La Mella, 10km voorbij Sorbas. 'wild'

Op weg naar Nijar, dat betekent inderaad weer huiswaarts, hoewel dat nog een enorm eind is.
Ik moet langs Nijar omdat daar op het Correos een andere, dunnere slaapzak moet liggen. Tevens een mooie gelegenheid om weer wat extra bagage terug te sturen. Volgens de kaart heeft Nijar een camping. De route voert een heel eind richting Cabo de Gata, maar ik bedwing mijn lust om dat gebied in te gaan en te verkennen. Het zou een te oppervlakkige verkenning zijn die me toch te veel tijd zou kosten. En ik zal nog veel mooie gebieden tegen komen. Ik heb nu eenmaal besloten dat de thuisreis is begonnen!!!!
Voor Nijar dagen de bergen mij uit. Ze zien er verschrikkelijk uit, maar dat is natuurlijk subjectief, doordat ik niet genoeg weet wat mij te wachten staat.
In Nijar is er geen pakje. Navraag bij TNT leert dat het adres onbekend was en dat het dus naar de afzender terug is.
Nijar heeft ook geen camping, terwijl die op de kaart aangegeven staat, shit-kaart. Dit is de 2e keer dat ik misleid ben, gelukkig is het nog vroeg en is het half bewolkt. Dus maar doorgaan, zal wel wild kamperen worden.
Het berggebied is grotendeels zwart geblakerd, door een brand die hier 2 weken geleden heeft gewoed, het stinkt er ook naar. Het stikt ook van de zeer actieve vliegen die mij vooral pesten als ik omhoog fiets. mijn korsten vinden ze heerlijk en ze vliegen in allerlei gaten (neus, mond).Ellendige beesten.
De eerste beklimmingen vallen eigenlijk best mee, ik trap rustig door. Lucainena is een heel charmant wit plaatsje, waar ik mijn standaard Fantaatjes weer drink. Voor water moet ik niet bij de eigenaar zijn, haal maar uit de kraan (geen drinkwater), of koop maar een fles, ook geen probleem natuurlijk!!!
Sorbas ligt prachtig boven de rotsen en daar houd ik weer even siesta op het plein.
10 km voorbij Sorbas ligt La Mela (ik geloof 3 huizen). Aan de weg staat een wegrestaurant waar ik weer wat Fantaatjes drink. Het blijkt eigendom te zijn van een Engelsman. Het is nog rustig. De eigenaar stelt voor dat ik in zijn olijvenboomgaard ga staan. Na 100 km geen gek voorstel, want ik verwacht geen echt beschutte 'wilde' plekken en voorlopig blijft het klimmen, dat kan ik beter in de ochtend.
Toch een beetje luxer dan helemaal wild en vanavond is er een quiz met diner. De quiz zal ik wel verliezen, maar de chicken curry zal ik apprecieren.
Ik heb weer geen netwerk, dus dit komt morgen wel weer, denk ik. Maar ik mag van Matieu, de vriendelijke barman van zijn PC gebruik maken om even de mails te checken.
Om ca. 19:30 komt de hele Engelse gemeenschap uit de omgeving binnenlopen. Een echte vriendenkring die eens per 2 weken een dergelijke avond houdt. De meeste mensen wonen hier een jaar of 5. Veel nieuwsgierige vragen natuurlijk en leuke gesprekjes. De gastheren stellen zich echt op als gastheren en stellen mij voor aan allerlei mensen. De quiz: 40 vragen. Ik doe met een team mee van 2 stellen. We doen het niet slecht, maar winnen niet. Halverwege wordt gegeten. Een uur of 11 wordt het slapen gaan, voor mij en nog wat anderen. Een supergezellige avond met heel vriendelijke mensen. Ik krijg nog brood mee ook.