Cedrillas

Het landschap is sinds gisteren totaal veranderd, veel bosrijker. Albarracin ligt in een prachtige kloof, wat ontzettend mooi aan rijdt. Maar ook de weg het plaatsje uit is prachtig. Het is vanochtend BEREKOUD, ik denk 6 C. Mijn horloge geeft 13 aan, maar dat moet ik corrigeren voor mijn 'hete' pols. Mijn handen zijn helemaal dood en verstijfd. Voor dit soort gelegenheden had ik nu handschoenen meegenomen, maar die heb ik in Madrid met Nanny en Henk meegegeven (gewichtbesparing, niet nodig). Ik kan mijn remmen en versnelling moeizaam gebruiken en dat duurt bijna een uur. Blazen en als de zon tussen de bergen doorkomt een tijdje blijven opwarmen.
Door deze afleiding kies ik per ongeluk de hoofdweg naar Teruel ipv de route. Achteraf niet slecht want in de route zit een behoorlijke klim, terwijl ik nu bijna helemaal kan dalen en de weg is rustig.
In de verte zie ik mist in het dal hangen. Later blijkt dat er twee schoorstenen staan te roken en die verspreiden hun rook laag in het dal over vele kilometers, smog dus.
Ik ben om 9:00 in Teruel na een ontspannen ritje, behalve de kou.
Teruel is een gezellige mooie plaats met mooie architectuur. Ik pak even de kans om naar internet te gaan, nadat ik de stad heb rondgelopen en koffie gedronken.
Daarna moet ik weer stevig klimmen naar 1600 m vanaf 925 m, met een paar steile stukjes erbij.
In Cedrilla, bij de ingang van het dorp is aangegeven dat er een camping is en ook in mijn boekje staat: vragen bij het hostal. Dus doe ik dat braaf. Camping gesloten. Ik mag van het hostal gebruik maken voor € 20. Het kost me heel wat praten om toch op het terein te mogen staan, ik heb niets nodig. Eerst is er geen water, later alleen koud water. Vervolgens wordt ik ingeschreven en rekent Caroline, de dochter (die Engels spreekt) van La Duena € 7,70. Dus beding ik korting voor het niet hebben van warm water. Ze geeft toe, het wordt € 6, nog duur voor semi-wild kamperen. Het is dat ik vandaag geen zin heb in nog een paar bergen en nog 103 km meer, het moet wel vakantie blijven. Vandaag 70 km gedaan. En voor wild kamperen is het terrein hier niet geschikt.
Carolina brengt me naar de camping. De camping is uitstekend, alleen bij gebrek aan kampeerders gesloten. Het enige wat ontbreekt is warm water, dan maar een koude douche. Wat een rust.
Het dorp heeft best wel een paar mooie dingen (een castillo, een kerk, een museum), maar ik kan me voorstellen dat er geen touristen komen. Er is wel een uitstekend VVV.
De jeugd leert meer Engels op school en dus willen ze dat graag praktiseren, dus maak ik wat kletspraatjes met een paar jongelui.
Het is opvallend dat overal waar ik kom het feitelijk rustig is, zelfs aan de Costa del Sol. Crisis??? Het is nu hoogseizoen en overal zijn de campings maximaal half bezet.
Ik zit weer eens heerlijk te genieten van rust, een muziekje en thee, en zonsondergang (alleen de vliegen moesten maar eens gaan slapen).
Mijn duizeligheid lijk ik onder controle te hebben. Daarvoor in de plaats komt: stijve/pijnlijke nek en schouders (had ik niet gedacht met de ligfiets), en mijn rechtermeniscus (zwak punt) moet af en toe op zijn plaats geschud worden. Als ik maar genoeg bars tegenkom kan ik dat wel managen.