Wednesday, 29 July 2009
Tuesday, 28 July 2009
St Martin de Londres
Na 2 dagen over een gierende kustweg is dit een verademing. Niets heeft hier haast, zelfs autos niet. Het landschap is niet spectaculair, maar gewoon stil, mooi. Hier en daar een dorpje of Chateau. Dus eindelijk toch La douce France. Zelfs ik heb geen haast (trouwens wat zo dat uithalen?)
Mijn Frams is op het moment abominabel. Ik gooi er allerlei Spaanse woorden tussendoor. Zal wel wennen, maar op dit moment wekt het vooral mijn eigen lachlust op. De combinatie met Engels is nooit zo een probleem geweest, maar Frans en Spaans liggen te dicht bij elkaar. De route gaat aanvankelijk door de wijngaarden van de Rousillon. Later wordt het beeld bepaald door L'Herault met een schitterende gorge. Ik ben hier 12 jaar geleden lang geweest, dus de bezienswaardigheden laat ik liggen. Maar ik geniet van het landschap en ook van de herkenning. Aan het eind zitten er twee stevige lange klimmen in van 4 en 7 km. Daar vlak voor krijg ik mijn eerste lekke band. Oorzaak: een plakkertje begeeft het. Kost me wel veel energie en tijd.
Ik ben na 120 km om 20:00 op mijn bestemming.
Ik ben inmiddels in overleg met mijn jongste zoon. Hij is met zijn gezinnetje in de Drome neergestreken. Mijn route loopt daar op een afstand van 6 km langs. Over 3 dagen kan ik daar zijn, tevens een goed moment voor een rustdag. We zullen zien.
Ik heb het nog niet gehad over de prijzen in Frankrijk. Hier is alles 3 keer zo duur als in (midden) Spanje. Een Fanta kost in Spanje 1,20, hier durven ze voor een Orangina (een waterig aftreksel van sinasappelen) 3,50 te vragen. Ik ben grootverbruiker, dus dat wordt de koelkast van winkels, waar het nog betaalbaar is ;-)
Het is een verrukkelijke avond. Op de camping is een dans en karaoke feest. Ik wilde een biertje gaan drinken, maar heb de rust verkozen met een paar blikjes in mijn rugzak. Ik hoor ver weg het gestamp, maar hier is het uit te houden,
Een uitstekende dag, hard gewerkt en genoten.
Mijn Frams is op het moment abominabel. Ik gooi er allerlei Spaanse woorden tussendoor. Zal wel wennen, maar op dit moment wekt het vooral mijn eigen lachlust op. De combinatie met Engels is nooit zo een probleem geweest, maar Frans en Spaans liggen te dicht bij elkaar. De route gaat aanvankelijk door de wijngaarden van de Rousillon. Later wordt het beeld bepaald door L'Herault met een schitterende gorge. Ik ben hier 12 jaar geleden lang geweest, dus de bezienswaardigheden laat ik liggen. Maar ik geniet van het landschap en ook van de herkenning. Aan het eind zitten er twee stevige lange klimmen in van 4 en 7 km. Daar vlak voor krijg ik mijn eerste lekke band. Oorzaak: een plakkertje begeeft het. Kost me wel veel energie en tijd.
Ik ben na 120 km om 20:00 op mijn bestemming.
Ik ben inmiddels in overleg met mijn jongste zoon. Hij is met zijn gezinnetje in de Drome neergestreken. Mijn route loopt daar op een afstand van 6 km langs. Over 3 dagen kan ik daar zijn, tevens een goed moment voor een rustdag. We zullen zien.
Ik heb het nog niet gehad over de prijzen in Frankrijk. Hier is alles 3 keer zo duur als in (midden) Spanje. Een Fanta kost in Spanje 1,20, hier durven ze voor een Orangina (een waterig aftreksel van sinasappelen) 3,50 te vragen. Ik ben grootverbruiker, dus dat wordt de koelkast van winkels, waar het nog betaalbaar is ;-)
Het is een verrukkelijke avond. Op de camping is een dans en karaoke feest. Ik wilde een biertje gaan drinken, maar heb de rust verkozen met een paar blikjes in mijn rugzak. Ik hoor ver weg het gestamp, maar hier is het uit te houden,
Een uitstekende dag, hard gewerkt en genoten.
Monday, 27 July 2009
Colombiers, vlakbij Beziers
Vandaag was gewoon een snertdag. Na de camping werd het gebied langdurig behoorlijk vlak maar het waren weer van die echte kustwegen met heel weinig duidelijke aanduidingen. Ik moest een aantal heel grote Etangs passeren, waarbij dezelfde plaatsnaam aan weerszijde van die Etang voorkomt. Dan is het behoorlijk lastig orienteren. Ik heb voor een deel van kleinde departementale wegen gebruik kunnen maken, maar heb ook langdurig op de D627 en D6009 gezeten, autowegen met heel druk en veel zwaar verkeer. Het waaide hard dus het was behoorlijk opletten voor rukwinden, zowel natuurlijkem als die van vrachtwagens. Als dan de vluchtstrook ook nog in slechte staat is, dan is mijn 'snertdag' voldoende verklaard, denk ik. Speciale aandacht vergt het dat de rijweg 1 cm hoger ligt dan de vluchtstrook. Als ik dus aan zie komen dat de vluchtstrook niet meer berijdbaar is moet ik snel in de spiegel kijken en mijn kans grijpen. 1 cm is niet veel, maar als ik die in de lengte richting moet nemen is het erg riskant, net tramrails waar je langs rijdt. Een snelle draai moet het geheel afmaken. Enfin ik leef nog en ben in Colombiers aangekomen. Wat meeviel is dat het vaak bewolkt was.
Na Narbonne begon ik mij pas op mijn gemak t voelen. Eerst nog wel even een drukke weg, maar daarna ging het het platte land op en mijn route beschrijving hielp me erbij om de kleine wegen te vinden.
Eindelijk na 200 km geen razend verkeer meer langs mij heen.
Vlakbij Colombiers loopt het Canal du Midi onder een tunnel door. Weer een bezienswaardigheid, hoewel ik de tunnel in Noord Frankrijk mooier vind. Als het goed is kom ik daar nog langs.
Op de camping ga ik wat achterin staan. Daar barst het van de fietsers. Zoveel ben ik nog niet tegen gekomen.
Conclusie: ik ben op mijn nieuwe route aangekomen: de groene weg naar de Middellandse zee. Eindelijk nu wel La douce France. Vandaag heb ik 126 km gedaan.
Na Narbonne begon ik mij pas op mijn gemak t voelen. Eerst nog wel even een drukke weg, maar daarna ging het het platte land op en mijn route beschrijving hielp me erbij om de kleine wegen te vinden.
Eindelijk na 200 km geen razend verkeer meer langs mij heen.
Vlakbij Colombiers loopt het Canal du Midi onder een tunnel door. Weer een bezienswaardigheid, hoewel ik de tunnel in Noord Frankrijk mooier vind. Als het goed is kom ik daar nog langs.
Op de camping ga ik wat achterin staan. Daar barst het van de fietsers. Zoveel ben ik nog niet tegen gekomen.
Conclusie: ik ben op mijn nieuwe route aangekomen: de groene weg naar de Middellandse zee. Eindelijk nu wel La douce France. Vandaag heb ik 126 km gedaan.
Sunday, 26 July 2009
Frankrijk, Collioure
Ze hebben in het dorp goed feest gevierd. Het ligt toch 2 km ver, maar om een uur of 3 was het toptijd voor de muziek en werd ik er zelfs wakker van.
Na de instructie van Llorenç ging ik vol goede moed op weg. Inderdaad een prachtige route. En in Monells het mooiste plein van Spanje, dat kan ik nu beamen. Een prachtig 3 hoekig pleintje met rondom bogen, werkelijk schitterend om hier mijn koffie te kunnen drinken, overigens met heel veel andere fietsers. Het dorp is klein maar je raakt niet uitgbekeken, ieder hoekje en gaatje is het vastl;eggen waard.
De kustweg Is zwaar, druk en mooi. Bij ieder dorp zijn stranden of havens dus duikt hij naar zee niveau. Tussen de dorpen in gaat hij omhoog, meestal naar 80 m maar op de grens naar 165 m. Dus heel wat klimwerk. Maar het gaat onverwacht vlot. In de coll de Bellistre, de grens overgang moet ik bij een tankstation even tanken (Schweppes in dit geval). Daar raak ik aan de praat met Fokke en Jeanette, leuke mensen uit (ik geloof) Friesland. Zij zijn een dagtochtje aan het maken naar Collioure omdat dat zo een bijzonder plaatsje schijnt te zijn.
Bij Port Vendres moet ik de kustweg af de secundaire kustweg op. Port Vendres ligt er prachtig bij met zijn mooie haven.
Toevallig in Collioure zie ik een bordje camping en het is rond 18:00. Dus ik ga daarheen. De toegang loopt langs een gigantisch steil pad. Ik hoop maar dat ik dat niet weer omhoog hoef te gaan. Beneden aangekomen: complet. Maar de beheerder meldt dat voor fietsers altijd wel plaats is, en stelt me gerust dat ik morgen langs de achterdeur er uit kan, dat scheelt heel veel klimwerk, hoop ik.
Ik moet wel erg overschakelen, na 5 weken Spaans op Frans. Dat gaat echter wel lukken (over een paar dagen).
Ik krijg een heel klein plaatsje op een terras, maar genoeg voor mijn minitentje. Ik moet vannacht niet slaapdronken uit mijn tent moeten want dan stort ik in een afgrond van 2 m.
Lekker even zwemmen in (opnieuw) de Mediterrannee, waarin je zo mooi blijft drijven. Verrukkelijk water. Daarna ga ik het dorp verkennen en tegelijk maar weer eens een geschikt restaurant opzoeken, het is per slot weer zondag, tijd voor afwisseling in het eten.
Een echt toeristendorp met ontzettend veel leuke terasjes en winkeltjes. Een enorm kasteel direkt aan de zee maakt het helemaal een prachtige plaats. Daar komt ineens Jeanet naar me toe. Heel toevallig en leuk.
Ik ga een prima maaltijd eten op een tarras op een plein waar toevallig ook nog muziek wordt gemaakt. Het is hier helemaal op Catalunya gericht, zelfs de taal is min of meer Catalaans. Catalaans schijnt trouwens meer met Provencaals verwant te zijn dan met Castilliaans.
Het eten smaakt perfect en de sfeer is ook prima, echt vakantie en een vakantieomgeving. Dus toch 'La douce France'.
Na de instructie van Llorenç ging ik vol goede moed op weg. Inderdaad een prachtige route. En in Monells het mooiste plein van Spanje, dat kan ik nu beamen. Een prachtig 3 hoekig pleintje met rondom bogen, werkelijk schitterend om hier mijn koffie te kunnen drinken, overigens met heel veel andere fietsers. Het dorp is klein maar je raakt niet uitgbekeken, ieder hoekje en gaatje is het vastl;eggen waard.
De kustweg Is zwaar, druk en mooi. Bij ieder dorp zijn stranden of havens dus duikt hij naar zee niveau. Tussen de dorpen in gaat hij omhoog, meestal naar 80 m maar op de grens naar 165 m. Dus heel wat klimwerk. Maar het gaat onverwacht vlot. In de coll de Bellistre, de grens overgang moet ik bij een tankstation even tanken (Schweppes in dit geval). Daar raak ik aan de praat met Fokke en Jeanette, leuke mensen uit (ik geloof) Friesland. Zij zijn een dagtochtje aan het maken naar Collioure omdat dat zo een bijzonder plaatsje schijnt te zijn.
Bij Port Vendres moet ik de kustweg af de secundaire kustweg op. Port Vendres ligt er prachtig bij met zijn mooie haven.
Toevallig in Collioure zie ik een bordje camping en het is rond 18:00. Dus ik ga daarheen. De toegang loopt langs een gigantisch steil pad. Ik hoop maar dat ik dat niet weer omhoog hoef te gaan. Beneden aangekomen: complet. Maar de beheerder meldt dat voor fietsers altijd wel plaats is, en stelt me gerust dat ik morgen langs de achterdeur er uit kan, dat scheelt heel veel klimwerk, hoop ik.
Ik moet wel erg overschakelen, na 5 weken Spaans op Frans. Dat gaat echter wel lukken (over een paar dagen).
Ik krijg een heel klein plaatsje op een terras, maar genoeg voor mijn minitentje. Ik moet vannacht niet slaapdronken uit mijn tent moeten want dan stort ik in een afgrond van 2 m.
Lekker even zwemmen in (opnieuw) de Mediterrannee, waarin je zo mooi blijft drijven. Verrukkelijk water. Daarna ga ik het dorp verkennen en tegelijk maar weer eens een geschikt restaurant opzoeken, het is per slot weer zondag, tijd voor afwisseling in het eten.
Een echt toeristendorp met ontzettend veel leuke terasjes en winkeltjes. Een enorm kasteel direkt aan de zee maakt het helemaal een prachtige plaats. Daar komt ineens Jeanet naar me toe. Heel toevallig en leuk.
Ik ga een prima maaltijd eten op een tarras op een plein waar toevallig ook nog muziek wordt gemaakt. Het is hier helemaal op Catalunya gericht, zelfs de taal is min of meer Catalaans. Catalaans schijnt trouwens meer met Provencaals verwant te zijn dan met Castilliaans.
Het eten smaakt perfect en de sfeer is ook prima, echt vakantie en een vakantieomgeving. Dus toch 'La douce France'.
Llorenç, marvillosa la ruta
Muchas gracias por los consejos. La ruta estaba muy bonita. Y Monells estaba un pueblo marvilloso con la plaza .... No hay palabras.... Estoy en la Francia en Collioure.
Saturday, 25 July 2009
Girona, rustdag
De camping is eenvoudig, maar ook rustig. Bij et toiletgebouw staat een tuinset en een koel/vries box. Prima gelegenheid om mijn biertje te koelen en de wijn koud te zetten. Tevens is dit gebouw een ontmoetingsplaats, dus gezellig zitten kletsen met een van de kampeergasten.
Vanochtend heel kalm aan opgestaan en vervolgens de mieren aanvallen gepareerd. Die beestje kruipen werkelijk overal in en onder.
Redelijk vroeg naar Girona gefietst, het was toch verder dan ik dacht. Ik zal wel zijn omgereden. Historisch Girona is een mooie wijk met een imposante cathedraal. De camping eigenaar zei: met het grootste schip ter wereld. Maar dat geloof ik niet. Er zal wel iets anders 'het grootst' zijn. De oude joodse wijk en de stadmuur zijn prachtig. Doordat de Riu Onyar door de stad stroomt heeft het een beetje een Venetie effect (Canal Grande). Toe aan een kop koffie met chocolade croissant op Plaza de independencia.
Er is deze week het feest van Sant Cugat (wie het ook was?). Dat betekent dat de winkels dicht zijn en daar had ik wat meer rekening mee moeten houden. Want nu moest ik nog heel erg mijn best doen om op tijd bij de lokale supermarkt te komen, die gelukkig nog even open was.
Llorenç is de campingbeheerder, degene die zoveel in zuid Amerika heeft gefietst. Hij heeft mij vanmiddag geinstrueerd over de mooiste route naar Frankrijk.
Op de camping staan nogal wat Nederlanders. Leuke gesprekjes gevoerd, maar nu maar eens in gewoon Nederlands.
In het dorp is het feest en er wordt een concert gegevn met Mexikaanse muziek. Daar hou ik wel van. Bij aankomst kwam ik een man tegen, natuurlijk via de ligfiets die uit Almeria kwam en die helemaal enthousiast werd toen hij hoorde dat ik daar was geweest.
De muziek was te gek en de sfeer leuk, hoewel nog niet zo druk. Ik denk dat het pas later op de avond helemaal 'dorpsfeest' zou worden, maar voor een hardwerkende fietser wordt dat te laat. Ik zat naast een stelletje dat gelukkig ook wel wilde kletsen. Dat was het dorpsfeest.
Vanochtend heel kalm aan opgestaan en vervolgens de mieren aanvallen gepareerd. Die beestje kruipen werkelijk overal in en onder.
Redelijk vroeg naar Girona gefietst, het was toch verder dan ik dacht. Ik zal wel zijn omgereden. Historisch Girona is een mooie wijk met een imposante cathedraal. De camping eigenaar zei: met het grootste schip ter wereld. Maar dat geloof ik niet. Er zal wel iets anders 'het grootst' zijn. De oude joodse wijk en de stadmuur zijn prachtig. Doordat de Riu Onyar door de stad stroomt heeft het een beetje een Venetie effect (Canal Grande). Toe aan een kop koffie met chocolade croissant op Plaza de independencia.
Er is deze week het feest van Sant Cugat (wie het ook was?). Dat betekent dat de winkels dicht zijn en daar had ik wat meer rekening mee moeten houden. Want nu moest ik nog heel erg mijn best doen om op tijd bij de lokale supermarkt te komen, die gelukkig nog even open was.
Llorenç is de campingbeheerder, degene die zoveel in zuid Amerika heeft gefietst. Hij heeft mij vanmiddag geinstrueerd over de mooiste route naar Frankrijk.
Op de camping staan nogal wat Nederlanders. Leuke gesprekjes gevoerd, maar nu maar eens in gewoon Nederlands.
In het dorp is het feest en er wordt een concert gegevn met Mexikaanse muziek. Daar hou ik wel van. Bij aankomst kwam ik een man tegen, natuurlijk via de ligfiets die uit Almeria kwam en die helemaal enthousiast werd toen hij hoorde dat ik daar was geweest.
De muziek was te gek en de sfeer leuk, hoewel nog niet zo druk. Ik denk dat het pas later op de avond helemaal 'dorpsfeest' zou worden, maar voor een hardwerkende fietser wordt dat te laat. Ik zat naast een stelletje dat gelukkig ook wel wilde kletsen. Dat was het dorpsfeest.
Girona
Yestrday I arrived in Girona, the finish of my Spanisg route description. Still one day to go in Spain. Today I took for relaxation and to visit Girona, a beautiful city with an interesting historic centre.
After Arnes I have been, without knowing it , in the region of the big fires. I have seen a lot of bomberos riding here and there. After all 5 Fire fighters were the victim of the fires.
Still a lot of mountains to strugge through, but less high than before.
montblanc especially was a good place to be.
My last daytrip contained one of the nicest valleys of the trip. Now I am on a very nice and quiet camping site.
Llorenc the campimng manager has instructed me about how to get to France.
Yesterday I broke my own record: it was 3400 km.
After Arnes I have been, without knowing it , in the region of the big fires. I have seen a lot of bomberos riding here and there. After all 5 Fire fighters were the victim of the fires.
Still a lot of mountains to strugge through, but less high than before.
montblanc especially was a good place to be.
My last daytrip contained one of the nicest valleys of the trip. Now I am on a very nice and quiet camping site.
Llorenc the campimng manager has instructed me about how to get to France.
Yesterday I broke my own record: it was 3400 km.
Subscribe to:
Posts (Atom)