Frankrijk, Collioure

Ze hebben in het dorp goed feest gevierd. Het ligt toch 2 km ver, maar om een uur of 3 was het toptijd voor de muziek en werd ik er zelfs wakker van.
Na de instructie van Llorenç ging ik vol goede moed op weg. Inderdaad een prachtige route. En in Monells het mooiste plein van Spanje, dat kan ik nu beamen. Een prachtig 3 hoekig pleintje met rondom bogen, werkelijk schitterend om hier mijn koffie te kunnen drinken, overigens met heel veel andere fietsers. Het dorp is klein maar je raakt niet uitgbekeken, ieder hoekje en gaatje is het vastl;eggen waard.
De kustweg Is zwaar, druk en mooi. Bij ieder dorp zijn stranden of havens dus duikt hij naar zee niveau. Tussen de dorpen in gaat hij omhoog, meestal naar 80 m maar op de grens naar 165 m. Dus heel wat klimwerk. Maar het gaat onverwacht vlot. In de coll de Bellistre, de grens overgang moet ik bij een tankstation even tanken (Schweppes in dit geval). Daar raak ik aan de praat met Fokke en Jeanette, leuke mensen uit (ik geloof) Friesland. Zij zijn een dagtochtje aan het maken naar Collioure omdat dat zo een bijzonder plaatsje schijnt te zijn.
Bij Port Vendres moet ik de kustweg af de secundaire kustweg op. Port Vendres ligt er prachtig bij met zijn mooie haven.
Toevallig in Collioure zie ik een bordje camping en het is rond 18:00. Dus ik ga daarheen. De toegang loopt langs een gigantisch steil pad. Ik hoop maar dat ik dat niet weer omhoog hoef te gaan. Beneden aangekomen: complet. Maar de beheerder meldt dat voor fietsers altijd wel plaats is, en stelt me gerust dat ik morgen langs de achterdeur er uit kan, dat scheelt heel veel klimwerk, hoop ik.
Ik moet wel erg overschakelen, na 5 weken Spaans op Frans. Dat gaat echter wel lukken (over een paar dagen).
Ik krijg een heel klein plaatsje op een terras, maar genoeg voor mijn minitentje. Ik moet vannacht niet slaapdronken uit mijn tent moeten want dan stort ik in een afgrond van 2 m.
Lekker even zwemmen in (opnieuw) de Mediterrannee, waarin je zo mooi blijft drijven. Verrukkelijk water. Daarna ga ik het dorp verkennen en tegelijk maar weer eens een geschikt restaurant opzoeken, het is per slot weer zondag, tijd voor afwisseling in het eten.
Een echt toeristendorp met ontzettend veel leuke terasjes en winkeltjes. Een enorm kasteel direkt aan de zee maakt het helemaal een prachtige plaats. Daar komt ineens Jeanet naar me toe. Heel toevallig en leuk.
Ik ga een prima maaltijd eten op een tarras op een plein waar toevallig ook nog muziek wordt gemaakt. Het is hier helemaal op Catalunya gericht, zelfs de taal is min of meer Catalaans. Catalaans schijnt trouwens meer met Provencaals verwant te zijn dan met Castilliaans.
Het eten smaakt perfect en de sfeer is ook prima, echt vakantie en een vakantieomgeving. Dus toch 'La douce France'.