fietspad na Kylburg is minder heftig, tenminste tot aan Gerolstein waar ik nu koffie drink. Ik heb voor het eerst spierpijn, van gisteren.
Er staan diverse mineraalwaterbronnen onderweg. Lekker water, beetje ijzersmaak met koolzuur. Later wordt het gebied weer een gewoon landbouw gebied en moet ik nog 150 m omhoog. Dan komt de opluchting als ik in het gebied van de Urft mag fietsen. Weer een heel andere omgeving. De paden zijn hier vaker onverhard, maar wel te doen zeker gezien het feit dat ik nagenoeg alleen daal. De dorpen zijn aardig om te zien. Het is hier ook zeer bosrijk, zeker bij de grote stuwmeren van de Urft en de Rur. Onder het Rur stuwmeer staat een heel apparte electriciteitscentrale in Jugendstil. En daar vlakbij de camping. Ik heb de hele ochtend min of meer geklommen, soms een beetje, soms stevig. Dat was over 70 km. Daarna heb ik er nog 50 bij gedaan. Ik ben behoorlijk moe en een beetje kort voor de kop. de camping staat niet aangegeven en als je hier verkeerd rijdt is dat door het hoogteverschil funest. Dat irriteert mij. Ik kom pas om 19:00 aan. Dit is de eerste camping na Kylburg. De tent is zijknat, de zon schijnt niet. Mijn band is versleten, dus die moet ik ook vervangen. Kortom het kost wat zelfbeheersing om mijzelf te ontspannen (hoeveel tegenstrijdigheden???). Het was toch vakantie? Ik wil wel weer thuis zijn. Morgen nog 100 km naar Roermond, gelukkig bijna alleen dalend.

Kylburg, hoezo makkelijk traject??? 5000 km overschreden

Toen ik naar bed ging zat er een heerlijke dikke pad triomfantelijk op mijn slaapzak op mij te wachten. Gelukkig wilde hij wel vertrekken toen ik erom vroeg, maar ik heb eerst maar een fototje gemaakt.
Het fietspad langs de Moesel is mooi en duidelijk aangegeven. Weer heel wat anders. Ipv heuvel op heuvel af is dit voorlopig vlak (wordt wel anders) en is het bruggetje op, bruggetje af.
Ik drink in Duitsland koffie met gedeckten Apfelkuchen.
Boodschappen doen is hier weer wat lastig. Allemaal kleine dorpen, geen van allen groot genoeg om een supeermarkt te handhaven. En het is weer zaterdag, dus moet ik ook voor morgen brood hebben.
In Temmels heb ik inkopen kunnen doen en raakte in gesprek met een stel uit Trier op de fiets. 1 km verderop zit ik te lunchen en komen zij aanfietsen. 'We hebben wat voor je bij ons'. Een leverworst was uit mijn, kennelijk lekke, tas gegleden en die hadden ze gevonden.
Na de Moezel Radweg komt de Kyltal Radweg. De Moezel is breed en vlak. Het Kyldal begint al meteen met een waarschuwing: een stevige klim. Het dal is tamelijk smal. Er loopt een rivier doorheen (de Kyl, natuurlijk), een spoorlijn, het fietspad en soms ook een autoweg. Doordat het dal smal is gaat het fietspad over de nodige bobbels van de randen van het dal, en die zijn niet misselijk. Dat loopt op tot 15-20% en zelfs een extreem van 25%. Gelukkig was die laatste erg onoverzichtelijk (eerst een goot dwars over de weg, dan een tweelingtunneltje en direct daarachteraan een onvoorzienbare klim). bovenaan de klim stond een waarschuwingsbord: 25%. Dus ik ben maar even afgestapt. Gelukkig maar, want dat zou beslist over mijn grens zijn gegaan. Het fietspad is sowieso ingewikkeld, ook langs de Moezel. Het gaat rechtdoor, maar heeft heel vaak onoverzichtelijke bochten. Je moet maar gokken wat daarachteraan zit. Kan omhoog, kan omlaag, ineens op de weg terecht komen, een chicane kan in de weg staan, er kan een fietser aankomen, en nog veel meer. Dus vaart maken is gevaarlijk, goed uitkijken is de boodschap.
Als je ineens uit het dal in een dorp terecht komt is het haast een surrealistische ervaring. Dit plaatsje kan niet bestaan in deze natuur. Dat mensen hier wonen???!!!
De hele route leek eenvoudig, langzaam stijgend van 160 naar 500 m en daarna weer langzaam dalend (daar maak ik mij geen zorgen over). Maar op microschaal is dit een afmattingsrace, onvoorstelbaar. Ik ben helemaal verzuurd. In Spanje heb ik alleen moeten duwen toen mijn freewheel kapot was in de Sierra de Segura, verder heb ik overal kunnen fietsen. Hier heb ik al heel wat stukjes moeten duwen, echt heftig. Ik heb vandaag 143 km gemaakt, maar heb me daar dus knap op verkeken. Overigens het alternatief zou slechts 60 km zijn geweest en dat is ook wat weinig.
Ik ben overigens zeer tevreden over de route keuze. Hij is werkelijk schitterend en een echt avontuur. Het is de hele dag bewolkt maar niet echt koud, dus dat werkt mee. Ik ben ook af van 'dat feest van herkenning' dit is allemaal nieuw. Ik heb een jaar of 20 geleden weliswaar in de Eiffel gefietst, maar dat was meer de kant van de Rijn en de Vulcaaneiffel.
De camping ligt diep in het dal, dus morgen wordt dat nog een fiks karwei om omhoog te komen. Op de camping begint net een feest met een fanfare. Ik kan er alleen patat eten. Ik heb geen fut meer om te koken, dus ga ik Kylburg maar in om de Italiaan te savoureren.
Het eten was prima. Geroosterde zalmfilet etc etc. Gulash soep vooraf en ijs toe. Even het dorp inlopen geeft ook wel een goed gevoel, nadat ik Trier heb overgeslagen. Inlopen lijkt overigens meer op klimmen, want de Eiffel is behoorlijk bergachtig.
Na een stevig ommetje kom ik weer op de camping, waar de fanfare inmiddels is opgeruimd en heeft plaats gemaakt voor 'Gert en Marietje'. Gert spreekt uit commerciele overwegingen een aardig mondje Nederlands. Verder zingen ze 'lekkere meezingers'. Dat wordt vanavond dus oordopjes. Het is wel een publiekstrekker en overal in Kylburg te horen.
Ik ben vandaag op 5023 km gekomen.

Volstroff

Dit stuk van Frankrijk (lotharingen) is door zijn heftige historie van oorlogen een beetje leeggelopen. In de dorpen is relatief weinig te beleven. Dus koffie is ook al moeilijk te krijgen. Het landschap is nog steeds mooi, landbouw, veeteelt en bossen en heuvelachtig. Dat betekent heel wat klimmetjes. In 120 km is er geen camping te bekennen. Halverwege heb ik even gepauseerd bij een kerkje en heb daar gezellig zitten kletsen met Gerrit en Emmy die de andere kant op fietsen. Zij vertelden mij dat bij dat kerkje een erkende wildkampeerplek was vanwege de grote afstand van de campings en het grote aantal fietsers. Had ik wel weer leuk gevonden maar ik was er veel te vroeg.
Dus door naar Volstrof, ca. 30 km van de Luxemburgse grens vandaan. Onderweg kom ik nog een stel tegen dat in Hattem woont en dezelfde kant op fietst als ik. Op de camping heb ik nog een tijd met ze zitten uitwisselen. Verder heb ik Jan-Edwin en Karin ontmoet. Zij lieten mij de nieuwste routebeschrijving zien. De mijne is 8 jaar oud. Er staat nu een heel aardig alternatief in van de Ardennen, nl via de Eiffel en diverse rivieren (Moesel, Kyll, Rur) en helemaal via fietspaden. Zo kom ik maandag bij Roermond ons land binnen ipv bij Maastricht. Dus ik heb die routebeschrijving gefotografeerd en overgeschreven en dat ga ik mogen maar eens proberen. Daarmee wordt het voor mij ook weer wat verrassender. Ik kwam vandaag een dorpje tegen waar ik vorig jaar enorm heb zitten stuntelen met de route. Nu wist ik al een km vooraf dat ik daar zou komen en draaide direct de goede hoek in. Hoezo verrassend?
Eind van de middag onweer gehad met een half uurtje regen. Afkoeling was wel nodig.
Mijn Belgische buurman kwam mij net spontaan een glas wijn aanbieden. Aardig van hem.

Lunéville

Ik moet echt nog eens goed kijken wat ik in het verleden hier in de buurt heb gedaan (kan ik thuis pas), want net zoals de perfecte, rustige camping van afgelopen nacht herinner ik mij Darney ook heel goed. Dat is maar 45 km verderop dus het kan niet zo zijn dat ik op een reis op zo een korte afstand heb gekampeerd. Trouwens ik kwam van de andere kant Darney binnen. Teken dat mijn geheugen goed is, maar er zitten toch wat gaten in. Ach iets om mij onderweg mee onledig te houden. Je moet toch wat met je hersenen.
Ik kan me zelfs nog goed herinneren dat ik in het enige cafe van het dorp samen met een Nederlandse fietster, ook de enige gast van de onbewaakte camping alhier, een biertje heb zitten drinken. Hoe belangrijk kan iets zijn???
Gisteren avond met het stel dat de caravan voor mijn deur heeft weggejaagd gezellig zitten kletsen. (ik ben van de weeromstuit hun namen vergeten, omdat hij een heel apparte naam had). Ze kwamen uit Nijmegen.
De Saone wordt hier een smal beekje, vreemd gezicht tov die brede traag stromende rivier 30 km terug.
Bij Jesonville passeer ik de Franse noord zuid waterovergang. Het water ten zuiden hiervan stroom allemaal naar de Middellandse zee. Het water ten noorden hiervan wordt via de Maas naar ons land en de Noordzee afgevoerd. Als ik een bootje had hoefde ik niets meer te doen, bij wijze van spreken.
Het landschap is afwisselend landbouw, beeteelt en bos. Behoorlijk glooiend. Het aardige van deze dorpen hier is dat er nagenoeg altijd een paar bankjes te vinden is onder een stel bomen om en goede lunch te nuttigen en even rustig de ogen toe te doen.
Sinds 2 dagen vertoont mijn communicator weer dezelfde kuren als in het begin van de reis. Heel lastig, want mijn batterij is in 8 uur leeg.
Vandaag tot aan Lunéville gekomen, na bijna 130 km. Een traject naar tevredenheid met veel heuveltjes, 80 m omhoog, 80 m omlaag. Een paar heel steile stukken erbij, zo steil dat je binnen een paar minuten verzuurd en jezelf echt moet toespreken ('door of stoppen ... Door of stoppen????? Pijn, nog even tot dat bosje, hijg, hijg, hijg) en dat hart maar schreeuwen om rust!!!! Maar verder heel acceptabele stijgingen.
Ben vandaag wel erg bezig geweest met oude ritten en de verwarring die dat met zich meebrengt.
Le Clerc ligt vlakbij en ik heb nu maar eens uitgebreid lopend geshopt. Vanavond eens heel anders gegeten. Mijn maaltijden bestonden eigenlijk uit macaroni, groente (macedoine of erwten), champignons, olijven en tomatensaus. Alles uit blik. Goed voor de energie en in combinatie met veel fruit overdag en drinkyoghurt breed genoeg, dacht ik. Maar ik kan geen macaroni meer zien. Dus ik heb vanavond een uitgebreide verse salade gemaakt met een gekochte maar lekkere dressing en dat aangevuld met chips en brood. Heerlijk en voor herhaling vatbaar, als morgen alles tenminste nog in acceptabele staat is. Dit is een rustige camping.

No update of map and pictures. Progress

I am riding about the same route as last year, so I am making almost no pictures. It is still beautiful here and the wheather is perfect (not like last year with much rain). But there is no sense in looking for an internet cafe to do these activities. I think I will update the weblog when I am home, which will be about august, 13th or 14th.
In my weblog of last year (link in 'my profile') you can forecast my tour (roughly). I take sometimes other campings and in Luxembourg and Belgium I will take an alternative route. I want to avoid the city of Luxembourg this time, because it is very time consuming and complicated to find my way (a city in 3 dimensions!!!!)
My daily messages will go on.
Everything is going perfect. I feel good. After 4600 km .... Still not worn out! As long as I drink enough water.

Baulay, en 4500 op de teller

Gisteren had ik die 4500 er al op zitten, maar toch vermeldenswaard.
De tocht gaat nog steeds in de buurt van de Saone en is dus vrij vlak maar wel mooi. Ik ben inmiddels weer op de beschreven route.
Vorig jaar had ik veel regen en dan ziet alles er anders uit. Het mooiste stuk vind ik het stuk tussen Soing en Scey, waar je vlak langs de rivier fietst, eindigend bij de tunnel van St Albin, een klein boottunneltje in een kanaaltje dat 15 km Saone moet afsnijden. Ik maak nauwelijks foto's meer, want dit stuk heb ik vorig jaar ook gefietst en heb dus in de blog van vorig jaar al veel vastgelegd, incl foto's.
Ik heb mijn blog er niet op nagekeken omdat ik ook nog wat verrassingen wil houden. In Port s Saone ben ik toe aan een camping. De grote, bij de stad, wil ik niet en hij ligt ook te ver van de stad om daar voordeel van te hebben. Dus fiets ik door naar Moulin Rouge, bij Conflandey, ik vermoedde dat ik daar 7 jaar geleden gestaan heb. Dat klopt, maar hij is inmiddels opgeheven. Ze vewijzen mij door naar Baulay. Daar aangekomen komt het me vaag bekend voor. Nu weet ik het zeker. Ik ben hier eerder geweest. Op mijn vorige blog staat niets vermeld. Thuis mijn fietstabel maar eens goed nakijken.
Het is een klein terreintje. Er staan 2 andere Nederlanders. Als ik sta komt er nog een caravan met een stel bij. Die staan 3 kwartier te beoordelen dat onder de bomen 5 m voor mijn tent toch de beste plaats is. Ik maak geen bezwaar, ben morgen weg. Vervolgens gaan ze de caravan neerzetten en maakt het andere stel bezwaar: nu hebben we zoveel ruimte en moet je precies voor onze deur gaan staan'. Dat hielp. Vervolgens hebben ze weer 3 kwartier nodig om een nieuwe plek te kiezen: in de schaduw. Ik denk dat ze morgen verhuizen, want dan staan ze in de volle zon. Hij met korte broek, slippers en lange kousen aan..... Lijken echt ervaren kampeerders.
Vandaag weer 120 km gedaan, met mooi weer en een energieker gevoel: dus toch: water.

Auxonne, nog 935 km te gaan.

De eerste 37 km gaan via de voie verte naar Chalon s Saone. Een prachtig en comfortabel stuk om te fietsen. Nu eens echt vlak en door mooie natuur met af en toe een aanlegplaats (een oud station). In Chalon ben ik in het centrum koffie gaan drinken op dezelfde plek als de vorige keer. Toen was Chalon de inleiding voor een regenperiode, nu is het prachtig weer.
Omdat het nu droog is heb ik wel zin om Chalon te bekijken. Het blijkt slechts te bestaan uit een straat met twee pleinen. Wel een mooi straatje, met wat vakwerkhuizen, maar dat was het dan ongeveer. O ja, een kathedraal.
Ik rij dezelfde route de stad uit als vorig jaar. Het is opvallend hoe gedetailleerd ik me die nog weet te herinneren, over een heel lang traject. Ik ben vorig jaar op een nat industriespoor uitgegleden en dat zijn de vervelendste valpartijen omdat je heel snel ligt. Ik wist nog precies waar hij lag. Dit staaft de theorie dat om gebeurtenissen goed te onthouden er een bepaalde hoeveelheid energie mee gepaard moet gaan.
Ik zag echter nu pas hoe gemeen dit spoor lag. Normaal lopen ze diagonaal over de weg, deze lag bijna tegen het parallelle aan. Zelfs met droog weer was het oppassen geblazen.
Het land tussen de Saone en de Doubs is bijna zo vlak als Nederland. Heel lang en heel veel landbouwgebied dus.
Na 110 km vind ik het in Auxonne wel goed zo als ik ontdek dat die plaats een camping heeft, anders was ik nog 14 km doorgereden. Ik ben dus om 18:00 op de camping, eindelijk rustig tijd om even de spullen te drogen (condens).
Ik heb vandaag meer water gedronken dan gisteren, door de Cola fles maar een paar keer aan te spreken. Dat helpt toch wel, ik voelde me vanochtend erg brak, maar nu een stuk beter.
Ik moet nog 935 km en dat lijkt me te overzien. Wel wat klim stukken er in, zeker de Ardennen zijn niet te verontachtzamen, maar dat heb ik eerder gedaan.

Taize

I am progressing as expected. The roads are not too difficult, although I have to work in the hilly landscape. I aim for about 120 km/day. Whearther is quite reasonable. I have had a few showers.
I am in Taizé again, like every time I get the opportunity. It has neen good to be here.
On my way I visited the monastry of Cluny. Both Taizé and Cluny were/are communities. I prefer the first one. Cluny was baed on possession and power. Taizé is based on community, spirituality and simplicity.
A very good place te be.

Taize

Vanochtend was het weer eigen route. Tot Macon heuvelachtig terrein, dus de hele ochtend. Door een heel groot gebied gefietst waar het barst van de etangs (kleine meertjes).
Gisteren waren de hele dag de cafe's dicht, maar vanochtend ook, dus duurde het weer een hele tijd voordat ik koffie kreeg. (dat was in Spanje toch weer anders). Ik moest wel eerst zelf naar de patisserie om wat lekkers erbij te halen.
Ik dacht dat Macon een bezienswaardige plaats was, maar dat viel mij erg tegen. Ik heb er alleen maar een beetje doorheen gereden, ben niet bij het VVV langs gegaan.
Na Macon kwam de Voie Verte, zoiets als de Via Verde, maar dan beter. Deze loopt van Macon naar Chalon s Saone via Cluny en Taizé. Een prachtig aangelegd fietspad met uitstekend asfalt en een tunnel om je vingers bij af te likken.
Normaal is zo een oude spoorlijn tamelijk vlak, maar hierin zit een aantal gemene klimmen, dus toch hard werken. Maar de route is schitterend.
In Cluny heb ik nu eindelijk eens het klooster bezocht, iets wat ik me al 38 jaar voor heb genomen. Cluny heeft 1000 dochterkloosters opgericht. Qua omvang moet het ook gigantisch zijn geweest, maar een groot deel is in de loop der tijden gesloopt. Ze hebben wel een 3D simulatie die erg de moeite waard is.
Het deel van de Voie Verte na Cluny ken ik goed en het is volkomen vlak.
Ik merk duidelijk dat mijn energie op raakt. dat zou niet moeten kunnen, want mijn lichaam moet zich toch redelijk snel weer kunnen herstellen, zeker na een rustdag. Mogelijk drink ik te weinig. Doordat ik een paar keer een nieuwe waterzak heb moeten kopen moet ik mij nu behelpen met een die niet lekker zuigt en een bijsmaak geeft. Het is gelukkig niet al te heet meer, maar ik raak toch nogal wat vocht kwijt, dus ik moet daar toch beter op letten, denk ik.
Vanavond ben ik naar de gebedsdienst van Taize geweest. Een bomvolle kerk, ik schat toch 5000 mensen. Het was weer pakkend. Ik wilde eigenlijk niet weg, maar herinnerde me de toestand om de berg af te fietsen in het donker. Dat is verschrikkelijk, net zoiets als die tunneltjes op de Spaanse vias verdes. Dus ik ben precies met zonsondergang weer weggefietst en met een volle maan was het nog wel redelijk te doen.
Ik ben blij dat ik hier weer ben geweest. Foto's hoefde ik niet meer te maken, in de weblogalbums van vorig jaar staan er voldoende.
Sinds 2 dagen is de condens weer terug. Ik vond dat ik de tent steeds zo lekker kon inpakken, maar dit is nutteloos gewicht.

Rustdag in Chateauneuf de Galaure en weer verder naar Priay

Dat was een prima rustdag. Lekker ontspannen poedelen in het zwembad met Jacky en kletsen met zoon en schoondochter. En verder heel veel slapen. Ik was er aan toe.
Vannacht heeft het de hele nacht geregend. Toen het om 6:00 nog regende heb ik me nog maar een keer omgedraaid. Geen reden om vroeg op weg te gaan, want dat doe ik om de hitte beter te verdelen over de dag. Om 7:00 houdt het op met regenen, dus tijd om op te staan.
Het nadeel van zondag ochtend in Frankrijk is dat de cafe's dicht zijn en dus zat ik te smachten naar koffie. Normaal kom ik na 30 km wel aan mijn trekken, nu vond ik per ongeluk iets wat op een bar leek pas na 54 km en veel stevige klimmetjes. Die bar is gevestigd in een oude molen en het was tot voor kort een restaurant. Mevrouw is met het restaurant gestopt en doet uitsluuitend nog een bar en brocante. Ze komt komt gezellig met mij koffie drinken.
Bij lunchtijd zit ik op een bankje en begint het ineens te stortregenen. Voldoende om maar eens goed te schuilen, want hierin is het geen genoegen om te fietsen.
Ondeweg krijg ik een maal de vraag of ik invalide ben en een maal of ik met pensioen ben. Doe ik iets verkeerd???
Vandaag ben ik behoorlijk aan het knokken tegen mezelf. Alles gaat traag. Alle cafe's zijn dicht op zondag, erg ongezellig, maar het was voor mij een vluchtmogelijkheid om de traagheid te verbergen. Om een uur of 4 toch nog een half uur geslapen op een stadsbankje. Uiteindelijk weet ik een quiche met Fanta om een uur or 6 te bemachtigen, trouwens de man probeerde me met een wisseltruc nog te beduvelen (niet gelukt). Daarna kwam eindelijk de gang er in.
Tot Priay gekomen, 6 km van mijn oorspronkelijke doel vandaan Pont d'Ain. Toch nog 130 km gedaan, maar je wilt niet weten met hoeveel moeite. Op de camping staan mij buren Anne en Leo uit Arnhem bij de receptie. Ik krijg meteen een ijsje van ze. We hebben samen een prima avond doorgebracht, met voldoende eten en drinken en gespreksstof.

Chateauneuf de Galleaure

Vandaag een ontspannen traject gehad met slecht 2 klimmen er in. Vanmiddag om 15:00 kwam ik aan op de camping waar mijn zoon, schoondochter en kleindochter staan. Leuke ontvangst en erg gezellig. Ik hou hier een rustdag.

Crest at the Drome, more than 4000 km

France is just what I had expected. Soft and interesting. Everything, but not too!!!! Only not enough Fanta. Orangina is the alternative but that is really nothing .... I changed over by occasion to Cola, which I have not drunk for mayby 30 years. I feel it in my stomach. I need something good. I have biked in France now for more than 643 km and I like it.
spain was beatiful but very harsh: steep, high and many mountains. mucho calor and it was difficult to find a good camping site.
I would compare France and Spain as eating for fun and eating for surviving!!!!
The opposite has to do with contact with people. Especially in Aragon, Madrid, La Mancha and Andalucia it was easy to get into contact with people, and to talk with them in Castillano. In Catalunya that was more complicated. It looked like the local people would like to know details about my bike, but did not dare to ask.
In France the landscape is easier, not so complicated. It is just like holidays.
I am in Crest. Tonight I visited Crest. An interesting, beautiful town.
I have biked in France now for 665 km and it feels well

Crest, 4082 op de teller

Gisterenavond ben ik nog even over de cascades gelopen, om wat fototjes te nemen. Een feest van herkenning. Ik heb ook nog even gauw een heerlijke duik genomen. Het aardige van de Ceze t.o.v. De Ardeche is dat het water een andere afkomst heeft, het komt niet uit grotten, en daardoor veel warmer is. In een woord verrukkelijk!!!!
Bij de tafeltennistafels en dus bij mijn tent was het een drukte van jewelste met opgeschoten jeugd. Ik herinner mij mij kinderen op deze leeftijd en op deze camping nog goed ....! Tot diep in de nacht ging het door.
Vanochtend de Rhone overgestoken. De Mistral is gisteren begonnen en die is strak noord en dus tegen en heel stevig. Geen pretje en oppassen 'geblazen'. Zelfs dalend moet ik trappen.
Ik kan me delen van de route nog goed herinneren van 8 jaar geleden, toen ging ik de andere kant op.
Ik zie plaatsjes als Pont St Esprit en Valreas. De laatste col was[Col du pas de Lauzun, een heel indrukwekkende klim naar (slechts 504 m, maar ontzettend mooi.
Ik ben om 19:00 in Crest en heb eeb mooi plekje op het trekkersveld. Na het eten nog even het dorp in. Het is een heel oud plaatsje met een Donjon en dus getekend door leed uit de godsdienststrijd. Nu is er in de hoofdstraat een gezellige braderie die zich daar niets van aan trekt. Gewoon touristisch gezellig.

La Roque s Ceze

Vandaag een prachtige etappe, waarvan feitelijk weinig te vertellen is. Gewoon Zuid-Frans. Leuke dorpjes, mooi landschap. Bergje op, bergje af. Wel hard werken. Hier en daar even aanleggen voor fruit of fris. Wat wil je nog meer.
Ik ben voor in de cafe's maar overgeschakeld op Cola, drink ik nooit, maar Orangina kan ik niet uitstaan. In winkels kun je wel vaak Fanta kopen. orangina is een of ander waterig aftreksel van iets wat naast sinasappel heeft gelegen.
Vanochtend bij de koffie zag ik een laptop op de bar staan en ik mocht van de barman mijn blog bijwerken. Ging lekker vlot.
Eindbestemming, na 120 km: la Roque s Ceze. Toen de kinderen klein waren ben ik hier veel geweest. Een prachtige plek met watervallen, Les Cascades de Sautadet.
De camping is vol. Dit zou de eerste keer in 6 weken zijn dat ik zou worden geweigerd. Er is nog een plekje bij de pingpong tafels. Voor mij acceptabel. De volgende camping is een berg en 20 km verderop.

Update of weblog

I have updated my map and uploaded my pictures in album: L'Herault.

St Martin de Londres

Na 2 dagen over een gierende kustweg is dit een verademing. Niets heeft hier haast, zelfs autos niet. Het landschap is niet spectaculair, maar gewoon stil, mooi. Hier en daar een dorpje of Chateau. Dus eindelijk toch La douce France. Zelfs ik heb geen haast (trouwens wat zo dat uithalen?)
Mijn Frams is op het moment abominabel. Ik gooi er allerlei Spaanse woorden tussendoor. Zal wel wennen, maar op dit moment wekt het vooral mijn eigen lachlust op. De combinatie met Engels is nooit zo een probleem geweest, maar Frans en Spaans liggen te dicht bij elkaar. De route gaat aanvankelijk door de wijngaarden van de Rousillon. Later wordt het beeld bepaald door L'Herault met een schitterende gorge. Ik ben hier 12 jaar geleden lang geweest, dus de bezienswaardigheden laat ik liggen. Maar ik geniet van het landschap en ook van de herkenning. Aan het eind zitten er twee stevige lange klimmen in van 4 en 7 km. Daar vlak voor krijg ik mijn eerste lekke band. Oorzaak: een plakkertje begeeft het. Kost me wel veel energie en tijd.
Ik ben na 120 km om 20:00 op mijn bestemming.
Ik ben inmiddels in overleg met mijn jongste zoon. Hij is met zijn gezinnetje in de Drome neergestreken. Mijn route loopt daar op een afstand van 6 km langs. Over 3 dagen kan ik daar zijn, tevens een goed moment voor een rustdag. We zullen zien.
Ik heb het nog niet gehad over de prijzen in Frankrijk. Hier is alles 3 keer zo duur als in (midden) Spanje. Een Fanta kost in Spanje 1,20, hier durven ze voor een Orangina (een waterig aftreksel van sinasappelen) 3,50 te vragen. Ik ben grootverbruiker, dus dat wordt de koelkast van winkels, waar het nog betaalbaar is ;-)
Het is een verrukkelijke avond. Op de camping is een dans en karaoke feest. Ik wilde een biertje gaan drinken, maar heb de rust verkozen met een paar blikjes in mijn rugzak. Ik hoor ver weg het gestamp, maar hier is het uit te houden,
Een uitstekende dag, hard gewerkt en genoten.

Colombiers, vlakbij Beziers

Vandaag was gewoon een snertdag. Na de camping werd het gebied langdurig behoorlijk vlak maar het waren weer van die echte kustwegen met heel weinig duidelijke aanduidingen. Ik moest een aantal heel grote Etangs passeren, waarbij dezelfde plaatsnaam aan weerszijde van die Etang voorkomt. Dan is het behoorlijk lastig orienteren. Ik heb voor een deel van kleinde departementale wegen gebruik kunnen maken, maar heb ook langdurig op de D627 en D6009 gezeten, autowegen met heel druk en veel zwaar verkeer. Het waaide hard dus het was behoorlijk opletten voor rukwinden, zowel natuurlijkem als die van vrachtwagens. Als dan de vluchtstrook ook nog in slechte staat is, dan is mijn 'snertdag' voldoende verklaard, denk ik. Speciale aandacht vergt het dat de rijweg 1 cm hoger ligt dan de vluchtstrook. Als ik dus aan zie komen dat de vluchtstrook niet meer berijdbaar is moet ik snel in de spiegel kijken en mijn kans grijpen. 1 cm is niet veel, maar als ik die in de lengte richting moet nemen is het erg riskant, net tramrails waar je langs rijdt. Een snelle draai moet het geheel afmaken. Enfin ik leef nog en ben in Colombiers aangekomen. Wat meeviel is dat het vaak bewolkt was.
Na Narbonne begon ik mij pas op mijn gemak t voelen. Eerst nog wel even een drukke weg, maar daarna ging het het platte land op en mijn route beschrijving hielp me erbij om de kleine wegen te vinden.
Eindelijk na 200 km geen razend verkeer meer langs mij heen.
Vlakbij Colombiers loopt het Canal du Midi onder een tunnel door. Weer een bezienswaardigheid, hoewel ik de tunnel in Noord Frankrijk mooier vind. Als het goed is kom ik daar nog langs.
Op de camping ga ik wat achterin staan. Daar barst het van de fietsers. Zoveel ben ik nog niet tegen gekomen.
Conclusie: ik ben op mijn nieuwe route aangekomen: de groene weg naar de Middellandse zee. Eindelijk nu wel La douce France. Vandaag heb ik 126 km gedaan.

Frankrijk, Collioure

Ze hebben in het dorp goed feest gevierd. Het ligt toch 2 km ver, maar om een uur of 3 was het toptijd voor de muziek en werd ik er zelfs wakker van.
Na de instructie van Llorenç ging ik vol goede moed op weg. Inderdaad een prachtige route. En in Monells het mooiste plein van Spanje, dat kan ik nu beamen. Een prachtig 3 hoekig pleintje met rondom bogen, werkelijk schitterend om hier mijn koffie te kunnen drinken, overigens met heel veel andere fietsers. Het dorp is klein maar je raakt niet uitgbekeken, ieder hoekje en gaatje is het vastl;eggen waard.
De kustweg Is zwaar, druk en mooi. Bij ieder dorp zijn stranden of havens dus duikt hij naar zee niveau. Tussen de dorpen in gaat hij omhoog, meestal naar 80 m maar op de grens naar 165 m. Dus heel wat klimwerk. Maar het gaat onverwacht vlot. In de coll de Bellistre, de grens overgang moet ik bij een tankstation even tanken (Schweppes in dit geval). Daar raak ik aan de praat met Fokke en Jeanette, leuke mensen uit (ik geloof) Friesland. Zij zijn een dagtochtje aan het maken naar Collioure omdat dat zo een bijzonder plaatsje schijnt te zijn.
Bij Port Vendres moet ik de kustweg af de secundaire kustweg op. Port Vendres ligt er prachtig bij met zijn mooie haven.
Toevallig in Collioure zie ik een bordje camping en het is rond 18:00. Dus ik ga daarheen. De toegang loopt langs een gigantisch steil pad. Ik hoop maar dat ik dat niet weer omhoog hoef te gaan. Beneden aangekomen: complet. Maar de beheerder meldt dat voor fietsers altijd wel plaats is, en stelt me gerust dat ik morgen langs de achterdeur er uit kan, dat scheelt heel veel klimwerk, hoop ik.
Ik moet wel erg overschakelen, na 5 weken Spaans op Frans. Dat gaat echter wel lukken (over een paar dagen).
Ik krijg een heel klein plaatsje op een terras, maar genoeg voor mijn minitentje. Ik moet vannacht niet slaapdronken uit mijn tent moeten want dan stort ik in een afgrond van 2 m.
Lekker even zwemmen in (opnieuw) de Mediterrannee, waarin je zo mooi blijft drijven. Verrukkelijk water. Daarna ga ik het dorp verkennen en tegelijk maar weer eens een geschikt restaurant opzoeken, het is per slot weer zondag, tijd voor afwisseling in het eten.
Een echt toeristendorp met ontzettend veel leuke terasjes en winkeltjes. Een enorm kasteel direkt aan de zee maakt het helemaal een prachtige plaats. Daar komt ineens Jeanet naar me toe. Heel toevallig en leuk.
Ik ga een prima maaltijd eten op een tarras op een plein waar toevallig ook nog muziek wordt gemaakt. Het is hier helemaal op Catalunya gericht, zelfs de taal is min of meer Catalaans. Catalaans schijnt trouwens meer met Provencaals verwant te zijn dan met Castilliaans.
Het eten smaakt perfect en de sfeer is ook prima, echt vakantie en een vakantieomgeving. Dus toch 'La douce France'.

Llorenç, marvillosa la ruta

Muchas gracias por los consejos. La ruta estaba muy bonita. Y Monells estaba un pueblo marvilloso con la plaza .... No hay palabras.... Estoy en la Francia en Collioure.

Girona, rustdag

De camping is eenvoudig, maar ook rustig. Bij et toiletgebouw staat een tuinset en een koel/vries box. Prima gelegenheid om mijn biertje te koelen en de wijn koud te zetten. Tevens is dit gebouw een ontmoetingsplaats, dus gezellig zitten kletsen met een van de kampeergasten.
Vanochtend heel kalm aan opgestaan en vervolgens de mieren aanvallen gepareerd. Die beestje kruipen werkelijk overal in en onder.
Redelijk vroeg naar Girona gefietst, het was toch verder dan ik dacht. Ik zal wel zijn omgereden. Historisch Girona is een mooie wijk met een imposante cathedraal. De camping eigenaar zei: met het grootste schip ter wereld. Maar dat geloof ik niet. Er zal wel iets anders 'het grootst' zijn. De oude joodse wijk en de stadmuur zijn prachtig. Doordat de Riu Onyar door de stad stroomt heeft het een beetje een Venetie effect (Canal Grande). Toe aan een kop koffie met chocolade croissant op Plaza de independencia.
Er is deze week het feest van Sant Cugat (wie het ook was?). Dat betekent dat de winkels dicht zijn en daar had ik wat meer rekening mee moeten houden. Want nu moest ik nog heel erg mijn best doen om op tijd bij de lokale supermarkt te komen, die gelukkig nog even open was.
Llorenç is de campingbeheerder, degene die zoveel in zuid Amerika heeft gefietst. Hij heeft mij vanmiddag geinstrueerd over de mooiste route naar Frankrijk.
Op de camping staan nogal wat Nederlanders. Leuke gesprekjes gevoerd, maar nu maar eens in gewoon Nederlands.
In het dorp is het feest en er wordt een concert gegevn met Mexikaanse muziek. Daar hou ik wel van. Bij aankomst kwam ik een man tegen, natuurlijk via de ligfiets die uit Almeria kwam en die helemaal enthousiast werd toen hij hoorde dat ik daar was geweest.
De muziek was te gek en de sfeer leuk, hoewel nog niet zo druk. Ik denk dat het pas later op de avond helemaal 'dorpsfeest' zou worden, maar voor een hardwerkende fietser wordt dat te laat. Ik zat naast een stelletje dat gelukkig ook wel wilde kletsen. Dat was het dorpsfeest.

Girona

Yestrday I arrived in Girona, the finish of my Spanisg route description. Still one day to go in Spain. Today I took for relaxation and to visit Girona, a beautiful city with an interesting historic centre.
After Arnes I have been, without knowing it , in the region of the big fires. I have seen a lot of bomberos riding here and there. After all 5 Fire fighters were the victim of the fires.
Still a lot of mountains to strugge through, but less high than before.
montblanc especially was a good place to be.
My last daytrip contained one of the nicest valleys of the trip. Now I am on a very nice and quiet camping site.
Llorenc the campimng manager has instructed me about how to get to France.
Yesterday I broke my own record: it was 3400 km.

Girona

Dat was gisterenavond een heftige aankomst. De camping lag in een dal, maar alleen maar via een hoge toegangsweg bereikbaar. De camping zelf had ook heel steile paden. Het laatste stukje heb ik mezelf letterlijk omhoog moeten 'vloeken'. Zo steil heb ik het nog nauwelijks gehad, gelukkig maar kort.
Vanochtend had ik het dus makkelijk om van de camping af te komen maar moest ik die zelfde steile toegangsweg weer op. In het lastigste deel kwam er opeens een auto naast mij rijden die iets tegen mij zei. Nou kan ik soms maar een ding tegelijk dus ik gromde iets van: rij door. Ik dacht dat het weer iemand was die zo graag wilde zien wat ik onder mijn achterste had, dat ben ik al zo vaak tegen gekomen. Toen hij niet reageerde snauwde ik echt en toen begreep hij het en reed verder. Ik was echt bang dat ik tegen hem aan zou rijden. Boven aan keerde hij om en kwam terug. Ik had inmiddels adempauze genomen. Hij hield mijn zonnebril in zijn hand. Die had ik in mijn shirt gestoken en was ik kennelijk verloren en dat had hij bovenaan de camping gezien. Wat een enorme attentie!!!!!
Vandaag leek een makkelijk dagje, kleine klim en dan omlaag naar Girona. Mooi mis. Vanaf de camping was het toch nog flink omhoog, 300m, en op de puerto aangekomen nog een keer steil omhoog. Tot mijn grote verbazing steeg dat nog 175 m door. Zo een grote fout in de hoogtekaart vind ik echt niet acceptabel. Op diezelfde weg, de oude en dus smalle rijden nog een stel heel grote vrachtwagens, terwijl er een splinternieuwe 'naast' ligt.
Ik ben vroeg aan mijn Fantaatjes toe. Wat een verschillende verpakkingen heeft dat merk: kleine flesjes, grote flesjes, grote flessen. Kleine blikjes, grote blikjes. Als je zo ruim een maand op Fanta leeft, kom je daar wel achter.
De omgeving hier is wel weer prachtig, bergachtig (wel veel lager, tot ca. 900 m), bosrijk en waterrijk. De laatste afdaling naar Girona is een van de mooiste die ik op deze tour heb meegemaakt.
Girona heeft geen camping maar een dorp verderopn wel. Ernaartoe rijden is weer het bekende recept: eindeloos en ook weer klimmetjes. Het zal ook wel aan mijn beleving liggen.
De camping eigenaar is ook een fervent fietser. Hij heeft in 4 jaar tijd 20000 km in Z-Amerika gefietst. Op de camping is helemaal niets te beleven, behalve een zwembad.
Dit was mijn laatste traject van de beschreven route van Benjaminse 'onbegrensd fietsen naar Andalucia', een mijlpaal. Nu moet ik tot Narbonne mijn eigen route weer uitstippelen. Inmiddels heb ik mijn tour record gebroken van 3400 km.

Taradel, bij Tona

Een paar dagen geleden had ik bij Arnes een prachtige zonsopgang gefotografeerd. 20 km verderop zag ik heel veel brandweerautos en politie heen en weer rijden. Gisteren kreeg ik mail met de vraag of ik geen last had van de branden. En Peppino (mijn buurman), die was een uur later vertrokken, vertelde dat hij de branden had gezien. Ik was daar kennelijk dus vlakbij en de bijzondere zonsopgang zal wel door de rook beinvloed zijn. Er schijnen al 4 brandweerlieden te zijn omgekomen. Bij bomberos gebouwen zie ik vlaggen halfstok hangen.
Vanochtend weer een behoorlijk lange klim gehad, van 430 m naar 850 m en weer omlaag. Ook de middag staat in het tekenvan klimmen. Ik vind het gebied minder mooi qua landschap. Weinig bijzonders te zien. Ik moet nog 210 km naar Girona en heb de keus om dat op te delen , 130 en 80 of andersom. Bij de laatste keus ligt de camping erg ongelukkig en moet ik 30 km extra rijden. Dus het wordt vandaag 130 km. Ook dat blijkt weer wat lastig te zijn, want de camping in Tona is opgeheven. 15 km verderop, in Taradell ligt een prachtige camping, maar om er te komen is voor een fietser een gruwel. Het laatste stuk staat bol van de zeer steile klimmen. Ik kan het woordt Ariva met het bijbehorende naar de hemel wijs gebaar niet meer horen. Ik ben om 20:30 op de camping, waar de beheerster me haar brood heel vriendelijk afstaat. Ik krijg een plek helemaal bovenin, nou om daar te komen met de ligfiets, daar is de Sierra de Segura niets bij.
Mijn buren zijn Paul en Marleen met zoon Rens uit Overveen. Erg aardige mensen die me meteen volstoppen met allerlei heerlijk voedsel dat je als fietser node ontbreekt. Gezellig de hele avond met ze doorgebracht.

I have updated the map and uploaded my pictures

Until Montblanc

montblanc

Een planning maken voor de komende dagen is nog knap ingewikkeld. Ik vind dit boekje niet echt handig. De boekjes die ik gewend was hielden de beschrijving dicht bij de kaarten, dus heel wat minder bladeren.
De hoogte aanduiding is belabberd.
Vannacht heeft het behoorlijk lang ge-onweerd en geregend, en de wind was ook stevig. Haringen zijn moeilijk in de grond te krijgen, maar zijn er zo weer uit. Dus moest ik er vannacht ook even uit.
Het waait nog steeds stevig, dus uitkijken en het is half bewolkt.
Ik maak er een korte dag van, dus tijd om het klooster van Poblet te bezoeken. Een UNESCO monument met een oorsprong uit de reconquista tijd (12e eeuw).
Ik leg aan in Montblanc bij een keurige camping.
Het blijkt dat ik weer mijn mondstuk van mijn Camelback ben verloren. Dus weer op zoek naar een sportzaak, maar nu met minder vertrouwen.
Ook internet wil niet echt lukken, want in het betreffende cafe kan ik geen foto's uploaden, ze hebben daar een paar dingen geblokkeerd. Inmiddels is Peppino (2 dagen geleden in Arnes) weer mijn buurman geworden.
Na de siesta (shit vliegen) en zwemmen moet ik weer naar de stad. In de sportzaak hebben ze ook een waterzak, alleen een ander type en gelukkig ook een andere prijs. Nog wat verder gezocht naar de Camelback, maar zonder resultaat. Dus wordt ik een waterzakverzamelaar. Hopen dat deze het langer uithoudt.
Een ander internetcafe lukt beter. Het is weer een grote hoeveelheid foto's geworden en de kaart had ik al bijgewerkt, dus dat is vooral heel lang wachten tot ze geupload zijn.
Daarna moet ik de titels erbij schrijven, een tijdrovend karweitje. Dan begint het te onweren en bedenk ik me dat ik alles buiten heb liggen (beetje wennen aan ander weer). Maar ik wil mijn werk wel af hebben. Ik ben nog nooit zo hard gegaan over twee bulten heen. Uiteindelijk stelde het onweer en die paar druppels niets voor. Voor niets geraced, maar dat weet je niet vooraf. De tent in orde gemaakt en toen moest ik weer terug om boodschappen te doen. Dit leven is een hard bestaan!!!! ;-).
Het maaltje dat ik heb gekookt was heerlijk, vraag maar aan de mieren.
Ik heb samen met Peppino nog gezellig zitten borrelen. Hij gaat nu richting Barcelona en ik trek noordelijker naar Girona.

Vilanova de Prades

Ik begin meteen over de Via Verde naar Bot te rijden. Deze is geasfalteerd, dat scheelt een boel. De tunnels blijven moeizaam omdat het asfalt niet betrouwbaar is en ze horen verlicht te zijn met bewegingssensoren en/of knoppen, gevoed door zonnepanelen. Helaas, alles zit er, maar alles is kapot. Waarschijnlijk door kwade fietsers stukgeslagen of gegooid. In een tunnel loopt zelfs een klaterende beek naast het pad. Geeft niet zo een veilig gevoel als je om kukelt. Verder is het berglandschap prachtig, haast spookachtig (Lord of the Rings). Nog een prachtige zonsopgang vast gelegd. Ik dacht: nog een stukje verder fietsen dan wordt hij nog mooier. Nooit doen: meteen vastleggen en als hij inderdaad mooier wordt nog maar een keer. Nu moest ik op de vangrail gaan staan.
In Gandesa wordt even koffie gedronken en het wijncooperatie gebouw (leerling van Gaudi) bewonderd (wel een beetje onderhoud nodig). Daarna heel veel echt afdalen naar de Ebro. Uiteindelijk in Asco even tukken op een mooi bankje en bedenken of ik die lange klimmen wel weer wil doen .... Keus??? Dus nog maar een koffie. Ik heb overigens ook 5 dagen tussen kippen- en varkenshouderijen met bijbehorende geur door gefietst. Dat is nu hopelijk afgelopen.
De weg is erg nieuw en je ziet nog oude stukken liggen. Heel vaak hebben ze een berg doorgesneden en daar de weg doorgelegd. Op sommige plaatsen kun je tussen de grond mooi dunne laagjes kalk (lijkt een beetje op zacht marmer) zien zitten, ongeveer een cm dik. Een soort krijtstrepen. Prachtig gezicht.
Die 55 km stijgen kost me wel de hele middag en is behoorlijk zwaar. Ik wist niet tot hoe hoog het zou gaan, uiteindelijk blijkt het tot 980 m te gaan, vanaf 130 m. Heel vervelend als je dat vooraf niet weet, maar ik moet me er maar aan overgeven. Vandaag 105 km gedaan. Ik ben knap moe.
Het weer verandert duidelijk. Het waait behoorlijk hard, ik moet uitkijken dat ik niet van de fiets af waai. In de bergen zijn de winden heel verrassend.
Mooie camping in Vilanova.

Arnes, and 3000 km done

Since Cuenca i went through Albarracin (beautiful) Teruel (again beautiful), Morella (very pleasant, with a legal no-campsite and delicious food in a good restaurant). The country site is beautiful. I just do not have any feeling of time anymore. Don't know how long to go, cannot estimate more than a few hours. Tomorrow I have to climb 51 ++ kms (++ means I do not trust my description any more), I have not the slightest idea of what that means, in spite of the fact that I have done it before.
I am looking forward to see France: 'La douce France', I would say. It looks like the easy country, although, objectively speaking: I know better. But compared to this ....????
The views on the Maestrazgo were beautiful. I am in Catalunya now, so it means that I am making some progress. I am 39 days on my way and 30 days cycling.

Arnes, 3059 km in 30 fietsdagen, 39 dagen onderweg

Vanochtend zag ik dat de hele groep kinderen in slaapzakken bij elkaar ligt, mooi gezicht.
Het zou vandaag een makkelijke etappe moeten zijn, waarbij ik alleen maar daal, op de 1e 6 km na. Ik vind het hoogtekaartje in mijn routebeschrijving niet kloppen en onnauwkeurig. In trajecten waarbij ik uitsluitend moet dalen zitten soms pittige stijgingen. Heel vervelend. Ook vandaag heb ik al weer fikse klimmen gehad.
Valderrobres is een mooi plaatsje. Nu loop ik wel eens naar het indrukwekkende castillo: op maandag gesloten!!!
Net als gisteren toen ik het VVV zocht, daar om 19:00 aankom (normaal een tijd dat alles nog open is). Sluitingstijd 19:00 en geen minuut later. Ik geloof niet dat ze hier zo met openingstijden omgaan.
Enfin ik zit van mooi Valderrobles te genieten vanaf de Plaza, komt er nog een eenzame fietser/trekker binnen rijden: Peppino (wel Nederlander). Leuk om weer een collega te ontmoeten.
Later op de camping in Arnes staat hij ook.
Deze camping is overigens de duurste die ik ben tegen gekomen: €18, lekker starre prijzen: vast tarief voor 2 personen, tent en auto, iets anders kennen ze niet. Als Peppino en ik slimmer waren geweest hadden we samen €14 kunnen besparen. Toch weer een paar biertjes.
Arnes is aardig, zoals alle plaatsjes hier in de omgeving er goed uitzien. Er is veel gerestaureerd of men is bezig met restaureren, dat geld ook voor veel plaatsen in de wijde omgeving..
Vandaag 64 km gedaan, na het zware tafelen van gisteren nog een hele kluif.
Ik heb nog steeds geen enkel gevoel voor tijd. Ik ga met gemiddeld 100 km per dag vooruit, niet gek, maar door de bergen heb ik nog steeds geen idee hoe lang nog. Het moet nog maar een paar dagen zijn, maar dit land is zo gigantisch groot dat ik dat tegelijk niet geloof. Ik plan per dag vooruit en kijk dan een beetje verder. Morgen moet ik 51 ++ km klimmen. De ++ staat voor de onbetrouwbaarheid van de beschrijving. Ik heb dat wel vaker gedaan, maar heb weer geen idee wat het betekent. Je kunt dit pas per minuut, half uur, uur vooruit bezien. Totaal wordt dat dus 110 km. In Nederland een peuleschil, hier een enorme inspannning. VERSTAND op nul, blik op ....... mijn voeten, want als ik die op oneindig zet komen die enge steile wegen te voorschijn.
Er zit nu iets meer dan 3000 km op, in een land!!!!!
Maestrazgo was (of is???) ook een prachtig landschap. Ik zit nu inmiddels in Catanunya, een teken dat ik wel vooruit ga.

Morella

Een lekker lange nacht gemaakt. Met dat vroege opstaan ga ik normaal feitelijk te laat naaar bed, zeker gezien de inspanningen. Dus bijslapen was wel even nodig.
Het is weer behoorlijk koud, maar nu prepareer ik me beter, een paar laagjes helpt dan wel. Handen is wel een probleem omdat ik mijn handschoenen weg heb gedaan. Het is hier 1450 m hoog.
Onderweg kom ik heel wat auto's tegen, vol met jongelui, en maar claxoneren. Stukje verderop is het duidelijk. In Allepuz hebben ze een groot feest en dat is nog volop gaande (om 7:45), wat een muziek schalt er door het hele dal.
Ik moet vandaag over 4 toppen, waaronder de hoogste in de route (1700 m).
Afdalen over een groot hoogteverschil leidt bij mij tot slaperigheid. Is dat nu slaapgebrek of hoort dat bij afdalen, of bij de ligfiets?
Ik ga diverse plaatsjes bekijken: Fortanete, Cantavieja, Mirambel. Allemaal aardige middeleeuwse plaatsjes, die er goed uitzien.
Het waait inmiddels nog steviger. Goed voor de temperatuur, maar wel harder werken, want hij is tegen.
Aangekomen bij Morella, dat ligt dus direkt 150 m hoger dan het dal waar ik in fiets. Dat is dus even stevig er aan trekken. Ik weet dat het maar 2 km is. Er staat geen enkele aanduiding van een camping, maar mijn boekje geeft aan dat het bij het zwembad mogelijk is te kamperen. Dus een paar keer vragen. De kantinemevrouw van het zwembad bevestigt dat ik hier legaal wild mag kamperen. De douches e.d. Zijn tot 20:00 open. Nou ja in het wild heb ik geen douche. Dit is de meest perfecte douche die ik tot nog toe heb gehad.
Het uitzicht vanuit mijn camping is grandioos, over het dal.
Het stadje is absoluut een topper. Het ligt mooi, is gezellig en er zijn terrasjes volop. Bovendien heeft het een castillo, die je kunt bezoeken. Maar dat is zo hoog dat ik op dit tijdstip die klim maar niet doe, tegen mijn natuur in.
Het is zondag, ik ben door mijn voorraad heen en heb eens geen zin in te koken. Dus uit eten. In de hoofdstraat zitten een groot aantal erg gezellige terrassen. Het 'menu del dia' was uitstekend (salade, asperges met jamon, kalfsvlees met aardappelen). Afwisselend en met onbeperkt wijn, op een superbezellig terras. Voor geen prijs (alleen hadden ze geen Helado), maar wel een verrukkelijke lokale toestand van melk en honing (wat is dat land ook al weer????), al toetje. Dit baasje was een echte gezellige restaurant beheerder/eigenaar. Weet recies wat gastvrijheid is. Of ik zin had in een digestief. Uiteindelijk moest ik natuurlijk gewoon mijn tafeltje vrij maken, maar dat was dan ook wel de meoite waard voor een soort gigantische borrel (met ijs) ik hoop dat ik mijn tent nog vind (na 3 bier, een fles wijn en een digestief). Dus 'Quedese con la vuelta' (hou het wisselgeld maar) was op zijn plaats (een uitstekende maaltijd voor € 15, kom daar nog maar eens voor???). Nou goed, degene die nog eens in Morella komt: Casa Pere, Blasco de Alagon 22 (kan niet missen), is HET adres.
Ik kom door de stadspoort en ontmoet een zonsondergang die geen weerga kent. Dit is ECHT genieten. Fototjes gemaakt (wacht maar af). Daarna afgedaald (heel steil, dat wordt morgnochtend nog een toestand!) naar mijn niveau (tent). Blijkt er een heel jongerencentrum te zijn aangekomen. Dat is een kwesrie van afwachten, tot ze het genoeg vinden en vertrekken.

Cedrillas

Het landschap is sinds gisteren totaal veranderd, veel bosrijker. Albarracin ligt in een prachtige kloof, wat ontzettend mooi aan rijdt. Maar ook de weg het plaatsje uit is prachtig. Het is vanochtend BEREKOUD, ik denk 6 C. Mijn horloge geeft 13 aan, maar dat moet ik corrigeren voor mijn 'hete' pols. Mijn handen zijn helemaal dood en verstijfd. Voor dit soort gelegenheden had ik nu handschoenen meegenomen, maar die heb ik in Madrid met Nanny en Henk meegegeven (gewichtbesparing, niet nodig). Ik kan mijn remmen en versnelling moeizaam gebruiken en dat duurt bijna een uur. Blazen en als de zon tussen de bergen doorkomt een tijdje blijven opwarmen.
Door deze afleiding kies ik per ongeluk de hoofdweg naar Teruel ipv de route. Achteraf niet slecht want in de route zit een behoorlijke klim, terwijl ik nu bijna helemaal kan dalen en de weg is rustig.
In de verte zie ik mist in het dal hangen. Later blijkt dat er twee schoorstenen staan te roken en die verspreiden hun rook laag in het dal over vele kilometers, smog dus.
Ik ben om 9:00 in Teruel na een ontspannen ritje, behalve de kou.
Teruel is een gezellige mooie plaats met mooie architectuur. Ik pak even de kans om naar internet te gaan, nadat ik de stad heb rondgelopen en koffie gedronken.
Daarna moet ik weer stevig klimmen naar 1600 m vanaf 925 m, met een paar steile stukjes erbij.
In Cedrilla, bij de ingang van het dorp is aangegeven dat er een camping is en ook in mijn boekje staat: vragen bij het hostal. Dus doe ik dat braaf. Camping gesloten. Ik mag van het hostal gebruik maken voor € 20. Het kost me heel wat praten om toch op het terein te mogen staan, ik heb niets nodig. Eerst is er geen water, later alleen koud water. Vervolgens wordt ik ingeschreven en rekent Caroline, de dochter (die Engels spreekt) van La Duena € 7,70. Dus beding ik korting voor het niet hebben van warm water. Ze geeft toe, het wordt € 6, nog duur voor semi-wild kamperen. Het is dat ik vandaag geen zin heb in nog een paar bergen en nog 103 km meer, het moet wel vakantie blijven. Vandaag 70 km gedaan. En voor wild kamperen is het terrein hier niet geschikt.
Carolina brengt me naar de camping. De camping is uitstekend, alleen bij gebrek aan kampeerders gesloten. Het enige wat ontbreekt is warm water, dan maar een koude douche. Wat een rust.
Het dorp heeft best wel een paar mooie dingen (een castillo, een kerk, een museum), maar ik kan me voorstellen dat er geen touristen komen. Er is wel een uitstekend VVV.
De jeugd leert meer Engels op school en dus willen ze dat graag praktiseren, dus maak ik wat kletspraatjes met een paar jongelui.
Het is opvallend dat overal waar ik kom het feitelijk rustig is, zelfs aan de Costa del Sol. Crisis??? Het is nu hoogseizoen en overal zijn de campings maximaal half bezet.
Ik zit weer eens heerlijk te genieten van rust, een muziekje en thee, en zonsondergang (alleen de vliegen moesten maar eens gaan slapen).
Mijn duizeligheid lijk ik onder controle te hebben. Daarvoor in de plaats komt: stijve/pijnlijke nek en schouders (had ik niet gedacht met de ligfiets), en mijn rechtermeniscus (zwak punt) moet af en toe op zijn plaats geschud worden. Als ik maar genoeg bars tegenkom kan ik dat wel managen.

Update of map and pictures

I have uploaded pictures and updated the map until Teruel

Albaracin, 110 km

Vandaag weer een echte bergetappe. Ik las ergens dat Spanje vergelijkbaar is met een gerimpeld tafellaken. De sierra's vormen de rimpels en ik heb er al heel wat gehad en er komen nog een paar met bergen van de stevigste soort. Ik geloof dat ik nog een paar keer over 1700 m moet.
In de eerste bergetappe kwam ik veel Guardia Civil Trafico auto's tegen. Een hield mij aan om mij te melden dat ik in de vluchtstrook moest fietsen want het is verboden midden op de weg te fietsen. Ik heb hem gezegd dat ik dat snap, maar dat er vaak geen vluchtstrook is, dat er vaak veel steentjes liggen en dat ik mijn oren open heb voor het achterop komend verkeer. OK, maar dan zo veel mogelijk!! En toen waren we het met elkaar eens en hoefde ik niet naar de gevangenis.
Opeens zie ik op een weg vlak bij Huelamo een enorme hoeveelheid gieren, maar nu vlakbij. Grandioos, wat een beesten.
De klim naar Puerto de Cubillo is stevig. Over 10 km moet ik 400 m omhoog over een slechte weg. Het uitzicht is grandioos.
Even verder kom ik bij de bron van de Taag, de grootste rivier van Spanje. Maar geen water te bekennen. Wel een groot stalen monument: Meneer Sneeuw of zoiets.
Toen ik later in Frias mijn Fantaatjes dronk en daar vroeg of de weg nog zou stijgen, kreeg ik als antwoord: neen, gaat alleen omlaag, met bochten. Wel zeker dat ik daarna nog 1,5 km moest klimmen en niet zo een beetje ook. Dit soort adviezen is niet voor het eerst en heb ik dus niets aan.
Op de route kom ik nog langs een gigantische Dolina, zeg maar een ingestortte kalk grot, waardoor een diep gat in de grond ontstaat. Later kom ik langs een mooie waterval, gedeeltelijk ook in een grot.
Het waait behoorlijk dat houdt de temperatuur redelijk.
Om 17:00 kom ik in Albaracin aan met een uitstekende camping, gewoon zoals het hoort. Keurig sanitair, vriendelijke bediening en goedkoop ook. Ik heb haast want ik wil de blog nog even bijwerken. In de bibliotheek schijnt internet te zijn. En natuurlijk is de bibliotheek gisteren met vakantie gegaan. Maar goed ook, want dit plaatsje is zo charmant, dat het zonde is om 1,5 uur in de bibliotheek door te brengen. Er is heel veel te zien en het is gezellig. Het lijkt in sommige opzichten een beetje op Cuenca, maar kleinschaliger en schilderachtiger. Dat kun je ook zien aan het aantal kunstschilders dat Plaza Mayor bevolkt.
Op Plaza Mayor waar ik een biertje drink schuiven Ilse en haar dochter Maggie (op mijn uitnodiging) aan mijn tafeltje aan, Nederlanders, maar Ilse woont in Spanje. Dat was onverwacht gezellig.
Nog even boodschappen doen. Nergens meer brood te koop. Gelukkig zijn ze op de camping goed voorzien, zodat ik morgen geen noodrantsooen hoef aan te spreken.
Ik heb even de fiets een beurtje gegeven, veer, ketting, versnelling. Beetje redelijk gemaakt.
Het wordt zelfs koud door de wind en de hoogt, 1145 m.

Olmedilla de Alarcon, and later Cuenca

I had expected that this would be a simple tour. Distance between campings was 140 km, but the roads would be quite flat. It would appear to be a heavy day. The via verde was not so simpe as I had expected. The pebbles caused a big balance problem (it is after all a recumbent, which is very suited for paved roads). In the dark tunnels, with no orientation at all and my light being absorbed these pebbles caused me to fall, so I had to walk. Later the road was 20 cm wide because of the plants. Again later the road stopped suddenly towards a road side-protection. The concept of the via verde is perfect, but in practice it is a difficult road and not only for a recumbent.
In the afternoon I could follow an aquaduct (from the Tajo to the Segura), for 42 km. A beautiful flat road, but quite boring.
Because I was stubborm I decided to go to the end of the canal (actual the beginning). There it ran into a dead end street.
So I had to return to 'km 18'
I decided to follow my compass and with success. After 5 km of strugling I found the originel road (of my descriptiron). So by this bet I could cut off about 30 km..
After 180 km I arrived at Olmedilla. I had expected an easy day, but it turned out to be a hard day.
The road to Cuenca was much easier and predictable. The camping was 8 km behind Cuenca, along the first perfect bicycle road in Spain. In the afternoon I visited Cuenca. An absolutely marvelous centro historico with the symbols of Cuenca: las casas colgadas high up at the rocks, beautiful. It is sometimes difficult to find campings and they are always far away from each other. So I have to pass some beautiful towns,because I have not enough time for it (also depending on the heat). That is the consequence of my choice: camping!

Cuenca

Mijn roofkattenstrategie lijkt te werken. Voedsel hang ik gewoon in de waslijn. Gisteren ochtend bij mijn vertrek werd ik bespioneerd door drie paar kattenogen. Gisterenavond ging ik na het douchen nog een biertje drinken. En ja na terugkomst hadden ze mijn kaas aangevreten en het brood dat ik van Ana heb gekregen (ze had er nog maar een en heeft dat gratis gedeeld) is ook verdwenen. Ik weet niet meer wat ik in mijn haast daarmee had gedaan, maar het zal wel mijn eigen schuld zijn.
Behalve voor honden moet ik ook oppassen voor konijnen en hazen. Ik vertrouw de konijnen meer. De hazen lopen gewoon door, terwijl de konijnen terug springen van de weg, als ik er aan kom. Ik blijf voorzichtig. De route is nu redelijk, wel wat bergjes er in maar relatief licht. Ik wil Cuenca zien. Er zou een camping in de buurt moeten zijn. Het is een grote stad. De camping ligt echter 8 km verderop, zonder busverbinding, maar wel met het eerste perfecte fietspad dat ik in Spanje heb gezien en nagenoeg vlak. Na de siesta ga ik natuurlijk Cuenca bekijken. Ik ben hier niet voor niets en 8 km is niet alles. De oude stad is prachtig met de beroemde casas colgadas, ofwel de hoge huizen (of verslaafden huizen????, ik heb geen zin in het Cuenca museum, dus zal ik dat later op internet moeten opzoeken). Ze staan in ieder geval hoog op de rotsen.
Cuenca was de moeite waard en het compenseert misschien wel dat ik gisteren Alarcon niet heb kunnen zien. Cuenca is ook het route punt waar ik oorspronkelijk van noord naar zuid en op de terugweg van zuid-west naar barcelona zou gaan.

Olmedilla de Alarcon, weer een te gekke rit.

Vanaf de camping moet ik over 30 km stijgend en dalend naar de via verde (oude spoorbaan) zien te komen. Als ik uiteindelijk bij de hoofdweg kom is het wel even zoeken waar dan die spoorbaan ligt.
Ik vind dat de kwaliteit van de wegen (wegdek) in Spanje heel goed is. Ze schijnen de laatste jaren met EU steun in hoog tempo te hebben vernieuwd. Ik had me erg verheugd om een lange via verde te kunnen rijden. Ik heb een paar weken geleden in La Mancha daar ook ervaring mee opgedaan, de Ruta de Don Quijotte, maar ben daar toen na een paar uur knokken weer van af gegaan.
Deze spoorbaan loopt nagenoeg horizontaal en dus zitten er onverlichte tunnels in. Het wegdek is onverhard, tamelijk vlak en goed hard. Maar bedekt met steentjes. Dat is bij daglicht al een hele toer om overeeind te blijven. Het is goed opletten geblazen. Om van de omgeving te genieten, die overigens prachtig is, moet je stil gaan staan, anders neemt het wegdek je wel te grazen. In zo een tunnel is het voor mij nauwelijks te doen om te fietsen. Zeker als er een bocht in de tunnel zit waardoor je geen enkele orientatie meer heb (het licht aan het eind van de tunnel). De muren en weg hebben dezelfde kleur grijs. Op een bepaald moment weet ik niet eens meer of ik horizontaal of vertikaal fiets. Een paar van die steentjes zorgen er dan wel voor dat ik om ga. Dat wordt dus in 5 tunnels lopen.
Het idee van die vias verdes is heel goed, maar er wordt niet aan onderhoud gedaan en er is nauwelijks sprake van richting aanduiding. Er zijn ook nogal wat paaltjes gejat (denk ik). Plotseling loop ik dood op een totaal overwoekerd pad, dat nog 20 cm ruimte laat. Een andere fietser had me al wel gewaarschuwd. Doordouwen dus maar, tussen de pikplanten door. 500 m verder heb ik de keus: een steile gravel helling of over een vangrail heen. Dat wordt uiteindelijk de steile gravelhelling. Enfin na 15 km kies ik maar een tijdje voor de inmiddels wat rustigere asfaltweg. En dat schiet lekker op. In Balazote kan ik eindelijk koffie krijgen. Het verhaal lijkt wat negatief. Zo bedoel ik het niet. Op z'n minst is het zeer avontuurlijk te noemen. Voor ATB's zeer geschikt. Ik als ligfietser heb er 'wat meer moeite mee'. Het is ook jammer want op dit soort paden ben je ahw continu aan het overleven, terwijl dat niet de bedoeling kan zijn. Ik doel vooral op overwoekering, plotseling doodlopen, geen richting aanduiding e.d. Maar goed, ervan proeven is altijd aardig en het vermijd in ieder geval ieder auto verkeer.
Na Barrax kan ik meer dan 40 km langs een aquaduct fietsen. De weg is perfect en natuurlijk horizontaal. Het aquaduct transporteert water van El Tajo naar de Segura (waar ik vandaan kom) en is helemaal van beton met een strak asfalt pad er langs. Ergens na 30 km: camino cortado, opgebroken weg. Alle omgevingsverkenningen lopen op nog grotere ellende uit. Dus ik besluit te gaan lopen, weet alleen niet hoe ver. Gelukkig komt er een sproeiwagen aan die mij duidelijk maakt dat het maar 2 km is en dat het een beetje van de luimen van de wegwerkers zal afhangen of ik er langs kan. Ik ga dus door en het valt mee, behalve een valpartij in een platgewalst stuk,dat 30 m omhoog gaat.
Ik besluit om een beetje van de route beschrijving af te wijken, want volgens mijn inschatting moet ik vlak onder Alarcon uit komen als ik tot het eind doorga en niet 17 km voor het eind, zoals de routebeschrijving aanduidt, weer 40 km ga klimmen en dalen. Mis dus. Ik loop aan het eind (dus het begin van het kanaal) dood op het reservoir. Dus 17 km terug???? Neen, weer eigenwijs. Na 4 km terug rijden ga ik op mijn kompas een onverharde weg dwars op het kanaal. Ik hoop daarmee eerder op de beschreven route te komen. Het is een behoorlijk zwaar pad en veel onverwacht zachte stukken, van ca. 5 km lang. De strategie lukt gelukkig wel (scheelt ongeveer 30 km). Het is inmiddels zo laat geworden (ik ben om 21:00 op de camping) en het gaat totaal 180 km worden (ipv de door mij ingeschatte 140), dat ik helaas Alarcon links moet laten liggen. Een nadeel van mijn keuze om te kamperen, desnoods wild, is dat campings erg ver van elkaar liggen en niet altijd bij de mooiste plaatsen. En wild kamperen was op deze hele route onmogelijk geweest. Maar goed ik denk dat ik dat morgen in Cuenca kan kompenseren.
Op de camping wordt ik zeer vriendelijk onthaald door Ana. Ik krijg een welkomst Fantaatje en een stuk brood voor morgen. Heel vriendelijk.
Goed dat ik gisteren heb gerust, want ondanks de onverwacht zware tocht, door het vlakke traject had ik deze helemaal als licht ingeschat, voel ik mij al snel (na de douche) weer energiek.
Ik ben de 2500 gepasseerd (2619).

Nog steeds Penascosa, rustdag

Vergeten de wekker te zetten. Toen ik om 6:45 wakker werd heb ik een tijd liggen nadenken: Het volgende stuk is tamelijk lang, dus ik moet er vroeg uit om de zon een beetje te vermijden. Dat is dus mislukt. Maar ik voelde dat ik toch weer toe was aan een kalm dagje. Soms wordt dat door het toeval bepaald. Dat wordt dus een ochtendje naar Alcaraz, krantje lezen, bekijken wat ik al gezien heb (want zoveel is er niet, behalve het prachtige monumentale plein, maar dat is compleet in de renovatie), koffie met ....een of andere koek. En boodschappen doen. Ondertussen heb ik ook het Santuario de Nuestra Senora de Cortes bezocht, dat langs de route naar Alcaraz ligt. Een nonnenklooster dat een echt bedevaartoord is (blote voetenprocessies etc.). Het is niet zo heel oud (18e eeuw), maar wel mooi. Ach 24 km, ondanks het klimmen maar zonder bagage, valt nog onder rust, hoewel Joeri er wel om moest lachen: die berg op zou hij een paar dagen door geveld zijn.
Het is bewolkt, het zou een ideale fietsdag zijn geweest.
In de middag ga ik met Joeri proberen de warmwaterinstallatie voor de Cabanas in orde te krijgen. Sinds gisteren is die gestoord. Het blijkt dat in de regelaar kortsluiting is opgetreden, dat wordt dus helaas een nieuwe regelaar kopen.
Lekker vliegvrij (in de tent) gesiestaat. Heeft me goed gedaan. Ik moest wat slaap inhalen.
Het hulpje op de camping, Juan Carlos, is 25 en komt uit Equador. Hij is alleen naar Spanje gekomen, 6 jaar geleden. Leuk jong. Er zijn heel veel Equadorianen hier in Spanje.
De werkloosheid in Spanje is opgelopen tot 18,7% met in het laatste jaar een stijging van 8,2%. Inderdaad gigantisch als je dat vergelijkt met Nederland (3,2%, 0,4%). De buitenlanders krijgen in toenemende mate de schuld, waar heb ik dat eerder gehoord, om de realiteit te ontkennen en de schuld te kunnen afschuiven????
Na het zwemmen pilsje drinken. Er kwam een Duitser aan met een Audi 80. Was een maand aan het rondreizen door La Mancha, met zijn kat. Hij slaapt op de neergeklapte achterbank/kofferbak. Past net. De man was 80 jaar. Ongelooflijk hoe flink iemand dan toch nog kan zijn.
Ik vind het jammer om van deze prachtige camping, met zijn ontspannen, landelijke sfeer, met zijn vriendelijke gastvrije eigenaren, weg te gaan.

penascosa

Ik heb al een paar keer roofovervallen gehad van dieren (denk ik) die mijn fourage misbruiken. Ik laat alles buiten staan. Ik wordt er wel wakker van en dan grijp ik in (soms te laat). Merkwaardig is dat ik al een paar keer eten ben kwijtgeraakt dat dieren helemaal niet willen hebben, volgens mijn theorie. Gisteren nacht: een plastic zak met kersen en een voorverpakte Bleu d'Auvergne. en een nectarine was aangevreten (hoe durft hij/zij???). Een paar weken geleden een stukje ham (in plastic zak). Gisteren nacht zag het beest er raar uit, met opgestoken oren en een spitse snuit. Het leek wel een droom (beeheestjes...).
Ik ga wat preventieve maatregelen nemen.
Ik heb een slang de weg zien oversteken, voor het eerst. Mooi gezicht. Slingerend overstekend wild.
Vanochtend extra vroeg vertrokken (6:15). Ik zat mijn bocadillo om 6:00 op te eten op het terras van de camping. De campingbeheerder schrok van me toen hij naar de WC moest. Ik moest 2,5 keer klimmen over 1450 m (vanaf 1000 m). Dat wil ik graag doen voor de hitte. Dat is me goed bevallen. Alleen de afdalingen zijn heel lastig want ik val bijna in slaap en moet extra goed opletten om geen foutjes te maken. Het was een schitterende route door afgesloten valleien waar geen kip komt, dus heel eenzaam en rustig.
Ik ben om 11:30 in Alcaraz na 60 km. Even stadje bekijken, ziet er heel leuk uit. Straatjes, steegjes, trapjes, pleintjes.

Na Alcaraz moet ik nog 10 km en natuurlijk is dat weer klimmen op het heetst van de dag. De kaart is onvoldoende duidelijk over de hoogte en lengte, dus een voorbijganger vertelt mij, op mijn vraag, dat het wel meevalt. Niet dus, het gaat weer naar het hoogste punt, 1140 m. Maar ja, het kan niet anders. Ik heb wel wat onvriendelijks afgemompeld. Ik houd niet van beklimmingen op deze manier aan het eind van de route.
In Penascosa is de camping uitstekend, door een aardig Belgisch stel, Arlette en Joeri, gerund (eigenaar). Lekker rusten, zwemmen en ik mag van hun computer/internet gebruik maken. Dit ondanks het feit dat ze al twee keer een PC hebben moeten vervangen door stomme behandeling van klanten. Dus ik ben ze erg dankbaar. Camping Sierra Penascosa ziet er prima uit en is gezellig rustig. Ik heb een hele tijd leuk zitten kletsen met Joeri en Arlette en ook weer veel opgestoken van Spanje.
Na het douchen weet ik weer zo een rakker te betrappen die er met mijn kaas vandoor gaat, een kat. Net op tijd.

Map and pictures have been updated

Thanks to the very friendly cooperation of the owners of camping Sierra Penascosa (near Alcaraz) I was able to update my blog completely. Joeri allowed me to use his computer in spite of having bad experience in the past, with people damaging the computer completely by spilling coffee over it.

Riopar

Dacht vandaag een recuperatiedag te houden. Het eerste stuk leek er ook wel op, maar daarna moest ik weer 2 keer klimmen naar 1000 m en naar 1150 m, met een paar steile stukken er in. Uiteindelijk kom ik om 14:00, na 69 km in Riopar terecht met een mooie camping met zwembad. Het is bloedje heet en ik ben lamlendig moe. Ik heb mijn tarp gespannen om even in de schaduw te slapen. Daarna gezwommen en ik lijk weer wat te worden. Ik drink heel veel, maar misschien moet dat nog meer zijn. Sinds gisteren ben ik nl af en toe duizelig. Bij de camping winkel hebben ze niets bruikbaars en het is zondag. Vandaag kan ik me nog wel helpen, maar morgen wordt een zware dag omdat ik al heel snel een paar stevige klimmen moet maken in eenzaam gebied, dus ik kom ook geen winkels tegen.

Hornos again

The frequent reader of this blog could have discovered that after my bad experiences with the mountains of the sierra de segura, behind Hornos, has left a big mental wound in me (june 25th). Of course it was the combination of a technical failure of my bike and probably of myself. But definitely these mountains are steep!!!!
My return road could lead along these mountains again, or along a non-attractive coast. So the question was: do I give in, or fight this inclination????
Well, I fought the inclination of going the easiest way. Today I rid 140 kms, went over 2 tops of 1600 m and 1 of 1200 m. I was astonished, going the same road back that I had done this with a broken freewheel, it must have been madmans work.
The good thing is that I, again, learnt a lot about myself, today.
So now I rounded a triangle tour of Andalucia: Hornos, Malaga, Almeria and Hornos again.

I have uploaded pictures and updated the map

In Santiago de la Espada I had the possibility to use the laptop of the barman of a hotel. Very kind of him. Unfortunately the touchpad did not function very well. So I have uploaded the pictures, but could not apply comments and next time I need to delete a few pictures. In the map I could update my sleeping places, but the route was not possible to give in. So also next time.

Hornos, voor de 3e keer. Ik heb de berg (en mezelf) overwonnen!!!

De eerste klim viel achteraf mee. Daarna bijna 30 km kaarsrechte weg over een relatie vlakke hoogvlakte. Ik viel er letterlijk bij in slaap, dus ik ben maar even in de berm gaan liggen, bij gebrek aan beter. Op gevaar af dat, zoals in Frankrijk iedere auto stopt om te vragen of het goed met me gaat. Maar hier niets van dat alles.
Daarna komt Puebla de Don Fadrique (poetische naam) met daarachteraan het echte klimwerk. Het hoogste punt zal Puerto del Pinar zijn (1600 m), en ook het hoogste punt tot nog toe. Puerto is een pas. Toen mijn hoogtemeter op 1450 stond kwam ik bij een teken van de Puerto. Ik dacht dat is mooi meegenomen ik zal wel verkeerd geijkt zijn of de luchtdruk is hard gestegen (zoveel had ik aan het weer moeten merken).. Dus fototje gemaakt. Daarna ging het stijgen echter nog 150 m verder en dat kan natuurlijk niet na een echte pas. Dat viel dus wel tegen. Enfin na een paar km kom ik dus het echte hoogste punt tegen. Die Spanjaarden houden zo van bordjes plaatsen (waar ze niet horen of waar het onduidelijker wordt). Ik wil siesta in Santiago de la Espada houden en dat lukt. Ik ben er om 14:00 en er staan bankjes onder bomen. Ik ga bij een hotel wat fantaatjes drinken en daar mag ik gebruik maken van de laptop van de barman om foto's te uploaden en de kaart bij te werken. Goede tijdbesteding op het heetst van de dag. Niet alles lukt want het touchpad werkt slecht. Maar de foto's staan er op zonder tekst en de kaart is een beetje bijgewerkt. Alleen de route van Castell de Ferro tot hier kon ik er niet in krijgen. De volgende keer pas ik dat aan. Ik was zeer blij met deze vriendelijke faciliteit.
Nog een heel stevige klim naar de toppen boven Hornos, waar ik de vorige keer heb moeten omkeren. Dat was knap zwaar, zoals ik verwacht had. Boven Hornos heb ik verbaasd gestaan dat ik dit met een kapot freewheel, gedeeltelijk duwend gedaan heb. Het is gigantisch stijl en een enorm eind.
Ik kom voor de 3e keer op camping Montillana aan het stuwmeer terecht. Het is 20:00 en ik heb vandaag 140 km gedaan en twee toppen van 1600 m en een van 1200 m beklommen. Het was mooi en zwaar en ik heb mijn eigen 'angsten' opzij gezet. Verstand op 0 en blik op oneindig. Het gaat lukken en dit gaat ook weer over. Dat betekent niet dat ik niet heb genoten, maar de frustratie van de vorige keer moest wel beantwoord worden.
Op de camping aangekomen wordt ik verwelkomd als een oude bekende. Helaas is het zwembad gesloten, te laat. Er is een jongeren kamp en dus staat er een lange rij voor de douches. Een van de leiders grijpt in en laat mij voorgaan. Ik voel me weer mens na die douche. Overigens het traject was zo lang omdat wild kamperen in de natuurparken verboden is. En hotelletjes heb ik geen zin in zolang ik mezelf nog zover kan krijgen om zo een stuk af te leggen. Ik moet wel even recupereren, want ik voel duidelijk dat ik veel van mijn lijf heb gevraagd.
Ik heb nu ee volle driehoek Andalucia gemaakt: Hornos, Malaga, Almeria, Hornos.

No internet, so still no updates of the map and pictures.

I cannot find internet, at the right moment and the right place. Updating the map and uploading the pictures takes about 2 hours. This morning, in Taberno, was a perfect place in el ayuntamiento (townhall), but not the right time. It would take too much of my productive (cycling) period. The best would be during siesta, but that really would be a coincidence. So be patient if you would like to see the new pictures.

Velez Blanco

Vandaag weer een echte bergetappe. Omhoog, omlaag... Nog meer omhoog, omlaag... Nog veel meer omhoog, omlaag.... Het lijkt Drs. P wel, alleen ging die heen en weer. Ook zo zinloos. Het gebied is, los van een paar drukke verbindingswegen totaal eenzaam. Als ik 1 auto per uur ben tegen gekomen is het veel. Prachtig uitzicht op de haarspeldbochten die ik maak. Als ik naar de bergen kijk zie ik altijd ergens een weggetje lopen, waar je eigenlijk niet wilt zijn, maar ik denk dan dat ik daar wel kom. Achteraf valt het dan meestal wel weer mee.
Met mijn ervaring over niet bestaande campings ga ik in Taverno maar eens informeren of Velez Blanco een camping heeft. Het gemeentehuis heeft gratis internet, en wel zeer uitgebreid. En ja Velez heeft zelfs een uitgebreid vakantie en sport centrum. Met goede moed ga ik verder met klimmen en dalen. De laatste klim is een heel venijnige. Het is maar 4 km, maar ik voel het goed.
Velez Blanco is een alleraardigst stadje. Er stroomt overvloedig water uit bronnen en dat water is haast het lekkerste wat ik heb geproefd. Er is alleen weer geen internet. Wel in het gemeentehuis, maar het is vrijdag middag, dus ....
Nu op zoek naar touristen info, over de komende fietstrajecten. Ach ze doet zo haar best, maar ik ben gewoon op mijzelf aangewezen. Ik moet de gok maar wagen en denken: het gaat wel een keer over. De komende 2 dagen worden (denk ik) de echte proef. Zonder goede gegevens over de stijgingen (% en lengte), niet echt leuk. Er is ook geen 'vluchtbus'. Dus gewoon dom en hard doordouwen.
Allemaal overwegingen voor morgen. Nu zit ik te genieten van mijn biertje met patatas bravas, na een goed vervulde dag. De caracoles picates waren ook heel apart. Hele kleine slakjes in een heel hete saus. Er was een soort happy hour voor tapas, maar de 10 minuten die ik moest wachten werd wel 3 kwartier. Toen ik wilde afrekenen kreeg ik ze geserveerd.

La Mela, more than 2000 km

I have decided to return home, so there is no time to visit the Cabo de Gata parque. Of course this parque would be beautiful, but to do it as a quicky I would not prefer. I think I defenitely will return here.
The mountains are challenging me again!!!!
I headed for Nijar, the Correos, because there should be a parcel for me, my thin sleeping bag. At the Correos there was no parcel, and TNT informed me that the address was unknown, so the parcel is returned to sender. Above that, there is also no camping site in Nijar, the second time my map lied to me.
The wheather is good, it is early and I have only biked 50 km, so I go on to the north. The hills are burnt because of a fire of 2 weeks ago. It smells also burned. The flies are 'testing' me, especially when I go uphill.
In Mela I stop at a cafe restaurant. It appeared to be a center of the English community here in the region. The owner, Chris, invited me to put my tent on his premises. I accepted the invitation gladly. After 100 km, at the end of the day and with a preview of a region with almost no protected places to camp in the wild, this was a good opportunity. mattieu, the barman, appeared to be very friendly and hospitable. He invited me to join the bi-weekly quiz-night with the English guests. For €5 including a meal, I could not refuse this invitation.
At about 8 the quiz started. I was part of the team of 4 very nice people (Dorothee, David, Bob and Christine). The chicken curry was perfect and I had the chance to taste some remnants of the Yorkshire pudding. Both very good dishes.
The evening was a big succes, although we did not win. It is the people and the game that matter.
I thanked Chris and Mattieu for their very friendly hospitability, and I felt very much at ease.
Today: direction of Velez Blanco, towards these 'terrible' mountains.

La Mella, 10km voorbij Sorbas. 'wild'

Op weg naar Nijar, dat betekent inderaad weer huiswaarts, hoewel dat nog een enorm eind is.
Ik moet langs Nijar omdat daar op het Correos een andere, dunnere slaapzak moet liggen. Tevens een mooie gelegenheid om weer wat extra bagage terug te sturen. Volgens de kaart heeft Nijar een camping. De route voert een heel eind richting Cabo de Gata, maar ik bedwing mijn lust om dat gebied in te gaan en te verkennen. Het zou een te oppervlakkige verkenning zijn die me toch te veel tijd zou kosten. En ik zal nog veel mooie gebieden tegen komen. Ik heb nu eenmaal besloten dat de thuisreis is begonnen!!!!
Voor Nijar dagen de bergen mij uit. Ze zien er verschrikkelijk uit, maar dat is natuurlijk subjectief, doordat ik niet genoeg weet wat mij te wachten staat.
In Nijar is er geen pakje. Navraag bij TNT leert dat het adres onbekend was en dat het dus naar de afzender terug is.
Nijar heeft ook geen camping, terwijl die op de kaart aangegeven staat, shit-kaart. Dit is de 2e keer dat ik misleid ben, gelukkig is het nog vroeg en is het half bewolkt. Dus maar doorgaan, zal wel wild kamperen worden.
Het berggebied is grotendeels zwart geblakerd, door een brand die hier 2 weken geleden heeft gewoed, het stinkt er ook naar. Het stikt ook van de zeer actieve vliegen die mij vooral pesten als ik omhoog fiets. mijn korsten vinden ze heerlijk en ze vliegen in allerlei gaten (neus, mond).Ellendige beesten.
De eerste beklimmingen vallen eigenlijk best mee, ik trap rustig door. Lucainena is een heel charmant wit plaatsje, waar ik mijn standaard Fantaatjes weer drink. Voor water moet ik niet bij de eigenaar zijn, haal maar uit de kraan (geen drinkwater), of koop maar een fles, ook geen probleem natuurlijk!!!
Sorbas ligt prachtig boven de rotsen en daar houd ik weer even siesta op het plein.
10 km voorbij Sorbas ligt La Mela (ik geloof 3 huizen). Aan de weg staat een wegrestaurant waar ik weer wat Fantaatjes drink. Het blijkt eigendom te zijn van een Engelsman. Het is nog rustig. De eigenaar stelt voor dat ik in zijn olijvenboomgaard ga staan. Na 100 km geen gek voorstel, want ik verwacht geen echt beschutte 'wilde' plekken en voorlopig blijft het klimmen, dat kan ik beter in de ochtend.
Toch een beetje luxer dan helemaal wild en vanavond is er een quiz met diner. De quiz zal ik wel verliezen, maar de chicken curry zal ik apprecieren.
Ik heb weer geen netwerk, dus dit komt morgen wel weer, denk ik. Maar ik mag van Matieu, de vriendelijke barman van zijn PC gebruik maken om even de mails te checken.
Om ca. 19:30 komt de hele Engelse gemeenschap uit de omgeving binnenlopen. Een echte vriendenkring die eens per 2 weken een dergelijke avond houdt. De meeste mensen wonen hier een jaar of 5. Veel nieuwsgierige vragen natuurlijk en leuke gesprekjes. De gastheren stellen zich echt op als gastheren en stellen mij voor aan allerlei mensen. De quiz: 40 vragen. Ik doe met een team mee van 2 stellen. We doen het niet slecht, maar winnen niet. Halverwege wordt gegeten. Een uur of 11 wordt het slapen gaan, voor mij en nog wat anderen. Een supergezellige avond met heel vriendelijke mensen. Ik krijg nog brood mee ook.

Rond Almeria, tabernas, Plataforma Solar

Na lang nadenken en opties bekijken ben ik er uit. Met de fiets in de bus omhoog, tot Tabernas. Dan verder fietsen naar de zonnecentrale. Dan de woestijn in en de filmsites bekijken. Vervolgens bergaf. En ik heb de beste mogelijkheden van mijn transport gebruikt.
Voordat de bus vertrekt heb ik nog lekker de tijd om de bijzondere Cathedraal te bekijken, bijzonder omdat het meer een verdedigingswerk is, en om een krantje te lezen.
De centrale ligt 5 km voorbij Tabernas. Bij de poort aangekomen begint de bewaker al nee te schudden, zelfs als ik zeg dat er gisteren is gereserveerd. Maar bij navraag komt hij vriendelijk terug en mag ik er toch in. als hij mijn fiets bestudeert gaat hij zelfs glimlachen. Ik denk dat hij aanvankelijk dacht dat ik van Mars kwam. Hij greep nog net niet zijn revolver. De rondleidster is heel wat vriendelijker en ik wordt met een zomerschool meegenomen.
De plant is een groot onderzoeksinstituut waar allerlei soorten toepassingen, allen gebaseerd op de zon, worden onderzocht. Twee zonnetorens met heliostaten (met de zon meedraaiende spiegels). Allerlei trogpanelen (parabolisch gebogen spiegels, met een brandlijn). Volledige paraboolspiegels met een Sterlingmotor in het brandpunt. Parabolen waar met temperaturen van 2000 tot 3000 graden materialen worden getest. Ontziltingsinstallaties en water zuiveringsinstallaties. Kortom: een knollentuintje voor degene die dit interesseert. De excursie duurde ongeveer 2 uur, waarna ik hartelijk afscheid heb genomen (zelfs van de bewaker) en weer met mijn fietsje op weg ging.
Tabernas is mijn tussenstop voor een lunch. Een karakteristiek plaatsje met historische huizen. Hier vlak bij liggen de bekende filmlocaties waar ik dus vlak langs kom, overigens in een schitterend landschap. Bij een van die lokaties staan een paar Franse meiden, die vanochtend in de bus zaten, te wachten op de retour bus. Via hun kwam ik er achter wat het ongeveer zou brengen, voor €20. Een soort Warner Bross Movie world, maar dan in het Spaans. Ik besluit dus maar lekker af te dalen. Ook de desert geloof ik wel. De landschappen zijn hier al schitterend en dat is nog wel zo een 10 km langs een snelweg omhoog.
Ik heb weer gezien wat ik wilde zien.
Mijn slang van de drinkzak is tussen mijn spaken gekomen. Het mondstuk is er af. Dat ding kan ik dus niet missen en ik moet in Almeria dus maar op zoek naar een nieuwe.
De VVV hier is perfect. Vriendelijk, behulpzaam, weten (bijna) alles. Zo kunnen zij mij ook de beste zaak adviseren voor de drinkzak. Dat wordt dus een Camelback. Indertijd vond ik die zo duur, maar dat vind ik nog. Maar ja geen keus.
Zit na een druk vervulde dag weer op de camping, plannen voor morgen te maken. Want die Sierra de Segura komt steeds dichter bij. Dat wordt zo een beetje een nachtmerry. Want zo een schrik heb ik nog nooit voor bergen gehad.

Almeria and more

Yesterday I arrived in Almeria. Nice town. I visited the Alcazaba, a beautiful remnant of the muslim ages. One of my main goals of this trip was to visit Plataforma Solar de Almeria. So I hadto find put how.
Tourist information was very helpful and made the reservation, especially because the bus schedule did not synchronize with visiting hours.
I went there by bus with my bike as luggage, inorder to go down again on my bike.
It was very interesting. The solare energy plant is a research and demonstartion plant of the EU, with extra interest of the Germans. Focus is on concentrated solar power.There are several types of systems. 2 power towers with heliostates. Several parabol and semi parabol (through) mirrors. Electricity producing, desalinization, testing materials in very hot situations (2000-3000 C).
I liked it very much.
After the visit I went back, by Tabernas. This is a town where a lot of movies have been made (Sergio Leone, lucky Luke etc.) the landscape is marvellous. When I wanted to visit one of the movie sites i was rejected by the impression that it would be like Warner Bross movie world, and that for € 20,-.
So I rode down the mountain.
But it was a beautiful visit. I liked it.
Now the days of the Sierra de Segura come nearer. The mountains that rejected me at the other side (near Hornos). But then my freewheel was broken.
So at last the hour of the truth will come. What shall I do????
The coming 4-5 days will be the proof of the pudding.

Almeria

Als ik Castell de Ferro uitrijdt zie ik de weg een gigantische klim maken. Net op tijd ontdek ik dat dit de nieuwe weg is. Het lijkt veel makkelijker om beneden te blijven op de oude weg. Het is een gok want waar ze samen komen kan net zo goed hoog als laag liggen, zo nauwkeurig is mijn kaart niet. Na een prachtige rustihge route blijkt de gok geslaagd. Het nieuwe deel komt omlaag. De weg wordt weer heel druk. Gelukkig gaat 60 km voor Almeria de route van de snelweg af en wordt het weer menselijke maat. De kust is mooi en vertoont zowaar romantische trekjes.
De laatste 20 km gaan door een gigantisch tuinbouw gebied met grote plastic kassen.
De camping ligt 5 km voor Almeria. In Almeria bezoek ikLa Alcazaba een indrukwekkend kasteel van de moren. Verder moet ik de komende dagen goed plannen. Ik wil de zonnecentrale bezoeken, Tabernas schijnt de moeite waard te zijn (spaghetti westerns, woestijn), ik moet mijn andere slaapzak ophalen en mijn te dikke wegsturen, Cabo de Gata wil ik bezoeken, ik wil een optimale route rijden, zonder onnodig klimmen en ik moet besluiten of ik de Sierra de Segura weer in durf (na mijn mislukte poging bij Hornos). Kortom een zeer lastig probleem. Het eerste is opgelost door de VVV juffrouwen. De bezoektijden van de centrale sloten niet aan op de bus, want ik wil met de bus de eerste klim doen, met of zonder fiets weet ik nog niet. Ze hebben de centrale gebeld en geregeld dat ik later mag komen. Ik ben op zoek geweest naar ander kaart materiaal om de bergen beter te kunnen beoordelen. Niet gelukt, ik zal moeten roeien met de kaarten die ik heb. Nou ik heb nog wel een avondje en nachtje om mijn logistiek op te lossen.
De busverbinding tussen camping en Almeria is verder prima. De behulpzaamheid van meneren en juffrouwen achter de loketten is minimaal (waar is het vvv???). Een opvallende uitzondering: de juffrouw in Ubeda die mij op de terugweg van het fiets wegbrengen meteen wist te herinneren en het kaartje naar Cazorla als het ware al klaar had liggen.

I have uploaded pictures and updated the map.

The map: if you click on the dots special symbols at the towns you can see the dates of my trip. On the way I have already made I selected only symbols for my sleeping sites. (so: for the most westernly part of my trip). I am now approaching the eastern part of Spain. For the other parts of the map I have used these symbols as a reminder for me of the way description. I eliminate these symbols when they are not opportune anymore.
Remember: you can use several options of Google maps to see details (zoom and pan, with the help of the buttons on the left site of the map).

Castell de Ferro

Gisteren avond stond ineens een heel grote groep mensen bij de fiets. Een lange explicatie met demonstratie verzorgd. Dat was leuk. Ik geloof dat ik geschikt ben voor het Spaanse circus.
Was wel even nodig want ik had even een dip. Fietsen doe je met je hoofd en niet met je benen.
De hitte komt uit Afrika en heet Terra. Deze wind duurt ca. 3 dagen. We zullen zien of het morgen of overmorgen koeler wordt.
Ik slaap op ongewenste geluiden rondom de tent en ben ook direct wakker als er iets gebeurt, dat heeft al een aantal malen diefstal o.i.d. gescheeld. Nu hing er aan 'mijn' boom een brandblus apparaat en het waaide hard. Het veroorzaakte een geluid net alsof ze er met mijn fiets vandoor gingen. De analyse heeft wel een hele tijd gekost, om 2:00 ben ik minder helder.
Om 6:30 fietst het hier een stuk prettiger en kun je lekker opschieten. Nagenoeg geen verkeer. Maar dat duurt helaas maar een uur.
De route is onverwacht toch mooier dan ik had gedacht. Niet overal is het dat supertouristische gedoe. Er is tamelijk veel afwisseling, met stille mooie stukken en vervelende lelijke drukke stukken. Er is best veel zwaar verkeer langs de weg en dus is het behoorlijk opletten, want er wordt hard gereden. Ik moet ook regelmatig stevig klimmen, vooral waar de natuur op zijn mooist is. Ik besluit Motril links te laten liggen en rij door naar Castell de Ferro. De camping is prima en weer goedkoop. Stikt alleen van de vliegen, heel irritant. Het plaatsje is heel aardig en de camping ligt direct bij het strand. Ik moet zeggen geen onaardige keus. Ik heb te vroeg geoordeeld over 6 km Spanje, dat er wel vanaf kan. In de ochtend rijden is mij goed bevallen en ik ben voor 2 uur een stuk opgeschoten (88 km).
Ik ben aan de Mediteraneo, dus ik moet zwemmen. Het is nu lekkerder, maar de wind maakt het toch wat onaangenaam.
Het waait behoorlijk hard. Op het strand wil ik een foto maken en waaien mijn kaartenspontaan uit mijn rugzak. Dat wordt dus een sprintje trekken tegen de wind. Gelukkig weten een paar strandgasten ze op te vangen. (ik kan wel sprinten, maar 50 km/hr is ook voor mij te gortig). Die dingen kan ik echt niet missen.
Iedere plaats blijkt een andere naam te gebruiken voor deze wind.

Malaga and south coast

The road to malaga was magnificent. Still a lot of mountains. In Ventas de Zafaraya I could resist the temptation to go straight to the coast, and I choose the heavier but beautiful part through teh Montes de Malaga. Going down 800 m in 16 km is quite an experience. Almost every curve in the road I dived into a stove of 40 degrees.
Malaga appeared not to have a camping site. So I called Virginia of Cyd Santa Maria that I would come that afternoon. Still two hours to go in the burning sun. The venom is always in the tail. So on arrival I had made 150 km, and that, again, is too much.
Concordia and Virginia run a centre of abandoned and mistreated horses. This is a big problem in Spain. It looks like many Spaniards don't know how to fill in their responsibility towards 'their' annimal. Sometimes they tie the horse on a rope and keep it, in the burning sun, limited to the space of its rope, without any freedom to move where it should move.
Sometimes they are beaten at the head, which causes eye diseases.
In Cyd Santa Maria these annimals get a good treatment and a chance for a new and better life. Up until now about 360 horses passed this centre and many found a new and better 'owner'.
What Concordia and Virginia are performing is very positive and necessary. Unfortunately authorities do not cooperate very much, so there is always a shortage of everything. Every activity costs money. Inherrent on this kind of work the veterinarian is very important, but it costs a lot. It would be a very good chance for Spain to show how animals SHOULD be treated, when (local) authorities would adopt this centre and would support this work.
Very strange: there is a crisis going on. On my trip I have seen a lot of Talleros de empleo, say social workshop, where unemployed go to work. It would be such a logical combination to combine these two factors: a good centre that needs hands-on support, and unemployed needing sensible work.
I met 3 dutch girls who are doing a workplacement practice here. This is a very good combination.
My relationship with this. Since a while I am in the board of Gewoon-doen.nu (same website) which has adopted this centre. I was curious to visit the centre.
I would recommend this centre to my readers. More info via the website www.cydanimals.com or www.gewoon-doen.nu.

I got explanations from Virginia. After my trip (or the explanation ;-)) I was exhausted and could not go on that night any more. So I could sleep in a mobile house on the premises. The local peacock and cats could not keep me from sleeping very well. Thanks for your hospitality!!!!
I am on my way along the south coast, to Almeria and Cabo de Gata. Compared to my trip to here this is terible. They say Spain is marvellous, and they are right. But cut of 6 km of coast and it is perfect.
After 60 km I stay on a camping 7 km before Torre del mar. The first camping site in my life (and I have a lot of experience, believe me) where they are able to calculate a fee for my bike (€4). Everything is about 50% more expensive along the coast than in the inland.
Swimming in the Mediteranean was not my best experience. The watter is colder then I had expected and it is very windy.

niet helemaal Torre del Mar

De pauw, de paarden en de muggen hebben me met rust gelaten. Kortom: goed geslapen. Om 8:30 ga ik weer op weg. Malaga heb ik geen zin in, ik moet fiets met bagage dan ergens kwijt en dan ben ik hem ook echt kwijt denk ik. En met die hitte zal ik er ook niet erg van genieten. Maar ik heb een oppervlakkige indruk.
Ik blijf maar even langs de kust. Ondanks de vele stoplichten en het drukke verkeer is dat wel het minst inspannend. Prijzen zijn hier 50% hoger dan in het binnenland en de bediening is ook onvriendelijker (niet representatief??).
Ze zeggen wel eens dat Spanje prachtig is als je 6 km rondom er af knipt. Tot nog toe kan ik dat onderschrijven.
Uiteindelijk fiets ik 60 km tot 7km voor Torre del Mar. De camping mevrouw is een trutje van de eerste orde. Het kost me heel wat moeite om haar zo ver te krijgen dat ik morgen voor 8 uur kan vertrekken. Uiteindelijk is er niets aan de hand want er is een nachtportier. Ze wijst me plaatsen aan die totaal onacceptabel zijn, wat eigenlijk helemaal geen kampeerplaatsen zijn, maar gewoon pad. Ik kies zelf een plek die nog redelijk is, schaduw en niet tegen caravans aan geplakt. Daar gaat een jongetje mij zitten vervelen door aan mijn spullen te zitten en dan brutaal te gaan kijken. Toen mijn waarschuwing niet hielp heb ik z'n moeder gevraagd in te grijpen, dat hielp wel.
Dit is de eerste camping in mijn leven waar ze voor de fiets geld durven te berekenen, en nog wel € 4. Schandalig!!!
Zwemmen in de Mediterraneo valt me tegen. Het water is kouder dan ik dacht en het waait behoorlijk.
Mijn korsten worden opgevreten door de vliegen. Tijdens mijn siesta gebruik ik mijn 'zonnemouwen' om er geen last van te hebben.