Alles tegelijk, even griepen!!!!

Ik moet even klagen ;-( . het is nu 7:40. Om 6:30 had ik alles ingepakt. Ik rij naar de poort. Tot 8:00 op slot.
De versnelling doet het nog steeds niet goed.
Mijn communicator vertoont kuren. Ik kan hem nog wel gebruiken, maar een aantal functies werken niet.
De battrij was ook nog leeg, veeeeel te snel.
Het gaat nog regenen ook.
Enfin: naar het toiletgebouw: opladen.
Ik kan wel internetten, dus heb ik een hulp oproep op het forum van communicator gebruikers geplaatst.
Ik krijg een heerlijke kop thee van mijn buren (mede busreizigers).
En ik heb even goed de smoor in, vooral vanwege de versnelling, dat verknolt toch een beetje het bergplezier.
Kop op, alles zal een keer goed komen, hoop ik.

Lumbier, 105 km

Gisteren in st Jean inderdaad heel relaxed gedaan. Lange siesta, kletspraatjes, stadje in. Kopje koffie, biertje en alles wat bij relaxen hoort. Ik ken de plaats al dus ik hoef niets meer te bezoeken.
Vanochten om 6:30 weg (voor de hitte). De klim naar de pas is 24 km, waarvan de laatste 16 rond de 7-9% zit. Niet zo een probleem, maar mijn berhgverzet vertoonde kuren. Slaat af en toe over en dat is een shit gevoel. Dus veel tijd kwijt aan onderzoeken wat er aan de hand is en met mijn matige ogen is dat een hele klus. Uiteindelijk denk ik dat ik het gevonden heb en in de avond op de camping moet ik de uiterste stan maar een beetje bijstellen. Om 9:30 was ik aan de top (1065 m, St Jean ligt op 165 m) en hoopte daar, zoals in Oostenrijk een koffie te kunnen drinken. In plaats daarvan staat er een kapel en is het uitzicht prachtig. Gelukkig ligt een paar km afdalend verderop Roncesvalles, wel met terrassen. Direkt aanspraak met een Spanjaard en mijn Spaans viel me mee, na ca 1 jaar geen Spaans gesproken te hebben. Het zal wel wennen. Op het terras ook nog het Nederlandse echtpaar ontmoet dat de Refugio beheert. Enfin na de koffie verder eerst langs een stuk dat ik indertijd gelopen heb (dat was niet het geval met de top, want de voetgangers route loopt daar anders). Daarna ben ik in de richting van de Pyreneeen naar het Oosten gaan fietsen op op mijn oorspronkelijke route aan te sluiten. brengt mij weg van de Santiago route. Af en toe zie je nog wel signalen, maar sporadisch. Dat betekent dat ik nog 2 stevige cols moet nemen, waarna ik kan afzakken naar 465 m. Die afdalingen zijn heerlijk. Tussen de middag even lekker onder een boom geslapen, maar doordat de zon niet fel schijnt besluit ik om ook de middag te benutten. De route is prachtig, de bergen en de natuur. Na 105 km leg ik om 16:30 aan in Lumbier. Het is de dag redelijk warm en drukkend geweest, dus mijn eerste gang is naar de rivier, waar ik onder de waterval van de dam lekker kan afkoelen. ik ontmoet een stel dat bij mij in de bus heeft gezeten. Zij tippen mij dat er vlakbij een kloof is waar het barst van de gieren. Dat moet ik natuurlijk zien. Inderdaad, heel veel. Ik hoop dat de foto's gelukt zijn, was nog een hele klus. Als ze in de lucht hangen is het niet zo moeilijk, maar door het tegenlicht en zonder referentie naar de grootte zie je dan alleen een profiel, wat net zo goed van duiven kan zijn. Ik denk dat ik er ook een paar op het nest heb kunnen vast leggen. Na die tocht zat ik te smachten naar een biertje, maar op de camping gekomen was net de kroeg dicht. Dan maar water, is ook beter ook. Er hangt het voorspelde onweer in de lucht. Maar ik moet mijn fiets ook nog afstellen. Op de camping ontmoet ik Yolanda en Mark, enthousiaste fietsers, hebben een half jaar door Z-Amerika gefietst, dus aanspraak genoeg. De fiets in de boom gehangen en m'n werk gedaan, hoop ik, dat zal morgen blijken. Een stevige onweersbui koelt de boel lekker af.
Ik voel mijn dag goed. Ik heb niet overdreven en dat was ook mijn voornemen. Straks even lekker douchen en tukken maar. Ik moet nog wel even morgen plannen.