Hornos

After Madrid i have been progressing very well. La Mancha is very hot and empty, and flat. I slept one time 'en el Campo', in an empty corn field. It was perfect. In Valdepenas the indicated camping site had disappeared, so I had to take a hotel, after 140 km and at 9:00 pm I did not have much of a choice.
Yesterday I was suddenly in the mountains again, the Sierra de Segura. Today I had to penetrate this Sierra more. My first gear did not function well and the map does not give enough indications about the mountains. After a long struggle I decided to take another route, to Malaga. I have a clear description of it, so that I know how long a road upwards will take. With this unfaithful gear at least I must be able to trust one thing.
We'll see.

Shitdag, 50 km voor niks. Terug bij Canada Morales (Hornos)

Ik sta wat later op en voel dat ik m'n dag niet heb. Het zwembad is nog steeds leeg, dus wat moet ik hier doen? Dan maar een korte dag en wild kamperen. 70 km moet kunnen, net de helft naar de volgende camping.
Nog even een praatje maken met een Nederlands stel dat van Nederland naar Sevilla fietst, met het zelfde boekje dat ik ook wil gebruiken, van Bemjaminse.
Ik moet weer een stukje (6km) terug om naar Hornos te klimmen, dezelfde klim die ik gisteren vlak voor de top heb afgebroken. Vlak voordat ik boven ben springt mijn ketting ineens weer over. Had ik vanaf de Pyreneeen geen last meer van gehad. Nu is dit wel een heel stevige klim. Maar goed, vervelend: ik heb wel vertrouwen nodig, anders moet ik teveel rekening houden met de techniek.
Heel oud mooi karakteristiek plaatsje, Hornos.
Vanaf hier gaat de weg mooi dalend verder, maar dan ..... Oh weh, oh weh. Dat stond niet op de kaart, die is dus blijkbaar ook al onbetrouwbaar. Hele lange, hele stijle klimmen. Ik denk wel tegen de 10%. Dat is voor even wel te doen, maar niet uren. En dan ook nog met een onvoorspelbare versnelling!!!! Als ik aan het rijden bent gaat het wel, maar als ik even heb gerust, moet ik heel snel heel hard drukken en dan kan hij ineens overspringen.
Dat wordt dus duwen, ik kom dan wel omhoog maar het is heel zwaar. Als ik weer even opstap gaat het mis. De ketting springt weer ik verlies mijn evenwicht en ik kukel om. Nu val je met een ligfiets nooit erg, het is meer kantelen. Het stinkt naar wijn. De kurk is van de fles geschoten, fles leeg. Ik krijg nu echt de p in.
5 minuten later komt er een Guardia Civil auto aan en aan mijn hopeloze gezicht zien ze wel dat ze moeten stoppen. Ze leggen uit hoe vreselijk de route verder voor mij wordt. Geen fijn vooruitzicht.
Ze adviseren ook om vooral te gaan lopen (misschien vinden ze zo een ligfiets niks). En verder geven ze het advies om te proberen te liften. Ze stonden echt te overwegen om mij mee tenemen, maar de ligfiets is te groot.
Ik ga eerst maar eens siesta houden. Ik hoop een vrachtauto te kunnen paaien, die waren er wel, maar nu ik ze nodig heb niet.
Ik heb besloten om te keren en terug naar de camping te gaan. Deze bergen met deze versnelling en onvoldoende details op de kaart is te heavy.
Ik moet zo gauw mogelijk ergens een fietsenmaker zien te vinden, maar ik ben bang dat dat pas in Malaga is. Ik ga dus toch maar eerst naar Malaga, via de genoemde goed beschreven route. Weet ik tenminste wat ik verwachten kan.
Gelukkig kan ik nu voor het grootste deel weer afdalen, wat ik vanochtend heb geklommen. Dat gaat een stuk sneller.
Enfin om 17:00 ben ik terug bij af, na 50 km. Eerst maar eens alles herstellen, vooral mijzelf en daarna de fiets. Hij hangt dus weer in de boom, maar ik kan niets bijzonders bedenken, behalve dat de ketting misschien wat versleten lijkt (hij is wel nieuw!).
Alles gesmeerd (met olijfolie, want de andere olie had ik weggegooid).
Ik eet maar weer eens bij het restaurant van de camping. De route voor morgen belooft weer een paar pittige klimmen, maar het is nu in ieder geval afzienbaar, want daar werd ik ook een beetje moedeloos van. Of ik morgen moedeloos word zal erg van mijn fiets afhangen.