Kylburg, hoezo makkelijk traject??? 5000 km overschreden

Toen ik naar bed ging zat er een heerlijke dikke pad triomfantelijk op mijn slaapzak op mij te wachten. Gelukkig wilde hij wel vertrekken toen ik erom vroeg, maar ik heb eerst maar een fototje gemaakt.
Het fietspad langs de Moesel is mooi en duidelijk aangegeven. Weer heel wat anders. Ipv heuvel op heuvel af is dit voorlopig vlak (wordt wel anders) en is het bruggetje op, bruggetje af.
Ik drink in Duitsland koffie met gedeckten Apfelkuchen.
Boodschappen doen is hier weer wat lastig. Allemaal kleine dorpen, geen van allen groot genoeg om een supeermarkt te handhaven. En het is weer zaterdag, dus moet ik ook voor morgen brood hebben.
In Temmels heb ik inkopen kunnen doen en raakte in gesprek met een stel uit Trier op de fiets. 1 km verderop zit ik te lunchen en komen zij aanfietsen. 'We hebben wat voor je bij ons'. Een leverworst was uit mijn, kennelijk lekke, tas gegleden en die hadden ze gevonden.
Na de Moezel Radweg komt de Kyltal Radweg. De Moezel is breed en vlak. Het Kyldal begint al meteen met een waarschuwing: een stevige klim. Het dal is tamelijk smal. Er loopt een rivier doorheen (de Kyl, natuurlijk), een spoorlijn, het fietspad en soms ook een autoweg. Doordat het dal smal is gaat het fietspad over de nodige bobbels van de randen van het dal, en die zijn niet misselijk. Dat loopt op tot 15-20% en zelfs een extreem van 25%. Gelukkig was die laatste erg onoverzichtelijk (eerst een goot dwars over de weg, dan een tweelingtunneltje en direct daarachteraan een onvoorzienbare klim). bovenaan de klim stond een waarschuwingsbord: 25%. Dus ik ben maar even afgestapt. Gelukkig maar, want dat zou beslist over mijn grens zijn gegaan. Het fietspad is sowieso ingewikkeld, ook langs de Moezel. Het gaat rechtdoor, maar heeft heel vaak onoverzichtelijke bochten. Je moet maar gokken wat daarachteraan zit. Kan omhoog, kan omlaag, ineens op de weg terecht komen, een chicane kan in de weg staan, er kan een fietser aankomen, en nog veel meer. Dus vaart maken is gevaarlijk, goed uitkijken is de boodschap.
Als je ineens uit het dal in een dorp terecht komt is het haast een surrealistische ervaring. Dit plaatsje kan niet bestaan in deze natuur. Dat mensen hier wonen???!!!
De hele route leek eenvoudig, langzaam stijgend van 160 naar 500 m en daarna weer langzaam dalend (daar maak ik mij geen zorgen over). Maar op microschaal is dit een afmattingsrace, onvoorstelbaar. Ik ben helemaal verzuurd. In Spanje heb ik alleen moeten duwen toen mijn freewheel kapot was in de Sierra de Segura, verder heb ik overal kunnen fietsen. Hier heb ik al heel wat stukjes moeten duwen, echt heftig. Ik heb vandaag 143 km gemaakt, maar heb me daar dus knap op verkeken. Overigens het alternatief zou slechts 60 km zijn geweest en dat is ook wat weinig.
Ik ben overigens zeer tevreden over de route keuze. Hij is werkelijk schitterend en een echt avontuur. Het is de hele dag bewolkt maar niet echt koud, dus dat werkt mee. Ik ben ook af van 'dat feest van herkenning' dit is allemaal nieuw. Ik heb een jaar of 20 geleden weliswaar in de Eiffel gefietst, maar dat was meer de kant van de Rijn en de Vulcaaneiffel.
De camping ligt diep in het dal, dus morgen wordt dat nog een fiks karwei om omhoog te komen. Op de camping begint net een feest met een fanfare. Ik kan er alleen patat eten. Ik heb geen fut meer om te koken, dus ga ik Kylburg maar in om de Italiaan te savoureren.
Het eten was prima. Geroosterde zalmfilet etc etc. Gulash soep vooraf en ijs toe. Even het dorp inlopen geeft ook wel een goed gevoel, nadat ik Trier heb overgeslagen. Inlopen lijkt overigens meer op klimmen, want de Eiffel is behoorlijk bergachtig.
Na een stevig ommetje kom ik weer op de camping, waar de fanfare inmiddels is opgeruimd en heeft plaats gemaakt voor 'Gert en Marietje'. Gert spreekt uit commerciele overwegingen een aardig mondje Nederlands. Verder zingen ze 'lekkere meezingers'. Dat wordt vanavond dus oordopjes. Het is wel een publiekstrekker en overal in Kylburg te horen.
Ik ben vandaag op 5023 km gekomen.