Madrid

Bij het verzenden van mijn bericht vanochtend dacht ik dat ik de ergste klimmen van vandaag er op hat zitten. De kaart geeft wat schaarse aanwijzingen dus je moet het hoofdzakelijk van rivierenlopen hebben. Maar ik heb nog heel wat beklimmingen erbij gedaan voordat ik in Madrid aankwam. Diverse mensen die ik om wat dingen vroeg en die hoorden dat ik vandaag nog naar Madrid wilde zeiden dat ik dat niet ging halen en noemden een onwaarschijnlijke afstand. Toen ik zei dat ik de kilometers bij elkaar had getekd zei dat de kaart niet klopt.
Het was warm dus ik heb wat vaker gepauseerd en heel veel Fantatjes met ijs gedronken. Regelmatig kreeg ik er tapas of zoutjes bij.
In een cafe stond een man met een sigaar in de ene en een borrel in de andere hand een ontzettend lang verhaal te vertellen tegen een denkbeeldig iemand. En een lol dat hij had. Hij ging er zelfs mee dansen.
Op een ander terras raakte ik met de buren en met de ober in een uitgebreid gesprek over de route en de fiets.
Het heeft haast geen zin om het landschap te beschrijven, ik heb wat foto's gemaakt die zal ik morgen of overmorgen uploaden.
Eindelijk komt dan toch de laatste afdaling naar Alcala de Henares. Het is inmiddels donker, want 21:30 en ontzettend druk met een afdaling van 7%. Toen ontdekte ik dat m'n achterlicht het heeft begeven, dat geeft geen erg veilig gevoel ondanks dat ik veel reflectors heb.
Als je naar Madrid wilt leidt alles naar de A2 snelweg. Als je dan naar alternatieven vraagt kan niemand je helpen (iedereen rijdt auto, denk ik). Christine stond langs de weg haar auto te repareren, ofwel haar bumper moest met tieraps (schrijf je dat zo?) opgehangen worden. Zij heeft mij de weg gewezen, wat overigens ook op niets uitliep, en ik heb haar tieraps bevestigd.
Enfin eindelijk vind ik een route die er een beetje op lijkt, gaat die in het volgende plaatsje ook naar de A2. Ik heb uiteindelijk mijn verzet opgegeven en ben op de smalle vluchtstrook gaan rijden, ook omdat ik wist dat deze weg vlak langs de camping loopt. Hij is wel 6 baans en ze razen behoorlijk.
Ik ben om 00:30 op de camping na 196 km. Beetje uit de hand gelopen. Gelukkig heb ik een paar rustdagen.
Dezelfde tandeloze, maar vriendelijke nachtwaker als 2 jaar geleden is er nog.
Toen ik aankwam waren ze in het cafe geld aan het tellen, dus kon ik nog een meeneem biertje kopen. Hoe belangrijk kan zo een biertje na zo een tocht zijn. Nou als je de hele namiddag hebt zitten verzuchten in trek in zo een biertje, maar steeds Fanta neemt, is dat ineens heel belangrijk. Ik zit dus nu aan de thee.
Ik draai er trouwens per dag behoorlijk veel liters water door, ik denk wel 4 tot 5. Waarnaast nog een pak vruchtensap en een pak melk. Als ik de kans krijg en dat is deze vakantie beduidend minder dan anders, ook nog wat bier. En wijn, als ik de kans krijg, idem... voor bij het eten of de gezelligheid (in je uppie moet dat ook kunnen). Het lijkt wel overleven ;-).
Lekker net gedouched en nu kan ik weer wat schrijven. De komende dagen ga ik gewoon rustig Madrid in, kennissen ontmoeten (ook van 2 jaar geleden, mijn Spaanse cursus), de weblog bijwerken en 'niets' doen. Ik ken Madrid behoorlijk goed, dus ik hoef niet veel.
Ik heb veel last van de Calatayud muggen beten.

Parque de Alto Tajo

Mijn wekker loopt af = communicator, en direkt slaat hij weer op hol. Hij (of zij???) is weer een halve dag van de rel, totdat het zich vanzelf weer herstelt.
Bij het opstaan stonden de muggen kennelijk ook op. Hele legers vielen me aan. Ik ben weggevlucht, zonder behoorlijk in te pakken, dus dat moest even verderop opnieuw. Die muggen laten overigens nog stevige wondjes na, vooral als je er aan krabt.
Vandaag zeer zonnig en weer een lange klimdag, langzaam maar zeker. Naar het hoogste punt tot nu toe, 1260 m. Dat is dan meteen een zeer uitgestrekte eenzame hoogvlakte met werkelijk niets te zien, behalve hitte en een weg en het landschap is glooiend.
Een korte siesta gehouden, 's middags ontstaat er toch wat sluier bewolking. Tijdens de siesta heb ik niets anders te doen dan een uil knappen, lunchen en de insecten bezig zien die mijn broodkruimels nuttig gebruiken.
Ik vond het altijd zo leuk om koeien tegen te komen, mijn beste reisvriendinnen. Helaas ik kom hier alleen maar waarschuwingsborden voor koeien tegen.
In Molina de Aragon is de Alcazar prachtig. Ik heb geen behoefte aan een bezoek, de buitenkant doet het.
Op een terras vele koude Fantatjes naar binnen geslagen en geprobeerd te achterhalen of en waar hier een camping is. Iedereen die ik het vraag doet een beetje moeilijk: ja de volgende camping is 40 km verder. Daar heb ik na 100 kmklimmen dus net geen trek meer in, het moet per slot toch vakantie lijken.
Uiteindelijk kom ik in het natuurgebied van de hoge Taag (Alto Tajo) terecht en na veel omzwervingen ga ik in een trekkershut slapen. Dit gebied is schitterend met de mooiste rotsformaties, de natuur, de rust en goed te befietsen. Die hut heeft 2 verdiepingen. De bovenste is de salon. Daar is niets in, behalve een open haard. Meubilair moet je zelf meenemen. Beneden is de garage, daar kan de fiets goed staan. Buiten staan een heleboel tafels met banken en de rivier loopt er vlak langs. Alles comfortabel dus.
Het eerste is natuurlijk mijn kleine waterfabriekje in werking zetten om de Gallo (zijrievier van de Taag) leeg te zuigen. Ook dit water smaakt mij best. Douchen en zwemmen zit er nu niet in, daar is de rivier niet geschikt voor.
Ik denk morgen in Madrid te zij, nog wel een heel eind, maar behalve een fikse klim verwacht ik dat het ook lange afdalingen zijn of door rivierdalen.
Hier is geen telefoon verbinding, dus dat wordt morgen in een of ander dorp.
Inmiddels is het donderdag. Ik heb een grote antenne ontdekt dus kan de mail versturen. Het park was fenomenaal om doorheen te fietsen. Wat een wonderlijke natuur. Ik heb denk ik de ergste klim voor vandaag gehad, we zullen zien.