The frequent reader of this blog could have discovered that after my bad experiences with the mountains of the sierra de segura, behind Hornos, has left a big mental wound in me (june 25th). Of course it was the combination of a technical failure of my bike and probably of myself. But definitely these mountains are steep!!!!
My return road could lead along these mountains again, or along a non-attractive coast. So the question was: do I give in, or fight this inclination????
Well, I fought the inclination of going the easiest way. Today I rid 140 kms, went over 2 tops of 1600 m and 1 of 1200 m. I was astonished, going the same road back that I had done this with a broken freewheel, it must have been madmans work.
The good thing is that I, again, learnt a lot about myself, today.
So now I rounded a triangle tour of Andalucia: Hornos, Malaga, Almeria and Hornos again.
Saturday, 11 July 2009
I have uploaded pictures and updated the map
In Santiago de la Espada I had the possibility to use the laptop of the barman of a hotel. Very kind of him. Unfortunately the touchpad did not function very well. So I have uploaded the pictures, but could not apply comments and next time I need to delete a few pictures. In the map I could update my sleeping places, but the route was not possible to give in. So also next time.
Hornos, voor de 3e keer. Ik heb de berg (en mezelf) overwonnen!!!
De eerste klim viel achteraf mee. Daarna bijna 30 km kaarsrechte weg over een relatie vlakke hoogvlakte. Ik viel er letterlijk bij in slaap, dus ik ben maar even in de berm gaan liggen, bij gebrek aan beter. Op gevaar af dat, zoals in Frankrijk iedere auto stopt om te vragen of het goed met me gaat. Maar hier niets van dat alles.
Daarna komt Puebla de Don Fadrique (poetische naam) met daarachteraan het echte klimwerk. Het hoogste punt zal Puerto del Pinar zijn (1600 m), en ook het hoogste punt tot nog toe. Puerto is een pas. Toen mijn hoogtemeter op 1450 stond kwam ik bij een teken van de Puerto. Ik dacht dat is mooi meegenomen ik zal wel verkeerd geijkt zijn of de luchtdruk is hard gestegen (zoveel had ik aan het weer moeten merken).. Dus fototje gemaakt. Daarna ging het stijgen echter nog 150 m verder en dat kan natuurlijk niet na een echte pas. Dat viel dus wel tegen. Enfin na een paar km kom ik dus het echte hoogste punt tegen. Die Spanjaarden houden zo van bordjes plaatsen (waar ze niet horen of waar het onduidelijker wordt). Ik wil siesta in Santiago de la Espada houden en dat lukt. Ik ben er om 14:00 en er staan bankjes onder bomen. Ik ga bij een hotel wat fantaatjes drinken en daar mag ik gebruik maken van de laptop van de barman om foto's te uploaden en de kaart bij te werken. Goede tijdbesteding op het heetst van de dag. Niet alles lukt want het touchpad werkt slecht. Maar de foto's staan er op zonder tekst en de kaart is een beetje bijgewerkt. Alleen de route van Castell de Ferro tot hier kon ik er niet in krijgen. De volgende keer pas ik dat aan. Ik was zeer blij met deze vriendelijke faciliteit.
Nog een heel stevige klim naar de toppen boven Hornos, waar ik de vorige keer heb moeten omkeren. Dat was knap zwaar, zoals ik verwacht had. Boven Hornos heb ik verbaasd gestaan dat ik dit met een kapot freewheel, gedeeltelijk duwend gedaan heb. Het is gigantisch stijl en een enorm eind.
Ik kom voor de 3e keer op camping Montillana aan het stuwmeer terecht. Het is 20:00 en ik heb vandaag 140 km gedaan en twee toppen van 1600 m en een van 1200 m beklommen. Het was mooi en zwaar en ik heb mijn eigen 'angsten' opzij gezet. Verstand op 0 en blik op oneindig. Het gaat lukken en dit gaat ook weer over. Dat betekent niet dat ik niet heb genoten, maar de frustratie van de vorige keer moest wel beantwoord worden.
Op de camping aangekomen wordt ik verwelkomd als een oude bekende. Helaas is het zwembad gesloten, te laat. Er is een jongeren kamp en dus staat er een lange rij voor de douches. Een van de leiders grijpt in en laat mij voorgaan. Ik voel me weer mens na die douche. Overigens het traject was zo lang omdat wild kamperen in de natuurparken verboden is. En hotelletjes heb ik geen zin in zolang ik mezelf nog zover kan krijgen om zo een stuk af te leggen. Ik moet wel even recupereren, want ik voel duidelijk dat ik veel van mijn lijf heb gevraagd.
Ik heb nu ee volle driehoek Andalucia gemaakt: Hornos, Malaga, Almeria, Hornos.
Daarna komt Puebla de Don Fadrique (poetische naam) met daarachteraan het echte klimwerk. Het hoogste punt zal Puerto del Pinar zijn (1600 m), en ook het hoogste punt tot nog toe. Puerto is een pas. Toen mijn hoogtemeter op 1450 stond kwam ik bij een teken van de Puerto. Ik dacht dat is mooi meegenomen ik zal wel verkeerd geijkt zijn of de luchtdruk is hard gestegen (zoveel had ik aan het weer moeten merken).. Dus fototje gemaakt. Daarna ging het stijgen echter nog 150 m verder en dat kan natuurlijk niet na een echte pas. Dat viel dus wel tegen. Enfin na een paar km kom ik dus het echte hoogste punt tegen. Die Spanjaarden houden zo van bordjes plaatsen (waar ze niet horen of waar het onduidelijker wordt). Ik wil siesta in Santiago de la Espada houden en dat lukt. Ik ben er om 14:00 en er staan bankjes onder bomen. Ik ga bij een hotel wat fantaatjes drinken en daar mag ik gebruik maken van de laptop van de barman om foto's te uploaden en de kaart bij te werken. Goede tijdbesteding op het heetst van de dag. Niet alles lukt want het touchpad werkt slecht. Maar de foto's staan er op zonder tekst en de kaart is een beetje bijgewerkt. Alleen de route van Castell de Ferro tot hier kon ik er niet in krijgen. De volgende keer pas ik dat aan. Ik was zeer blij met deze vriendelijke faciliteit.
Nog een heel stevige klim naar de toppen boven Hornos, waar ik de vorige keer heb moeten omkeren. Dat was knap zwaar, zoals ik verwacht had. Boven Hornos heb ik verbaasd gestaan dat ik dit met een kapot freewheel, gedeeltelijk duwend gedaan heb. Het is gigantisch stijl en een enorm eind.
Ik kom voor de 3e keer op camping Montillana aan het stuwmeer terecht. Het is 20:00 en ik heb vandaag 140 km gedaan en twee toppen van 1600 m en een van 1200 m beklommen. Het was mooi en zwaar en ik heb mijn eigen 'angsten' opzij gezet. Verstand op 0 en blik op oneindig. Het gaat lukken en dit gaat ook weer over. Dat betekent niet dat ik niet heb genoten, maar de frustratie van de vorige keer moest wel beantwoord worden.
Op de camping aangekomen wordt ik verwelkomd als een oude bekende. Helaas is het zwembad gesloten, te laat. Er is een jongeren kamp en dus staat er een lange rij voor de douches. Een van de leiders grijpt in en laat mij voorgaan. Ik voel me weer mens na die douche. Overigens het traject was zo lang omdat wild kamperen in de natuurparken verboden is. En hotelletjes heb ik geen zin in zolang ik mezelf nog zover kan krijgen om zo een stuk af te leggen. Ik moet wel even recupereren, want ik voel duidelijk dat ik veel van mijn lijf heb gevraagd.
Ik heb nu ee volle driehoek Andalucia gemaakt: Hornos, Malaga, Almeria, Hornos.
Friday, 10 July 2009
No internet, so still no updates of the map and pictures.
I cannot find internet, at the right moment and the right place. Updating the map and uploading the pictures takes about 2 hours. This morning, in Taberno, was a perfect place in el ayuntamiento (townhall), but not the right time. It would take too much of my productive (cycling) period. The best would be during siesta, but that really would be a coincidence. So be patient if you would like to see the new pictures.
Velez Blanco
Vandaag weer een echte bergetappe. Omhoog, omlaag... Nog meer omhoog, omlaag... Nog veel meer omhoog, omlaag.... Het lijkt Drs. P wel, alleen ging die heen en weer. Ook zo zinloos. Het gebied is, los van een paar drukke verbindingswegen totaal eenzaam. Als ik 1 auto per uur ben tegen gekomen is het veel. Prachtig uitzicht op de haarspeldbochten die ik maak. Als ik naar de bergen kijk zie ik altijd ergens een weggetje lopen, waar je eigenlijk niet wilt zijn, maar ik denk dan dat ik daar wel kom. Achteraf valt het dan meestal wel weer mee.
Met mijn ervaring over niet bestaande campings ga ik in Taverno maar eens informeren of Velez Blanco een camping heeft. Het gemeentehuis heeft gratis internet, en wel zeer uitgebreid. En ja Velez heeft zelfs een uitgebreid vakantie en sport centrum. Met goede moed ga ik verder met klimmen en dalen. De laatste klim is een heel venijnige. Het is maar 4 km, maar ik voel het goed.
Velez Blanco is een alleraardigst stadje. Er stroomt overvloedig water uit bronnen en dat water is haast het lekkerste wat ik heb geproefd. Er is alleen weer geen internet. Wel in het gemeentehuis, maar het is vrijdag middag, dus ....
Nu op zoek naar touristen info, over de komende fietstrajecten. Ach ze doet zo haar best, maar ik ben gewoon op mijzelf aangewezen. Ik moet de gok maar wagen en denken: het gaat wel een keer over. De komende 2 dagen worden (denk ik) de echte proef. Zonder goede gegevens over de stijgingen (% en lengte), niet echt leuk. Er is ook geen 'vluchtbus'. Dus gewoon dom en hard doordouwen.
Allemaal overwegingen voor morgen. Nu zit ik te genieten van mijn biertje met patatas bravas, na een goed vervulde dag. De caracoles picates waren ook heel apart. Hele kleine slakjes in een heel hete saus. Er was een soort happy hour voor tapas, maar de 10 minuten die ik moest wachten werd wel 3 kwartier. Toen ik wilde afrekenen kreeg ik ze geserveerd.
Met mijn ervaring over niet bestaande campings ga ik in Taverno maar eens informeren of Velez Blanco een camping heeft. Het gemeentehuis heeft gratis internet, en wel zeer uitgebreid. En ja Velez heeft zelfs een uitgebreid vakantie en sport centrum. Met goede moed ga ik verder met klimmen en dalen. De laatste klim is een heel venijnige. Het is maar 4 km, maar ik voel het goed.
Velez Blanco is een alleraardigst stadje. Er stroomt overvloedig water uit bronnen en dat water is haast het lekkerste wat ik heb geproefd. Er is alleen weer geen internet. Wel in het gemeentehuis, maar het is vrijdag middag, dus ....
Nu op zoek naar touristen info, over de komende fietstrajecten. Ach ze doet zo haar best, maar ik ben gewoon op mijzelf aangewezen. Ik moet de gok maar wagen en denken: het gaat wel een keer over. De komende 2 dagen worden (denk ik) de echte proef. Zonder goede gegevens over de stijgingen (% en lengte), niet echt leuk. Er is ook geen 'vluchtbus'. Dus gewoon dom en hard doordouwen.
Allemaal overwegingen voor morgen. Nu zit ik te genieten van mijn biertje met patatas bravas, na een goed vervulde dag. De caracoles picates waren ook heel apart. Hele kleine slakjes in een heel hete saus. Er was een soort happy hour voor tapas, maar de 10 minuten die ik moest wachten werd wel 3 kwartier. Toen ik wilde afrekenen kreeg ik ze geserveerd.
La Mela, more than 2000 km
I have decided to return home, so there is no time to visit the Cabo de Gata parque. Of course this parque would be beautiful, but to do it as a quicky I would not prefer. I think I defenitely will return here.
The mountains are challenging me again!!!!
I headed for Nijar, the Correos, because there should be a parcel for me, my thin sleeping bag. At the Correos there was no parcel, and TNT informed me that the address was unknown, so the parcel is returned to sender. Above that, there is also no camping site in Nijar, the second time my map lied to me.
The wheather is good, it is early and I have only biked 50 km, so I go on to the north. The hills are burnt because of a fire of 2 weeks ago. It smells also burned. The flies are 'testing' me, especially when I go uphill.
In Mela I stop at a cafe restaurant. It appeared to be a center of the English community here in the region. The owner, Chris, invited me to put my tent on his premises. I accepted the invitation gladly. After 100 km, at the end of the day and with a preview of a region with almost no protected places to camp in the wild, this was a good opportunity. mattieu, the barman, appeared to be very friendly and hospitable. He invited me to join the bi-weekly quiz-night with the English guests. For €5 including a meal, I could not refuse this invitation.
At about 8 the quiz started. I was part of the team of 4 very nice people (Dorothee, David, Bob and Christine). The chicken curry was perfect and I had the chance to taste some remnants of the Yorkshire pudding. Both very good dishes.
The evening was a big succes, although we did not win. It is the people and the game that matter.
I thanked Chris and Mattieu for their very friendly hospitability, and I felt very much at ease.
Today: direction of Velez Blanco, towards these 'terrible' mountains.
The mountains are challenging me again!!!!
I headed for Nijar, the Correos, because there should be a parcel for me, my thin sleeping bag. At the Correos there was no parcel, and TNT informed me that the address was unknown, so the parcel is returned to sender. Above that, there is also no camping site in Nijar, the second time my map lied to me.
The wheather is good, it is early and I have only biked 50 km, so I go on to the north. The hills are burnt because of a fire of 2 weeks ago. It smells also burned. The flies are 'testing' me, especially when I go uphill.
In Mela I stop at a cafe restaurant. It appeared to be a center of the English community here in the region. The owner, Chris, invited me to put my tent on his premises. I accepted the invitation gladly. After 100 km, at the end of the day and with a preview of a region with almost no protected places to camp in the wild, this was a good opportunity. mattieu, the barman, appeared to be very friendly and hospitable. He invited me to join the bi-weekly quiz-night with the English guests. For €5 including a meal, I could not refuse this invitation.
At about 8 the quiz started. I was part of the team of 4 very nice people (Dorothee, David, Bob and Christine). The chicken curry was perfect and I had the chance to taste some remnants of the Yorkshire pudding. Both very good dishes.
The evening was a big succes, although we did not win. It is the people and the game that matter.
I thanked Chris and Mattieu for their very friendly hospitability, and I felt very much at ease.
Today: direction of Velez Blanco, towards these 'terrible' mountains.
Thursday, 9 July 2009
La Mella, 10km voorbij Sorbas. 'wild'
Op weg naar Nijar, dat betekent inderaad weer huiswaarts, hoewel dat nog een enorm eind is.
Ik moet langs Nijar omdat daar op het Correos een andere, dunnere slaapzak moet liggen. Tevens een mooie gelegenheid om weer wat extra bagage terug te sturen. Volgens de kaart heeft Nijar een camping. De route voert een heel eind richting Cabo de Gata, maar ik bedwing mijn lust om dat gebied in te gaan en te verkennen. Het zou een te oppervlakkige verkenning zijn die me toch te veel tijd zou kosten. En ik zal nog veel mooie gebieden tegen komen. Ik heb nu eenmaal besloten dat de thuisreis is begonnen!!!!
Voor Nijar dagen de bergen mij uit. Ze zien er verschrikkelijk uit, maar dat is natuurlijk subjectief, doordat ik niet genoeg weet wat mij te wachten staat.
In Nijar is er geen pakje. Navraag bij TNT leert dat het adres onbekend was en dat het dus naar de afzender terug is.
Nijar heeft ook geen camping, terwijl die op de kaart aangegeven staat, shit-kaart. Dit is de 2e keer dat ik misleid ben, gelukkig is het nog vroeg en is het half bewolkt. Dus maar doorgaan, zal wel wild kamperen worden.
Het berggebied is grotendeels zwart geblakerd, door een brand die hier 2 weken geleden heeft gewoed, het stinkt er ook naar. Het stikt ook van de zeer actieve vliegen die mij vooral pesten als ik omhoog fiets. mijn korsten vinden ze heerlijk en ze vliegen in allerlei gaten (neus, mond).Ellendige beesten.
De eerste beklimmingen vallen eigenlijk best mee, ik trap rustig door. Lucainena is een heel charmant wit plaatsje, waar ik mijn standaard Fantaatjes weer drink. Voor water moet ik niet bij de eigenaar zijn, haal maar uit de kraan (geen drinkwater), of koop maar een fles, ook geen probleem natuurlijk!!!
Sorbas ligt prachtig boven de rotsen en daar houd ik weer even siesta op het plein.
10 km voorbij Sorbas ligt La Mela (ik geloof 3 huizen). Aan de weg staat een wegrestaurant waar ik weer wat Fantaatjes drink. Het blijkt eigendom te zijn van een Engelsman. Het is nog rustig. De eigenaar stelt voor dat ik in zijn olijvenboomgaard ga staan. Na 100 km geen gek voorstel, want ik verwacht geen echt beschutte 'wilde' plekken en voorlopig blijft het klimmen, dat kan ik beter in de ochtend.
Toch een beetje luxer dan helemaal wild en vanavond is er een quiz met diner. De quiz zal ik wel verliezen, maar de chicken curry zal ik apprecieren.
Ik heb weer geen netwerk, dus dit komt morgen wel weer, denk ik. Maar ik mag van Matieu, de vriendelijke barman van zijn PC gebruik maken om even de mails te checken.
Om ca. 19:30 komt de hele Engelse gemeenschap uit de omgeving binnenlopen. Een echte vriendenkring die eens per 2 weken een dergelijke avond houdt. De meeste mensen wonen hier een jaar of 5. Veel nieuwsgierige vragen natuurlijk en leuke gesprekjes. De gastheren stellen zich echt op als gastheren en stellen mij voor aan allerlei mensen. De quiz: 40 vragen. Ik doe met een team mee van 2 stellen. We doen het niet slecht, maar winnen niet. Halverwege wordt gegeten. Een uur of 11 wordt het slapen gaan, voor mij en nog wat anderen. Een supergezellige avond met heel vriendelijke mensen. Ik krijg nog brood mee ook.
Ik moet langs Nijar omdat daar op het Correos een andere, dunnere slaapzak moet liggen. Tevens een mooie gelegenheid om weer wat extra bagage terug te sturen. Volgens de kaart heeft Nijar een camping. De route voert een heel eind richting Cabo de Gata, maar ik bedwing mijn lust om dat gebied in te gaan en te verkennen. Het zou een te oppervlakkige verkenning zijn die me toch te veel tijd zou kosten. En ik zal nog veel mooie gebieden tegen komen. Ik heb nu eenmaal besloten dat de thuisreis is begonnen!!!!
Voor Nijar dagen de bergen mij uit. Ze zien er verschrikkelijk uit, maar dat is natuurlijk subjectief, doordat ik niet genoeg weet wat mij te wachten staat.
In Nijar is er geen pakje. Navraag bij TNT leert dat het adres onbekend was en dat het dus naar de afzender terug is.
Nijar heeft ook geen camping, terwijl die op de kaart aangegeven staat, shit-kaart. Dit is de 2e keer dat ik misleid ben, gelukkig is het nog vroeg en is het half bewolkt. Dus maar doorgaan, zal wel wild kamperen worden.
Het berggebied is grotendeels zwart geblakerd, door een brand die hier 2 weken geleden heeft gewoed, het stinkt er ook naar. Het stikt ook van de zeer actieve vliegen die mij vooral pesten als ik omhoog fiets. mijn korsten vinden ze heerlijk en ze vliegen in allerlei gaten (neus, mond).Ellendige beesten.
De eerste beklimmingen vallen eigenlijk best mee, ik trap rustig door. Lucainena is een heel charmant wit plaatsje, waar ik mijn standaard Fantaatjes weer drink. Voor water moet ik niet bij de eigenaar zijn, haal maar uit de kraan (geen drinkwater), of koop maar een fles, ook geen probleem natuurlijk!!!
Sorbas ligt prachtig boven de rotsen en daar houd ik weer even siesta op het plein.
10 km voorbij Sorbas ligt La Mela (ik geloof 3 huizen). Aan de weg staat een wegrestaurant waar ik weer wat Fantaatjes drink. Het blijkt eigendom te zijn van een Engelsman. Het is nog rustig. De eigenaar stelt voor dat ik in zijn olijvenboomgaard ga staan. Na 100 km geen gek voorstel, want ik verwacht geen echt beschutte 'wilde' plekken en voorlopig blijft het klimmen, dat kan ik beter in de ochtend.
Toch een beetje luxer dan helemaal wild en vanavond is er een quiz met diner. De quiz zal ik wel verliezen, maar de chicken curry zal ik apprecieren.
Ik heb weer geen netwerk, dus dit komt morgen wel weer, denk ik. Maar ik mag van Matieu, de vriendelijke barman van zijn PC gebruik maken om even de mails te checken.
Om ca. 19:30 komt de hele Engelse gemeenschap uit de omgeving binnenlopen. Een echte vriendenkring die eens per 2 weken een dergelijke avond houdt. De meeste mensen wonen hier een jaar of 5. Veel nieuwsgierige vragen natuurlijk en leuke gesprekjes. De gastheren stellen zich echt op als gastheren en stellen mij voor aan allerlei mensen. De quiz: 40 vragen. Ik doe met een team mee van 2 stellen. We doen het niet slecht, maar winnen niet. Halverwege wordt gegeten. Een uur of 11 wordt het slapen gaan, voor mij en nog wat anderen. Een supergezellige avond met heel vriendelijke mensen. Ik krijg nog brood mee ook.
Subscribe to:
Posts (Atom)