Rustdag in Chateauneuf de Galaure en weer verder naar Priay

Dat was een prima rustdag. Lekker ontspannen poedelen in het zwembad met Jacky en kletsen met zoon en schoondochter. En verder heel veel slapen. Ik was er aan toe.
Vannacht heeft het de hele nacht geregend. Toen het om 6:00 nog regende heb ik me nog maar een keer omgedraaid. Geen reden om vroeg op weg te gaan, want dat doe ik om de hitte beter te verdelen over de dag. Om 7:00 houdt het op met regenen, dus tijd om op te staan.
Het nadeel van zondag ochtend in Frankrijk is dat de cafe's dicht zijn en dus zat ik te smachten naar koffie. Normaal kom ik na 30 km wel aan mijn trekken, nu vond ik per ongeluk iets wat op een bar leek pas na 54 km en veel stevige klimmetjes. Die bar is gevestigd in een oude molen en het was tot voor kort een restaurant. Mevrouw is met het restaurant gestopt en doet uitsluuitend nog een bar en brocante. Ze komt komt gezellig met mij koffie drinken.
Bij lunchtijd zit ik op een bankje en begint het ineens te stortregenen. Voldoende om maar eens goed te schuilen, want hierin is het geen genoegen om te fietsen.
Ondeweg krijg ik een maal de vraag of ik invalide ben en een maal of ik met pensioen ben. Doe ik iets verkeerd???
Vandaag ben ik behoorlijk aan het knokken tegen mezelf. Alles gaat traag. Alle cafe's zijn dicht op zondag, erg ongezellig, maar het was voor mij een vluchtmogelijkheid om de traagheid te verbergen. Om een uur of 4 toch nog een half uur geslapen op een stadsbankje. Uiteindelijk weet ik een quiche met Fanta om een uur or 6 te bemachtigen, trouwens de man probeerde me met een wisseltruc nog te beduvelen (niet gelukt). Daarna kwam eindelijk de gang er in.
Tot Priay gekomen, 6 km van mijn oorspronkelijke doel vandaan Pont d'Ain. Toch nog 130 km gedaan, maar je wilt niet weten met hoeveel moeite. Op de camping staan mij buren Anne en Leo uit Arnhem bij de receptie. Ik krijg meteen een ijsje van ze. We hebben samen een prima avond doorgebracht, met voldoende eten en drinken en gespreksstof.