Tuesday 23 June 2009
Change of the map
For those who like to follow me on the maps. You may have recognized that after Madrid I have changed my route completely. From Madrid I go straight south, just east of Aranjuez, then to Valdepenas (where I am now). Tomorrow I will arrive at my original route, near Hornos. In a few days I wil update everything.
Valdepenas
Gisteren avond, midden in het korenveld was een schitterende avond. De zon ging prachtig onder, het was windstil en het zicht op die paar verspreide bomen tegen die mooie lucht was heerlijk. Toen de sterren zichtbaar werden werd het pas echt feest, iets wat je in Nederland bijna niet meer tegekomt: geen kunstlicht. Ik heb genoten!!!!
Ik blijk de Ruta de Quijote te volgen. In Villacana wordt ik door een vriendelijke fietser naar het gemeentehuis gebracht, alwaar ik door de mevrouw van de touristen informatie uitgebreid over deze route wordt geinformeerd. Het is een zeer uitgebreid stelsel van fietsroutes door La Mancha. Later komt er een meneer bijstaan die zelf ook graag fietst. Hij biedt me aan mij de stad uit te begeleiden naar het begin van de route. Ja, maar ik wil eerst koffie drinken. Geen probleem. Ja maar ik wil ook nog even fruit kopen. Ook dat is geen probleem, daar brengt hij mij wel naar toe. Zo gezegd zo gedaan. Meneer en mevrouw (van de info) stappen in de gemeente auto en rijden me voor. Bij de Fruta y Verdura (fruitwinkel) aangekomen, smoest hij wat met de winkelier. Ik krijg direct voorrang en in plaats van te moeten betalen krijg een hand van de groenteboer 'de la casa, y buen viaje'. (Van het huis en goede reis).
Buiten de stad krijg ik mijn laatste instructie en bedank beide hartelijk. De route is onverhard en prachtig. Heel wat mooier dan de rechte asfaltweg tot nu toe. Maar het schiet helemaal niet op en het kost enorme inspanning om overeind te blijven. Na verloop van tijd, en een flinke schuiver, besluit ik toch maar weer de verharde weg te nemen.
Ik kom een herder met een kudde schapen tegen. Ik heb altijd gedacht dat de herder de schapen drijft en dat de hond assisteert. In dit geval loopt de hond aan een touw aan de riem van de herder. De herder loopt voorop en de schapen volgen gedwee. Als de weg moet worden overgestoken roept de herder een paar kreten en de schapen sluiten keurig aan en wachten tot de auto's voorbij zijn. Nog een paar andere kreten en ze spoeden zich over de weg. Het lijken wel honden.
Siesta houdt ik in het stadspark van Herencia, want buiten de stad is geen stukje schaduw te ontdekken. Ze zijn net het gras aan het sproeien en extra lekker is om even in het natte gras te rusten!!!
Na de siesta is het nog 60 km naar Valdepenas, de volgende camping. Men zei in Madrid al: nu ga je de woestijn in. Het is wel begroeid met druiven en ander landbouwspul, maar de hitte is overweldigend met een harde wind die je helemaal uitdroogt. Het wordt totaal ca. 140 km en ik zit al te overwegen, als de camping aardig is, bv met een zwembad, een dag extra te nemen om Valdepenas te bekijken en een beetje uit te rusten. In Valdepenas aangekomen wordt ik doorgewezen. Uiteindelijk vertelt een cafe baas me dat ik weer een stukje snelweg moet nemen. Onder protest dan maar, voor het goede doel!!!! Dus op de snelweg aan een pomphouder gevraagd: 'meneer, de camping lag daar en is al 4 jaar gesloten'. De volgende is 50 km verder op. Ik mocht wel direct achter de benzinepomp staan (vuilcontainers ervoor rollen en je staat ook in het wild). De pomp sluit wel en het is 10 m van de snelweg, zeker niet zo een idyllisch plekje als gisteren. Het is wel veilig, de poitie komt een paar keer langs (of dat een goed teken is betwijfel ik). 60 km zie ik niet meer zitten, ik had me net voorgenomen niet meer zo een dag te maken als naar Madrid. Gelukkig ligt er een hotel. Dat heb ik genomen. Even mens worden. Dan morgen maar geen Valdepenas zien. Ik had even zwaar de pest in. Want morgen wordt ook een zware etappe. Enfin, ik voel me dus niet echt thuis in het hotel, zeker na mijn mijmeringen over rust en een zwembad. De barkeeper is een verwoed fietser dus dat is weer leuk.
Ik blijk de Ruta de Quijote te volgen. In Villacana wordt ik door een vriendelijke fietser naar het gemeentehuis gebracht, alwaar ik door de mevrouw van de touristen informatie uitgebreid over deze route wordt geinformeerd. Het is een zeer uitgebreid stelsel van fietsroutes door La Mancha. Later komt er een meneer bijstaan die zelf ook graag fietst. Hij biedt me aan mij de stad uit te begeleiden naar het begin van de route. Ja, maar ik wil eerst koffie drinken. Geen probleem. Ja maar ik wil ook nog even fruit kopen. Ook dat is geen probleem, daar brengt hij mij wel naar toe. Zo gezegd zo gedaan. Meneer en mevrouw (van de info) stappen in de gemeente auto en rijden me voor. Bij de Fruta y Verdura (fruitwinkel) aangekomen, smoest hij wat met de winkelier. Ik krijg direct voorrang en in plaats van te moeten betalen krijg een hand van de groenteboer 'de la casa, y buen viaje'. (Van het huis en goede reis).
Buiten de stad krijg ik mijn laatste instructie en bedank beide hartelijk. De route is onverhard en prachtig. Heel wat mooier dan de rechte asfaltweg tot nu toe. Maar het schiet helemaal niet op en het kost enorme inspanning om overeind te blijven. Na verloop van tijd, en een flinke schuiver, besluit ik toch maar weer de verharde weg te nemen.
Ik kom een herder met een kudde schapen tegen. Ik heb altijd gedacht dat de herder de schapen drijft en dat de hond assisteert. In dit geval loopt de hond aan een touw aan de riem van de herder. De herder loopt voorop en de schapen volgen gedwee. Als de weg moet worden overgestoken roept de herder een paar kreten en de schapen sluiten keurig aan en wachten tot de auto's voorbij zijn. Nog een paar andere kreten en ze spoeden zich over de weg. Het lijken wel honden.
Siesta houdt ik in het stadspark van Herencia, want buiten de stad is geen stukje schaduw te ontdekken. Ze zijn net het gras aan het sproeien en extra lekker is om even in het natte gras te rusten!!!
Na de siesta is het nog 60 km naar Valdepenas, de volgende camping. Men zei in Madrid al: nu ga je de woestijn in. Het is wel begroeid met druiven en ander landbouwspul, maar de hitte is overweldigend met een harde wind die je helemaal uitdroogt. Het wordt totaal ca. 140 km en ik zit al te overwegen, als de camping aardig is, bv met een zwembad, een dag extra te nemen om Valdepenas te bekijken en een beetje uit te rusten. In Valdepenas aangekomen wordt ik doorgewezen. Uiteindelijk vertelt een cafe baas me dat ik weer een stukje snelweg moet nemen. Onder protest dan maar, voor het goede doel!!!! Dus op de snelweg aan een pomphouder gevraagd: 'meneer, de camping lag daar en is al 4 jaar gesloten'. De volgende is 50 km verder op. Ik mocht wel direct achter de benzinepomp staan (vuilcontainers ervoor rollen en je staat ook in het wild). De pomp sluit wel en het is 10 m van de snelweg, zeker niet zo een idyllisch plekje als gisteren. Het is wel veilig, de poitie komt een paar keer langs (of dat een goed teken is betwijfel ik). 60 km zie ik niet meer zitten, ik had me net voorgenomen niet meer zo een dag te maken als naar Madrid. Gelukkig ligt er een hotel. Dat heb ik genomen. Even mens worden. Dan morgen maar geen Valdepenas zien. Ik had even zwaar de pest in. Want morgen wordt ook een zware etappe. Enfin, ik voel me dus niet echt thuis in het hotel, zeker na mijn mijmeringen over rust en een zwembad. De barkeeper is een verwoed fietser dus dat is weer leuk.
Subscribe to:
Posts (Atom)