Gisteren kwam ik een gezinnetje tegen, een kindje in de fietskar, andere dochter (een jaar of 7??) op haar eigen fietsje. Pa erachter met een lang lint waarmee hij haar kon afremmen als de afdaling wat al te heftig wordt. Ik heb ze even voor laten gaan. Pa:'we hebben het allemaal moeten leren'.
Ook nu komen mij weer stukken bekend voor, zelfs Kylburg en de camping. Van mijn fietstocht 30 jr geleden?? Of ik lijd aan een omgekeerd selectief geheugen. Gerolstein ben ik toen zeker geweest.
Het fietspad na Kylburg is minder heftig, tenminste tot aan Gerolstein waar ik nu koffie drink. Ik heb voor het eerst spierpijn, van gisteren.
Er staan diverse mineraalwaterbronnen onderweg. Lekker water, beetje ijzersmaak met koolzuur. Later wordt het gebied weer een gewoon landbouw gebied en moet ik nog 150 m omhoog. Dan komt de opluchting als ik in het gebied van de Urft mag fietsen. Weer een heel andere omgeving. De paden zijn hier vaker onverhard, maar wel te doen zeker gezien het feit dat ik nagenoeg alleen daal. De dorpen zijn aardig om te zien. Het is hier ook zeer bosrijk, zeker bij de grote stuwmeren van de Urft en de Rur. Onder het Rur stuwmeer staat een heel apparte electriciteitscentrale in Jugendstil. En daar vlakbij de camping. Ik heb de hele ochtend min of meer geklommen, soms een beetje, soms stevig. Dat was over 70 km. Daarna heb ik er nog 50 bij gedaan. Ik ben behoorlijk moe en een beetje kort voor de kop. de camping staat niet aangegeven en als je hier verkeerd rijdt is dat door het hoogteverschil funest. Dat irriteert mij. Ik kom pas om 19:00 aan. Dit is de eerste camping na Kylburg. De tent is zijknat, de zon schijnt niet. Mijn band is versleten, dus die moet ik ook vervangen. Kortom het kost wat zelfbeheersing om mijzelf te ontspannen (hoeveel tegenstrijdigheden???). Het was toch vakantie? Ik wil wel weer thuis zijn. Morgen nog 100 km naar Roermond, gelukkig bijna alleen dalend.
