Olmedilla de Alarcon, and later Cuenca

I had expected that this would be a simple tour. Distance between campings was 140 km, but the roads would be quite flat. It would appear to be a heavy day. The via verde was not so simpe as I had expected. The pebbles caused a big balance problem (it is after all a recumbent, which is very suited for paved roads). In the dark tunnels, with no orientation at all and my light being absorbed these pebbles caused me to fall, so I had to walk. Later the road was 20 cm wide because of the plants. Again later the road stopped suddenly towards a road side-protection. The concept of the via verde is perfect, but in practice it is a difficult road and not only for a recumbent.
In the afternoon I could follow an aquaduct (from the Tajo to the Segura), for 42 km. A beautiful flat road, but quite boring.
Because I was stubborm I decided to go to the end of the canal (actual the beginning). There it ran into a dead end street.
So I had to return to 'km 18'
I decided to follow my compass and with success. After 5 km of strugling I found the originel road (of my descriptiron). So by this bet I could cut off about 30 km..
After 180 km I arrived at Olmedilla. I had expected an easy day, but it turned out to be a hard day.
The road to Cuenca was much easier and predictable. The camping was 8 km behind Cuenca, along the first perfect bicycle road in Spain. In the afternoon I visited Cuenca. An absolutely marvelous centro historico with the symbols of Cuenca: las casas colgadas high up at the rocks, beautiful. It is sometimes difficult to find campings and they are always far away from each other. So I have to pass some beautiful towns,because I have not enough time for it (also depending on the heat). That is the consequence of my choice: camping!

Cuenca

Mijn roofkattenstrategie lijkt te werken. Voedsel hang ik gewoon in de waslijn. Gisteren ochtend bij mijn vertrek werd ik bespioneerd door drie paar kattenogen. Gisterenavond ging ik na het douchen nog een biertje drinken. En ja na terugkomst hadden ze mijn kaas aangevreten en het brood dat ik van Ana heb gekregen (ze had er nog maar een en heeft dat gratis gedeeld) is ook verdwenen. Ik weet niet meer wat ik in mijn haast daarmee had gedaan, maar het zal wel mijn eigen schuld zijn.
Behalve voor honden moet ik ook oppassen voor konijnen en hazen. Ik vertrouw de konijnen meer. De hazen lopen gewoon door, terwijl de konijnen terug springen van de weg, als ik er aan kom. Ik blijf voorzichtig. De route is nu redelijk, wel wat bergjes er in maar relatief licht. Ik wil Cuenca zien. Er zou een camping in de buurt moeten zijn. Het is een grote stad. De camping ligt echter 8 km verderop, zonder busverbinding, maar wel met het eerste perfecte fietspad dat ik in Spanje heb gezien en nagenoeg vlak. Na de siesta ga ik natuurlijk Cuenca bekijken. Ik ben hier niet voor niets en 8 km is niet alles. De oude stad is prachtig met de beroemde casas colgadas, ofwel de hoge huizen (of verslaafden huizen????, ik heb geen zin in het Cuenca museum, dus zal ik dat later op internet moeten opzoeken). Ze staan in ieder geval hoog op de rotsen.
Cuenca was de moeite waard en het compenseert misschien wel dat ik gisteren Alarcon niet heb kunnen zien. Cuenca is ook het route punt waar ik oorspronkelijk van noord naar zuid en op de terugweg van zuid-west naar barcelona zou gaan.