Colombiers, vlakbij Beziers

Vandaag was gewoon een snertdag. Na de camping werd het gebied langdurig behoorlijk vlak maar het waren weer van die echte kustwegen met heel weinig duidelijke aanduidingen. Ik moest een aantal heel grote Etangs passeren, waarbij dezelfde plaatsnaam aan weerszijde van die Etang voorkomt. Dan is het behoorlijk lastig orienteren. Ik heb voor een deel van kleinde departementale wegen gebruik kunnen maken, maar heb ook langdurig op de D627 en D6009 gezeten, autowegen met heel druk en veel zwaar verkeer. Het waaide hard dus het was behoorlijk opletten voor rukwinden, zowel natuurlijkem als die van vrachtwagens. Als dan de vluchtstrook ook nog in slechte staat is, dan is mijn 'snertdag' voldoende verklaard, denk ik. Speciale aandacht vergt het dat de rijweg 1 cm hoger ligt dan de vluchtstrook. Als ik dus aan zie komen dat de vluchtstrook niet meer berijdbaar is moet ik snel in de spiegel kijken en mijn kans grijpen. 1 cm is niet veel, maar als ik die in de lengte richting moet nemen is het erg riskant, net tramrails waar je langs rijdt. Een snelle draai moet het geheel afmaken. Enfin ik leef nog en ben in Colombiers aangekomen. Wat meeviel is dat het vaak bewolkt was.
Na Narbonne begon ik mij pas op mijn gemak t voelen. Eerst nog wel even een drukke weg, maar daarna ging het het platte land op en mijn route beschrijving hielp me erbij om de kleine wegen te vinden.
Eindelijk na 200 km geen razend verkeer meer langs mij heen.
Vlakbij Colombiers loopt het Canal du Midi onder een tunnel door. Weer een bezienswaardigheid, hoewel ik de tunnel in Noord Frankrijk mooier vind. Als het goed is kom ik daar nog langs.
Op de camping ga ik wat achterin staan. Daar barst het van de fietsers. Zoveel ben ik nog niet tegen gekomen.
Conclusie: ik ben op mijn nieuwe route aangekomen: de groene weg naar de Middellandse zee. Eindelijk nu wel La douce France. Vandaag heb ik 126 km gedaan.