When I came home I read parts of my blog and concluded that I made some (a lot) language errors. In the dutch text as well as in the English text.
Sorry for that!!! I have a lot of excuses, but will not correct them.
- my small key-board.
- after a long day of heavy labour in the heat and in the mountains
- wine
- beer
- just stupidity
- just negligence
- late at night
- fatigue
- laziness
- ........ ;-)
Excuses enough????
Wednesday, 19 August 2009
Thursday, 13 August 2009
Some data about my trip/ enige gegevens
Total distance/totale afstand: 5556 km
# travel days/aantal reisdagen: 62
# biking days/ aantal fietsdagen: 51
Hours laying/lig uren: 318 h
Travel hours/Reisuren: 518 h
Aver. Travel hours p day/reisuren p dag: 10,17 h
Aver. Bike hours p day/fietstijd p dag: 6,24 h
Aver bike speed/ gem fietssnelheid: 17,46 km/h
Max speed/ max snelheid: 76,4 km/h
Aver distance p bikeday/gem afstand per fietsdag: 108,94 km/d
Longest distance/langste afstand: 197 km
Wednesday, 12 August 2009
Home again
Today at 19:45 I arrived at my home, after a day of 160 km.
I am tired, maybe also because I did not take a day of since sunday a week ago, so 11 days with about 120 km a day. Now I can recuperate again.
I am glad t be home again. Yesterday Tiny in Grientsven asked me what my highs and lows had been. Spontaniously I could rspnmd to the lows: the accident with the dog, which did not survive. My freewheel which was damaged in the mountains of the Sierra de Segura. It was more difficult to respond to the highs, but now I know my nominations: some moments when I camped in the wild were very beautiful.
Today or tomorrow I will updaten the weblog and write a message with some data of the trip.
I am tired, maybe also because I did not take a day of since sunday a week ago, so 11 days with about 120 km a day. Now I can recuperate again.
I am glad t be home again. Yesterday Tiny in Grientsven asked me what my highs and lows had been. Spontaniously I could rspnmd to the lows: the accident with the dog, which did not survive. My freewheel which was damaged in the mountains of the Sierra de Segura. It was more difficult to respond to the highs, but now I know my nominations: some moments when I camped in the wild were very beautiful.
Today or tomorrow I will updaten the weblog and write a message with some data of the trip.
Ik ben thuis
Vandaag 160 km gefietst. Heel veel regen gehad. Genoten van de hele tocht, want ik rook de stal.
Om 19:45 was ik thuis, na een laatste 160 km. Ik ben nu aan het wennen.
Ik ben trouwens 5,5 kg afgevallen.
Vandaag of morgen zal ik alles op de site bijwerken inclusief wat statistische gegevens.
Ik ben erg blij geweest met de vele mails die ik mocht ontvangen. Ik vond de reacties op de blog ook erg leuk.
Ik ga de tocht nu nog eens goed nalezen en evalueren.
Gisterenochtend vroeg Tiny uit Grientsveen wat mijn hoogte en dieptepunmten waren geweest. Een prima vraag. Spontaan kon ik de dieptepunten wel aangeven: het ongeval met de hond die ik dood heb gereden, en het stuk gaan van mijn freewheel midden in de bergen van de Siera de Segura. de hoogtepunten moest ik even diep over nadenken. Ik denk, voorlopig zijn genomineerd: de paar unieke momenten die ik heb beleefd in de natuur bij het wild kamperen.
Om 19:45 was ik thuis, na een laatste 160 km. Ik ben nu aan het wennen.
Ik ben trouwens 5,5 kg afgevallen.
Vandaag of morgen zal ik alles op de site bijwerken inclusief wat statistische gegevens.
Ik ben erg blij geweest met de vele mails die ik mocht ontvangen. Ik vond de reacties op de blog ook erg leuk.
Ik ga de tocht nu nog eens goed nalezen en evalueren.
Gisterenochtend vroeg Tiny uit Grientsveen wat mijn hoogte en dieptepunmten waren geweest. Een prima vraag. Spontaan kon ik de dieptepunten wel aangeven: het ongeval met de hond die ik dood heb gereden, en het stuk gaan van mijn freewheel midden in de bergen van de Siera de Segura. de hoogtepunten moest ik even diep over nadenken. Ik denk, voorlopig zijn genomineerd: de paar unieke momenten die ik heb beleefd in de natuur bij het wild kamperen.
Schoonhoven
De laatste loodjes. Nederland is wederom prachtig, jammer dat het zo klein is.
Ik heb bij de ANWB een fietsknooppuntenkaart gekocht en daarlangs mijn route uitgestippeld. Weliswaar maak ik dan wat slingertjes en is het niet de meest efficiente route, maar het is zo makkelijk om van nummertje naar nummertje te rijden. Het gaat ook over de mooiste en rustigste wegen en er staan bankjes langs (waar ik maar een keer of 3 gebruik van maak).
Bij Beek en Donk kwam ik toch wel op wat bekender terrein en kwam ik tot de conclusie dat ik met de fietsknooppunten toch wel erg veel om rijdt. Dus toen ben ik van plaats naar plaats gaan rijden.
Ik ben eerst in Lith langsgereden bij een vriend. Daarna langs mijn broer in Wijk en Aalburg. Daar heb ik geslapen.
Het is nu echt mijn laatste etappe naar huis, gewoon dwars door Nederland. (bij Schoonhoven)
Ik heb bij de ANWB een fietsknooppuntenkaart gekocht en daarlangs mijn route uitgestippeld. Weliswaar maak ik dan wat slingertjes en is het niet de meest efficiente route, maar het is zo makkelijk om van nummertje naar nummertje te rijden. Het gaat ook over de mooiste en rustigste wegen en er staan bankjes langs (waar ik maar een keer of 3 gebruik van maak).
Bij Beek en Donk kwam ik toch wel op wat bekender terrein en kwam ik tot de conclusie dat ik met de fietsknooppunten toch wel erg veel om rijdt. Dus toen ben ik van plaats naar plaats gaan rijden.
Ik ben eerst in Lith langsgereden bij een vriend. Daarna langs mijn broer in Wijk en Aalburg. Daar heb ik geslapen.
Het is nu echt mijn laatste etappe naar huis, gewoon dwars door Nederland. (bij Schoonhoven)
Monday, 10 August 2009
Hasenfeld, 3 days to go. I forgot to send it, so I am in Holland now.
I am in Germany in the Eifel. My counter indicates 5145 km. In Catenom (North of France) I met a couple which had ridden a new alternative, by Germany. They had taken 4 valleys: the Rur, the Urft, the Kyl and the Mosel. 4 valleys indicates a light tour, but I have to go up from 170 m to 570 m and then down again.
The route is marvellous, with extremes: very easy to go, and very complicated and heavy. It is an adventure to discover what is hidden behind every curve, it could be anything (steep) up or downhill, a chicane, another road or an other cyclist. So I had to stay very allert.
The inclinations are up to 25%, which is not possible, for me, to bike up.
The Mosel valley is very wide. The Kyl valley is very narrow and ther should pass the river, tre train, a road and the cyclist road.
Today I have pain in my muscles, for the first time this trip.
Tomorrow I will be in Holland, then I expect to be at home within 3 days.
See the correction in the title. My last day in Germany was very easy: plane, a little bit down going, good paths. So easy going and I could make kilometers. At 16:45 I past the border. I was just in time to buy a good map at the tourist office. So now I an 10 km north of Roermond. I think 2 days to go, with a few visits. Wheather is perfect for biking: not too hot.
The route is marvellous, with extremes: very easy to go, and very complicated and heavy. It is an adventure to discover what is hidden behind every curve, it could be anything (steep) up or downhill, a chicane, another road or an other cyclist. So I had to stay very allert.
The inclinations are up to 25%, which is not possible, for me, to bike up.
The Mosel valley is very wide. The Kyl valley is very narrow and ther should pass the river, tre train, a road and the cyclist road.
Today I have pain in my muscles, for the first time this trip.
Tomorrow I will be in Holland, then I expect to be at home within 3 days.
See the correction in the title. My last day in Germany was very easy: plane, a little bit down going, good paths. So easy going and I could make kilometers. At 16:45 I past the border. I was just in time to buy a good map at the tourist office. So now I an 10 km north of Roermond. I think 2 days to go, with a few visits. Wheather is perfect for biking: not too hot.
Asselt, bij Roermond
Ik zak verder de Rur af, ook weer door mooie gebieden en relatief makkelijk. Veel borijke gebieden.
In Duren is het koffie drinken en nu eens met een lekker dikke Sachertorte.
De tocht is verder door mooi landelijk gebied zonder uitdagingen. Er zijn hier relatief veel onverharde paden, maar ze zijn in prima conditie. Dus ik trap lekker door. Om 16:45 ben ik over de Nederlandse grens. In Roermond ben ik juist op tijd bij de ANWB om een kaart van Nederland te kopen voor het laatste stuk van de reis.
Ik zoek een camping op in Asselt, vlak boven Roermond.
Het is vandaag, zoals de laatste dagen uitstekend fietsweer geweest. Droog en niet te veel zon. De tent droog ik tijdens mijn lunch anders moet ik 's avonds voor dat de zon onder gaat op een camping zijn, of in de nattigheid slapen.
In Duren is het koffie drinken en nu eens met een lekker dikke Sachertorte.
De tocht is verder door mooi landelijk gebied zonder uitdagingen. Er zijn hier relatief veel onverharde paden, maar ze zijn in prima conditie. Dus ik trap lekker door. Om 16:45 ben ik over de Nederlandse grens. In Roermond ben ik juist op tijd bij de ANWB om een kaart van Nederland te kopen voor het laatste stuk van de reis.
Ik zoek een camping op in Asselt, vlak boven Roermond.
Het is vandaag, zoals de laatste dagen uitstekend fietsweer geweest. Droog en niet te veel zon. De tent droog ik tijdens mijn lunch anders moet ik 's avonds voor dat de zon onder gaat op een camping zijn, of in de nattigheid slapen.
Sunday, 9 August 2009
Hasenfeld
Gisteren kwam ik een gezinnetje tegen, een kindje in de fietskar, andere dochter (een jaar of 7??) op haar eigen fietsje. Pa erachter met een lang lint waarmee hij haar kon afremmen als de afdaling wat al te heftig wordt. Ik heb ze even voor laten gaan. Pa:'we hebben het allemaal moeten leren'.
Ook nu komen mij weer stukken bekend voor, zelfs Kylburg en de camping. Van mijn fietstocht 30 jr geleden?? Of ik lijd aan een omgekeerd selectief geheugen. Gerolstein ben ik toen zeker geweest.
Het fietspad na Kylburg is minder heftig, tenminste tot aan Gerolstein waar ik nu koffie drink. Ik heb voor het eerst spierpijn, van gisteren.
Er staan diverse mineraalwaterbronnen onderweg. Lekker water, beetje ijzersmaak met koolzuur. Later wordt het gebied weer een gewoon landbouw gebied en moet ik nog 150 m omhoog. Dan komt de opluchting als ik in het gebied van de Urft mag fietsen. Weer een heel andere omgeving. De paden zijn hier vaker onverhard, maar wel te doen zeker gezien het feit dat ik nagenoeg alleen daal. De dorpen zijn aardig om te zien. Het is hier ook zeer bosrijk, zeker bij de grote stuwmeren van de Urft en de Rur. Onder het Rur stuwmeer staat een heel apparte electriciteitscentrale in Jugendstil. En daar vlakbij de camping. Ik heb de hele ochtend min of meer geklommen, soms een beetje, soms stevig. Dat was over 70 km. Daarna heb ik er nog 50 bij gedaan. Ik ben behoorlijk moe en een beetje kort voor de kop. de camping staat niet aangegeven en als je hier verkeerd rijdt is dat door het hoogteverschil funest. Dat irriteert mij. Ik kom pas om 19:00 aan. Dit is de eerste camping na Kylburg. De tent is zijknat, de zon schijnt niet. Mijn band is versleten, dus die moet ik ook vervangen. Kortom het kost wat zelfbeheersing om mijzelf te ontspannen (hoeveel tegenstrijdigheden???). Het was toch vakantie? Ik wil wel weer thuis zijn. Morgen nog 100 km naar Roermond, gelukkig bijna alleen dalend.
Ook nu komen mij weer stukken bekend voor, zelfs Kylburg en de camping. Van mijn fietstocht 30 jr geleden?? Of ik lijd aan een omgekeerd selectief geheugen. Gerolstein ben ik toen zeker geweest.
Het fietspad na Kylburg is minder heftig, tenminste tot aan Gerolstein waar ik nu koffie drink. Ik heb voor het eerst spierpijn, van gisteren.
Er staan diverse mineraalwaterbronnen onderweg. Lekker water, beetje ijzersmaak met koolzuur. Later wordt het gebied weer een gewoon landbouw gebied en moet ik nog 150 m omhoog. Dan komt de opluchting als ik in het gebied van de Urft mag fietsen. Weer een heel andere omgeving. De paden zijn hier vaker onverhard, maar wel te doen zeker gezien het feit dat ik nagenoeg alleen daal. De dorpen zijn aardig om te zien. Het is hier ook zeer bosrijk, zeker bij de grote stuwmeren van de Urft en de Rur. Onder het Rur stuwmeer staat een heel apparte electriciteitscentrale in Jugendstil. En daar vlakbij de camping. Ik heb de hele ochtend min of meer geklommen, soms een beetje, soms stevig. Dat was over 70 km. Daarna heb ik er nog 50 bij gedaan. Ik ben behoorlijk moe en een beetje kort voor de kop. de camping staat niet aangegeven en als je hier verkeerd rijdt is dat door het hoogteverschil funest. Dat irriteert mij. Ik kom pas om 19:00 aan. Dit is de eerste camping na Kylburg. De tent is zijknat, de zon schijnt niet. Mijn band is versleten, dus die moet ik ook vervangen. Kortom het kost wat zelfbeheersing om mijzelf te ontspannen (hoeveel tegenstrijdigheden???). Het was toch vakantie? Ik wil wel weer thuis zijn. Morgen nog 100 km naar Roermond, gelukkig bijna alleen dalend.
Saturday, 8 August 2009
Kylburg, hoezo makkelijk traject??? 5000 km overschreden
Toen ik naar bed ging zat er een heerlijke dikke pad triomfantelijk op mijn slaapzak op mij te wachten. Gelukkig wilde hij wel vertrekken toen ik erom vroeg, maar ik heb eerst maar een fototje gemaakt.
Het fietspad langs de Moesel is mooi en duidelijk aangegeven. Weer heel wat anders. Ipv heuvel op heuvel af is dit voorlopig vlak (wordt wel anders) en is het bruggetje op, bruggetje af.
Ik drink in Duitsland koffie met gedeckten Apfelkuchen.
Boodschappen doen is hier weer wat lastig. Allemaal kleine dorpen, geen van allen groot genoeg om een supeermarkt te handhaven. En het is weer zaterdag, dus moet ik ook voor morgen brood hebben.
In Temmels heb ik inkopen kunnen doen en raakte in gesprek met een stel uit Trier op de fiets. 1 km verderop zit ik te lunchen en komen zij aanfietsen. 'We hebben wat voor je bij ons'. Een leverworst was uit mijn, kennelijk lekke, tas gegleden en die hadden ze gevonden.
Na de Moezel Radweg komt de Kyltal Radweg. De Moezel is breed en vlak. Het Kyldal begint al meteen met een waarschuwing: een stevige klim. Het dal is tamelijk smal. Er loopt een rivier doorheen (de Kyl, natuurlijk), een spoorlijn, het fietspad en soms ook een autoweg. Doordat het dal smal is gaat het fietspad over de nodige bobbels van de randen van het dal, en die zijn niet misselijk. Dat loopt op tot 15-20% en zelfs een extreem van 25%. Gelukkig was die laatste erg onoverzichtelijk (eerst een goot dwars over de weg, dan een tweelingtunneltje en direct daarachteraan een onvoorzienbare klim). bovenaan de klim stond een waarschuwingsbord: 25%. Dus ik ben maar even afgestapt. Gelukkig maar, want dat zou beslist over mijn grens zijn gegaan. Het fietspad is sowieso ingewikkeld, ook langs de Moezel. Het gaat rechtdoor, maar heeft heel vaak onoverzichtelijke bochten. Je moet maar gokken wat daarachteraan zit. Kan omhoog, kan omlaag, ineens op de weg terecht komen, een chicane kan in de weg staan, er kan een fietser aankomen, en nog veel meer. Dus vaart maken is gevaarlijk, goed uitkijken is de boodschap.
Als je ineens uit het dal in een dorp terecht komt is het haast een surrealistische ervaring. Dit plaatsje kan niet bestaan in deze natuur. Dat mensen hier wonen???!!!
De hele route leek eenvoudig, langzaam stijgend van 160 naar 500 m en daarna weer langzaam dalend (daar maak ik mij geen zorgen over). Maar op microschaal is dit een afmattingsrace, onvoorstelbaar. Ik ben helemaal verzuurd. In Spanje heb ik alleen moeten duwen toen mijn freewheel kapot was in de Sierra de Segura, verder heb ik overal kunnen fietsen. Hier heb ik al heel wat stukjes moeten duwen, echt heftig. Ik heb vandaag 143 km gemaakt, maar heb me daar dus knap op verkeken. Overigens het alternatief zou slechts 60 km zijn geweest en dat is ook wat weinig.
Ik ben overigens zeer tevreden over de route keuze. Hij is werkelijk schitterend en een echt avontuur. Het is de hele dag bewolkt maar niet echt koud, dus dat werkt mee. Ik ben ook af van 'dat feest van herkenning' dit is allemaal nieuw. Ik heb een jaar of 20 geleden weliswaar in de Eiffel gefietst, maar dat was meer de kant van de Rijn en de Vulcaaneiffel.
De camping ligt diep in het dal, dus morgen wordt dat nog een fiks karwei om omhoog te komen. Op de camping begint net een feest met een fanfare. Ik kan er alleen patat eten. Ik heb geen fut meer om te koken, dus ga ik Kylburg maar in om de Italiaan te savoureren.
Het eten was prima. Geroosterde zalmfilet etc etc. Gulash soep vooraf en ijs toe. Even het dorp inlopen geeft ook wel een goed gevoel, nadat ik Trier heb overgeslagen. Inlopen lijkt overigens meer op klimmen, want de Eiffel is behoorlijk bergachtig.
Na een stevig ommetje kom ik weer op de camping, waar de fanfare inmiddels is opgeruimd en heeft plaats gemaakt voor 'Gert en Marietje'. Gert spreekt uit commerciele overwegingen een aardig mondje Nederlands. Verder zingen ze 'lekkere meezingers'. Dat wordt vanavond dus oordopjes. Het is wel een publiekstrekker en overal in Kylburg te horen.
Ik ben vandaag op 5023 km gekomen.
Het fietspad langs de Moesel is mooi en duidelijk aangegeven. Weer heel wat anders. Ipv heuvel op heuvel af is dit voorlopig vlak (wordt wel anders) en is het bruggetje op, bruggetje af.
Ik drink in Duitsland koffie met gedeckten Apfelkuchen.
Boodschappen doen is hier weer wat lastig. Allemaal kleine dorpen, geen van allen groot genoeg om een supeermarkt te handhaven. En het is weer zaterdag, dus moet ik ook voor morgen brood hebben.
In Temmels heb ik inkopen kunnen doen en raakte in gesprek met een stel uit Trier op de fiets. 1 km verderop zit ik te lunchen en komen zij aanfietsen. 'We hebben wat voor je bij ons'. Een leverworst was uit mijn, kennelijk lekke, tas gegleden en die hadden ze gevonden.
Na de Moezel Radweg komt de Kyltal Radweg. De Moezel is breed en vlak. Het Kyldal begint al meteen met een waarschuwing: een stevige klim. Het dal is tamelijk smal. Er loopt een rivier doorheen (de Kyl, natuurlijk), een spoorlijn, het fietspad en soms ook een autoweg. Doordat het dal smal is gaat het fietspad over de nodige bobbels van de randen van het dal, en die zijn niet misselijk. Dat loopt op tot 15-20% en zelfs een extreem van 25%. Gelukkig was die laatste erg onoverzichtelijk (eerst een goot dwars over de weg, dan een tweelingtunneltje en direct daarachteraan een onvoorzienbare klim). bovenaan de klim stond een waarschuwingsbord: 25%. Dus ik ben maar even afgestapt. Gelukkig maar, want dat zou beslist over mijn grens zijn gegaan. Het fietspad is sowieso ingewikkeld, ook langs de Moezel. Het gaat rechtdoor, maar heeft heel vaak onoverzichtelijke bochten. Je moet maar gokken wat daarachteraan zit. Kan omhoog, kan omlaag, ineens op de weg terecht komen, een chicane kan in de weg staan, er kan een fietser aankomen, en nog veel meer. Dus vaart maken is gevaarlijk, goed uitkijken is de boodschap.
Als je ineens uit het dal in een dorp terecht komt is het haast een surrealistische ervaring. Dit plaatsje kan niet bestaan in deze natuur. Dat mensen hier wonen???!!!
De hele route leek eenvoudig, langzaam stijgend van 160 naar 500 m en daarna weer langzaam dalend (daar maak ik mij geen zorgen over). Maar op microschaal is dit een afmattingsrace, onvoorstelbaar. Ik ben helemaal verzuurd. In Spanje heb ik alleen moeten duwen toen mijn freewheel kapot was in de Sierra de Segura, verder heb ik overal kunnen fietsen. Hier heb ik al heel wat stukjes moeten duwen, echt heftig. Ik heb vandaag 143 km gemaakt, maar heb me daar dus knap op verkeken. Overigens het alternatief zou slechts 60 km zijn geweest en dat is ook wat weinig.
Ik ben overigens zeer tevreden over de route keuze. Hij is werkelijk schitterend en een echt avontuur. Het is de hele dag bewolkt maar niet echt koud, dus dat werkt mee. Ik ben ook af van 'dat feest van herkenning' dit is allemaal nieuw. Ik heb een jaar of 20 geleden weliswaar in de Eiffel gefietst, maar dat was meer de kant van de Rijn en de Vulcaaneiffel.
De camping ligt diep in het dal, dus morgen wordt dat nog een fiks karwei om omhoog te komen. Op de camping begint net een feest met een fanfare. Ik kan er alleen patat eten. Ik heb geen fut meer om te koken, dus ga ik Kylburg maar in om de Italiaan te savoureren.
Het eten was prima. Geroosterde zalmfilet etc etc. Gulash soep vooraf en ijs toe. Even het dorp inlopen geeft ook wel een goed gevoel, nadat ik Trier heb overgeslagen. Inlopen lijkt overigens meer op klimmen, want de Eiffel is behoorlijk bergachtig.
Na een stevig ommetje kom ik weer op de camping, waar de fanfare inmiddels is opgeruimd en heeft plaats gemaakt voor 'Gert en Marietje'. Gert spreekt uit commerciele overwegingen een aardig mondje Nederlands. Verder zingen ze 'lekkere meezingers'. Dat wordt vanavond dus oordopjes. Het is wel een publiekstrekker en overal in Kylburg te horen.
Ik ben vandaag op 5023 km gekomen.
Friday, 7 August 2009
Volstroff
Dit stuk van Frankrijk (lotharingen) is door zijn heftige historie van oorlogen een beetje leeggelopen. In de dorpen is relatief weinig te beleven. Dus koffie is ook al moeilijk te krijgen. Het landschap is nog steeds mooi, landbouw, veeteelt en bossen en heuvelachtig. Dat betekent heel wat klimmetjes. In 120 km is er geen camping te bekennen. Halverwege heb ik even gepauseerd bij een kerkje en heb daar gezellig zitten kletsen met Gerrit en Emmy die de andere kant op fietsen. Zij vertelden mij dat bij dat kerkje een erkende wildkampeerplek was vanwege de grote afstand van de campings en het grote aantal fietsers. Had ik wel weer leuk gevonden maar ik was er veel te vroeg.
Dus door naar Volstrof, ca. 30 km van de Luxemburgse grens vandaan. Onderweg kom ik nog een stel tegen dat in Hattem woont en dezelfde kant op fietst als ik. Op de camping heb ik nog een tijd met ze zitten uitwisselen. Verder heb ik Jan-Edwin en Karin ontmoet. Zij lieten mij de nieuwste routebeschrijving zien. De mijne is 8 jaar oud. Er staat nu een heel aardig alternatief in van de Ardennen, nl via de Eiffel en diverse rivieren (Moesel, Kyll, Rur) en helemaal via fietspaden. Zo kom ik maandag bij Roermond ons land binnen ipv bij Maastricht. Dus ik heb die routebeschrijving gefotografeerd en overgeschreven en dat ga ik mogen maar eens proberen. Daarmee wordt het voor mij ook weer wat verrassender. Ik kwam vandaag een dorpje tegen waar ik vorig jaar enorm heb zitten stuntelen met de route. Nu wist ik al een km vooraf dat ik daar zou komen en draaide direct de goede hoek in. Hoezo verrassend?
Eind van de middag onweer gehad met een half uurtje regen. Afkoeling was wel nodig.
Mijn Belgische buurman kwam mij net spontaan een glas wijn aanbieden. Aardig van hem.
Dus door naar Volstrof, ca. 30 km van de Luxemburgse grens vandaan. Onderweg kom ik nog een stel tegen dat in Hattem woont en dezelfde kant op fietst als ik. Op de camping heb ik nog een tijd met ze zitten uitwisselen. Verder heb ik Jan-Edwin en Karin ontmoet. Zij lieten mij de nieuwste routebeschrijving zien. De mijne is 8 jaar oud. Er staat nu een heel aardig alternatief in van de Ardennen, nl via de Eiffel en diverse rivieren (Moesel, Kyll, Rur) en helemaal via fietspaden. Zo kom ik maandag bij Roermond ons land binnen ipv bij Maastricht. Dus ik heb die routebeschrijving gefotografeerd en overgeschreven en dat ga ik mogen maar eens proberen. Daarmee wordt het voor mij ook weer wat verrassender. Ik kwam vandaag een dorpje tegen waar ik vorig jaar enorm heb zitten stuntelen met de route. Nu wist ik al een km vooraf dat ik daar zou komen en draaide direct de goede hoek in. Hoezo verrassend?
Eind van de middag onweer gehad met een half uurtje regen. Afkoeling was wel nodig.
Mijn Belgische buurman kwam mij net spontaan een glas wijn aanbieden. Aardig van hem.
Thursday, 6 August 2009
Lunéville
Ik moet echt nog eens goed kijken wat ik in het verleden hier in de buurt heb gedaan (kan ik thuis pas), want net zoals de perfecte, rustige camping van afgelopen nacht herinner ik mij Darney ook heel goed. Dat is maar 45 km verderop dus het kan niet zo zijn dat ik op een reis op zo een korte afstand heb gekampeerd. Trouwens ik kwam van de andere kant Darney binnen. Teken dat mijn geheugen goed is, maar er zitten toch wat gaten in. Ach iets om mij onderweg mee onledig te houden. Je moet toch wat met je hersenen.
Ik kan me zelfs nog goed herinneren dat ik in het enige cafe van het dorp samen met een Nederlandse fietster, ook de enige gast van de onbewaakte camping alhier, een biertje heb zitten drinken. Hoe belangrijk kan iets zijn???
Gisteren avond met het stel dat de caravan voor mijn deur heeft weggejaagd gezellig zitten kletsen. (ik ben van de weeromstuit hun namen vergeten, omdat hij een heel apparte naam had). Ze kwamen uit Nijmegen.
De Saone wordt hier een smal beekje, vreemd gezicht tov die brede traag stromende rivier 30 km terug.
Bij Jesonville passeer ik de Franse noord zuid waterovergang. Het water ten zuiden hiervan stroom allemaal naar de Middellandse zee. Het water ten noorden hiervan wordt via de Maas naar ons land en de Noordzee afgevoerd. Als ik een bootje had hoefde ik niets meer te doen, bij wijze van spreken.
Het landschap is afwisselend landbouw, beeteelt en bos. Behoorlijk glooiend. Het aardige van deze dorpen hier is dat er nagenoeg altijd een paar bankjes te vinden is onder een stel bomen om en goede lunch te nuttigen en even rustig de ogen toe te doen.
Sinds 2 dagen vertoont mijn communicator weer dezelfde kuren als in het begin van de reis. Heel lastig, want mijn batterij is in 8 uur leeg.
Vandaag tot aan Lunéville gekomen, na bijna 130 km. Een traject naar tevredenheid met veel heuveltjes, 80 m omhoog, 80 m omlaag. Een paar heel steile stukken erbij, zo steil dat je binnen een paar minuten verzuurd en jezelf echt moet toespreken ('door of stoppen ... Door of stoppen????? Pijn, nog even tot dat bosje, hijg, hijg, hijg) en dat hart maar schreeuwen om rust!!!! Maar verder heel acceptabele stijgingen.
Ben vandaag wel erg bezig geweest met oude ritten en de verwarring die dat met zich meebrengt.
Le Clerc ligt vlakbij en ik heb nu maar eens uitgebreid lopend geshopt. Vanavond eens heel anders gegeten. Mijn maaltijden bestonden eigenlijk uit macaroni, groente (macedoine of erwten), champignons, olijven en tomatensaus. Alles uit blik. Goed voor de energie en in combinatie met veel fruit overdag en drinkyoghurt breed genoeg, dacht ik. Maar ik kan geen macaroni meer zien. Dus ik heb vanavond een uitgebreide verse salade gemaakt met een gekochte maar lekkere dressing en dat aangevuld met chips en brood. Heerlijk en voor herhaling vatbaar, als morgen alles tenminste nog in acceptabele staat is. Dit is een rustige camping.
Ik kan me zelfs nog goed herinneren dat ik in het enige cafe van het dorp samen met een Nederlandse fietster, ook de enige gast van de onbewaakte camping alhier, een biertje heb zitten drinken. Hoe belangrijk kan iets zijn???
Gisteren avond met het stel dat de caravan voor mijn deur heeft weggejaagd gezellig zitten kletsen. (ik ben van de weeromstuit hun namen vergeten, omdat hij een heel apparte naam had). Ze kwamen uit Nijmegen.
De Saone wordt hier een smal beekje, vreemd gezicht tov die brede traag stromende rivier 30 km terug.
Bij Jesonville passeer ik de Franse noord zuid waterovergang. Het water ten zuiden hiervan stroom allemaal naar de Middellandse zee. Het water ten noorden hiervan wordt via de Maas naar ons land en de Noordzee afgevoerd. Als ik een bootje had hoefde ik niets meer te doen, bij wijze van spreken.
Het landschap is afwisselend landbouw, beeteelt en bos. Behoorlijk glooiend. Het aardige van deze dorpen hier is dat er nagenoeg altijd een paar bankjes te vinden is onder een stel bomen om en goede lunch te nuttigen en even rustig de ogen toe te doen.
Sinds 2 dagen vertoont mijn communicator weer dezelfde kuren als in het begin van de reis. Heel lastig, want mijn batterij is in 8 uur leeg.
Vandaag tot aan Lunéville gekomen, na bijna 130 km. Een traject naar tevredenheid met veel heuveltjes, 80 m omhoog, 80 m omlaag. Een paar heel steile stukken erbij, zo steil dat je binnen een paar minuten verzuurd en jezelf echt moet toespreken ('door of stoppen ... Door of stoppen????? Pijn, nog even tot dat bosje, hijg, hijg, hijg) en dat hart maar schreeuwen om rust!!!! Maar verder heel acceptabele stijgingen.
Ben vandaag wel erg bezig geweest met oude ritten en de verwarring die dat met zich meebrengt.
Le Clerc ligt vlakbij en ik heb nu maar eens uitgebreid lopend geshopt. Vanavond eens heel anders gegeten. Mijn maaltijden bestonden eigenlijk uit macaroni, groente (macedoine of erwten), champignons, olijven en tomatensaus. Alles uit blik. Goed voor de energie en in combinatie met veel fruit overdag en drinkyoghurt breed genoeg, dacht ik. Maar ik kan geen macaroni meer zien. Dus ik heb vanavond een uitgebreide verse salade gemaakt met een gekochte maar lekkere dressing en dat aangevuld met chips en brood. Heerlijk en voor herhaling vatbaar, als morgen alles tenminste nog in acceptabele staat is. Dit is een rustige camping.
No update of map and pictures. Progress
I am riding about the same route as last year, so I am making almost no pictures. It is still beautiful here and the wheather is perfect (not like last year with much rain). But there is no sense in looking for an internet cafe to do these activities. I think I will update the weblog when I am home, which will be about august, 13th or 14th.
In my weblog of last year (link in 'my profile') you can forecast my tour (roughly). I take sometimes other campings and in Luxembourg and Belgium I will take an alternative route. I want to avoid the city of Luxembourg this time, because it is very time consuming and complicated to find my way (a city in 3 dimensions!!!!)
My daily messages will go on.
Everything is going perfect. I feel good. After 4600 km .... Still not worn out! As long as I drink enough water.
In my weblog of last year (link in 'my profile') you can forecast my tour (roughly). I take sometimes other campings and in Luxembourg and Belgium I will take an alternative route. I want to avoid the city of Luxembourg this time, because it is very time consuming and complicated to find my way (a city in 3 dimensions!!!!)
My daily messages will go on.
Everything is going perfect. I feel good. After 4600 km .... Still not worn out! As long as I drink enough water.
Wednesday, 5 August 2009
Baulay, en 4500 op de teller
Gisteren had ik die 4500 er al op zitten, maar toch vermeldenswaard.
De tocht gaat nog steeds in de buurt van de Saone en is dus vrij vlak maar wel mooi. Ik ben inmiddels weer op de beschreven route.
Vorig jaar had ik veel regen en dan ziet alles er anders uit. Het mooiste stuk vind ik het stuk tussen Soing en Scey, waar je vlak langs de rivier fietst, eindigend bij de tunnel van St Albin, een klein boottunneltje in een kanaaltje dat 15 km Saone moet afsnijden. Ik maak nauwelijks foto's meer, want dit stuk heb ik vorig jaar ook gefietst en heb dus in de blog van vorig jaar al veel vastgelegd, incl foto's.
Ik heb mijn blog er niet op nagekeken omdat ik ook nog wat verrassingen wil houden. In Port s Saone ben ik toe aan een camping. De grote, bij de stad, wil ik niet en hij ligt ook te ver van de stad om daar voordeel van te hebben. Dus fiets ik door naar Moulin Rouge, bij Conflandey, ik vermoedde dat ik daar 7 jaar geleden gestaan heb. Dat klopt, maar hij is inmiddels opgeheven. Ze vewijzen mij door naar Baulay. Daar aangekomen komt het me vaag bekend voor. Nu weet ik het zeker. Ik ben hier eerder geweest. Op mijn vorige blog staat niets vermeld. Thuis mijn fietstabel maar eens goed nakijken.
Het is een klein terreintje. Er staan 2 andere Nederlanders. Als ik sta komt er nog een caravan met een stel bij. Die staan 3 kwartier te beoordelen dat onder de bomen 5 m voor mijn tent toch de beste plaats is. Ik maak geen bezwaar, ben morgen weg. Vervolgens gaan ze de caravan neerzetten en maakt het andere stel bezwaar: nu hebben we zoveel ruimte en moet je precies voor onze deur gaan staan'. Dat hielp. Vervolgens hebben ze weer 3 kwartier nodig om een nieuwe plek te kiezen: in de schaduw. Ik denk dat ze morgen verhuizen, want dan staan ze in de volle zon. Hij met korte broek, slippers en lange kousen aan..... Lijken echt ervaren kampeerders.
Vandaag weer 120 km gedaan, met mooi weer en een energieker gevoel: dus toch: water.
De tocht gaat nog steeds in de buurt van de Saone en is dus vrij vlak maar wel mooi. Ik ben inmiddels weer op de beschreven route.
Vorig jaar had ik veel regen en dan ziet alles er anders uit. Het mooiste stuk vind ik het stuk tussen Soing en Scey, waar je vlak langs de rivier fietst, eindigend bij de tunnel van St Albin, een klein boottunneltje in een kanaaltje dat 15 km Saone moet afsnijden. Ik maak nauwelijks foto's meer, want dit stuk heb ik vorig jaar ook gefietst en heb dus in de blog van vorig jaar al veel vastgelegd, incl foto's.
Ik heb mijn blog er niet op nagekeken omdat ik ook nog wat verrassingen wil houden. In Port s Saone ben ik toe aan een camping. De grote, bij de stad, wil ik niet en hij ligt ook te ver van de stad om daar voordeel van te hebben. Dus fiets ik door naar Moulin Rouge, bij Conflandey, ik vermoedde dat ik daar 7 jaar geleden gestaan heb. Dat klopt, maar hij is inmiddels opgeheven. Ze vewijzen mij door naar Baulay. Daar aangekomen komt het me vaag bekend voor. Nu weet ik het zeker. Ik ben hier eerder geweest. Op mijn vorige blog staat niets vermeld. Thuis mijn fietstabel maar eens goed nakijken.
Het is een klein terreintje. Er staan 2 andere Nederlanders. Als ik sta komt er nog een caravan met een stel bij. Die staan 3 kwartier te beoordelen dat onder de bomen 5 m voor mijn tent toch de beste plaats is. Ik maak geen bezwaar, ben morgen weg. Vervolgens gaan ze de caravan neerzetten en maakt het andere stel bezwaar: nu hebben we zoveel ruimte en moet je precies voor onze deur gaan staan'. Dat hielp. Vervolgens hebben ze weer 3 kwartier nodig om een nieuwe plek te kiezen: in de schaduw. Ik denk dat ze morgen verhuizen, want dan staan ze in de volle zon. Hij met korte broek, slippers en lange kousen aan..... Lijken echt ervaren kampeerders.
Vandaag weer 120 km gedaan, met mooi weer en een energieker gevoel: dus toch: water.
Tuesday, 4 August 2009
Auxonne, nog 935 km te gaan.
De eerste 37 km gaan via de voie verte naar Chalon s Saone. Een prachtig en comfortabel stuk om te fietsen. Nu eens echt vlak en door mooie natuur met af en toe een aanlegplaats (een oud station). In Chalon ben ik in het centrum koffie gaan drinken op dezelfde plek als de vorige keer. Toen was Chalon de inleiding voor een regenperiode, nu is het prachtig weer.
Omdat het nu droog is heb ik wel zin om Chalon te bekijken. Het blijkt slechts te bestaan uit een straat met twee pleinen. Wel een mooi straatje, met wat vakwerkhuizen, maar dat was het dan ongeveer. O ja, een kathedraal.
Ik rij dezelfde route de stad uit als vorig jaar. Het is opvallend hoe gedetailleerd ik me die nog weet te herinneren, over een heel lang traject. Ik ben vorig jaar op een nat industriespoor uitgegleden en dat zijn de vervelendste valpartijen omdat je heel snel ligt. Ik wist nog precies waar hij lag. Dit staaft de theorie dat om gebeurtenissen goed te onthouden er een bepaalde hoeveelheid energie mee gepaard moet gaan.
Ik zag echter nu pas hoe gemeen dit spoor lag. Normaal lopen ze diagonaal over de weg, deze lag bijna tegen het parallelle aan. Zelfs met droog weer was het oppassen geblazen.
Het land tussen de Saone en de Doubs is bijna zo vlak als Nederland. Heel lang en heel veel landbouwgebied dus.
Na 110 km vind ik het in Auxonne wel goed zo als ik ontdek dat die plaats een camping heeft, anders was ik nog 14 km doorgereden. Ik ben dus om 18:00 op de camping, eindelijk rustig tijd om even de spullen te drogen (condens).
Ik heb vandaag meer water gedronken dan gisteren, door de Cola fles maar een paar keer aan te spreken. Dat helpt toch wel, ik voelde me vanochtend erg brak, maar nu een stuk beter.
Ik moet nog 935 km en dat lijkt me te overzien. Wel wat klim stukken er in, zeker de Ardennen zijn niet te verontachtzamen, maar dat heb ik eerder gedaan.
Omdat het nu droog is heb ik wel zin om Chalon te bekijken. Het blijkt slechts te bestaan uit een straat met twee pleinen. Wel een mooi straatje, met wat vakwerkhuizen, maar dat was het dan ongeveer. O ja, een kathedraal.
Ik rij dezelfde route de stad uit als vorig jaar. Het is opvallend hoe gedetailleerd ik me die nog weet te herinneren, over een heel lang traject. Ik ben vorig jaar op een nat industriespoor uitgegleden en dat zijn de vervelendste valpartijen omdat je heel snel ligt. Ik wist nog precies waar hij lag. Dit staaft de theorie dat om gebeurtenissen goed te onthouden er een bepaalde hoeveelheid energie mee gepaard moet gaan.
Ik zag echter nu pas hoe gemeen dit spoor lag. Normaal lopen ze diagonaal over de weg, deze lag bijna tegen het parallelle aan. Zelfs met droog weer was het oppassen geblazen.
Het land tussen de Saone en de Doubs is bijna zo vlak als Nederland. Heel lang en heel veel landbouwgebied dus.
Na 110 km vind ik het in Auxonne wel goed zo als ik ontdek dat die plaats een camping heeft, anders was ik nog 14 km doorgereden. Ik ben dus om 18:00 op de camping, eindelijk rustig tijd om even de spullen te drogen (condens).
Ik heb vandaag meer water gedronken dan gisteren, door de Cola fles maar een paar keer aan te spreken. Dat helpt toch wel, ik voelde me vanochtend erg brak, maar nu een stuk beter.
Ik moet nog 935 km en dat lijkt me te overzien. Wel wat klim stukken er in, zeker de Ardennen zijn niet te verontachtzamen, maar dat heb ik eerder gedaan.
Monday, 3 August 2009
Taize
I am progressing as expected. The roads are not too difficult, although I have to work in the hilly landscape. I aim for about 120 km/day. Whearther is quite reasonable. I have had a few showers.
I am in Taizé again, like every time I get the opportunity. It has neen good to be here.
On my way I visited the monastry of Cluny. Both Taizé and Cluny were/are communities. I prefer the first one. Cluny was baed on possession and power. Taizé is based on community, spirituality and simplicity.
A very good place te be.
I am in Taizé again, like every time I get the opportunity. It has neen good to be here.
On my way I visited the monastry of Cluny. Both Taizé and Cluny were/are communities. I prefer the first one. Cluny was baed on possession and power. Taizé is based on community, spirituality and simplicity.
A very good place te be.
Taize
Vanochtend was het weer eigen route. Tot Macon heuvelachtig terrein, dus de hele ochtend. Door een heel groot gebied gefietst waar het barst van de etangs (kleine meertjes).
Gisteren waren de hele dag de cafe's dicht, maar vanochtend ook, dus duurde het weer een hele tijd voordat ik koffie kreeg. (dat was in Spanje toch weer anders). Ik moest wel eerst zelf naar de patisserie om wat lekkers erbij te halen.
Ik dacht dat Macon een bezienswaardige plaats was, maar dat viel mij erg tegen. Ik heb er alleen maar een beetje doorheen gereden, ben niet bij het VVV langs gegaan.
Na Macon kwam de Voie Verte, zoiets als de Via Verde, maar dan beter. Deze loopt van Macon naar Chalon s Saone via Cluny en Taizé. Een prachtig aangelegd fietspad met uitstekend asfalt en een tunnel om je vingers bij af te likken.
Normaal is zo een oude spoorlijn tamelijk vlak, maar hierin zit een aantal gemene klimmen, dus toch hard werken. Maar de route is schitterend.
In Cluny heb ik nu eindelijk eens het klooster bezocht, iets wat ik me al 38 jaar voor heb genomen. Cluny heeft 1000 dochterkloosters opgericht. Qua omvang moet het ook gigantisch zijn geweest, maar een groot deel is in de loop der tijden gesloopt. Ze hebben wel een 3D simulatie die erg de moeite waard is.
Het deel van de Voie Verte na Cluny ken ik goed en het is volkomen vlak.
Ik merk duidelijk dat mijn energie op raakt. dat zou niet moeten kunnen, want mijn lichaam moet zich toch redelijk snel weer kunnen herstellen, zeker na een rustdag. Mogelijk drink ik te weinig. Doordat ik een paar keer een nieuwe waterzak heb moeten kopen moet ik mij nu behelpen met een die niet lekker zuigt en een bijsmaak geeft. Het is gelukkig niet al te heet meer, maar ik raak toch nogal wat vocht kwijt, dus ik moet daar toch beter op letten, denk ik.
Vanavond ben ik naar de gebedsdienst van Taize geweest. Een bomvolle kerk, ik schat toch 5000 mensen. Het was weer pakkend. Ik wilde eigenlijk niet weg, maar herinnerde me de toestand om de berg af te fietsen in het donker. Dat is verschrikkelijk, net zoiets als die tunneltjes op de Spaanse vias verdes. Dus ik ben precies met zonsondergang weer weggefietst en met een volle maan was het nog wel redelijk te doen.
Ik ben blij dat ik hier weer ben geweest. Foto's hoefde ik niet meer te maken, in de weblogalbums van vorig jaar staan er voldoende.
Sinds 2 dagen is de condens weer terug. Ik vond dat ik de tent steeds zo lekker kon inpakken, maar dit is nutteloos gewicht.
Gisteren waren de hele dag de cafe's dicht, maar vanochtend ook, dus duurde het weer een hele tijd voordat ik koffie kreeg. (dat was in Spanje toch weer anders). Ik moest wel eerst zelf naar de patisserie om wat lekkers erbij te halen.
Ik dacht dat Macon een bezienswaardige plaats was, maar dat viel mij erg tegen. Ik heb er alleen maar een beetje doorheen gereden, ben niet bij het VVV langs gegaan.
Na Macon kwam de Voie Verte, zoiets als de Via Verde, maar dan beter. Deze loopt van Macon naar Chalon s Saone via Cluny en Taizé. Een prachtig aangelegd fietspad met uitstekend asfalt en een tunnel om je vingers bij af te likken.
Normaal is zo een oude spoorlijn tamelijk vlak, maar hierin zit een aantal gemene klimmen, dus toch hard werken. Maar de route is schitterend.
In Cluny heb ik nu eindelijk eens het klooster bezocht, iets wat ik me al 38 jaar voor heb genomen. Cluny heeft 1000 dochterkloosters opgericht. Qua omvang moet het ook gigantisch zijn geweest, maar een groot deel is in de loop der tijden gesloopt. Ze hebben wel een 3D simulatie die erg de moeite waard is.
Het deel van de Voie Verte na Cluny ken ik goed en het is volkomen vlak.
Ik merk duidelijk dat mijn energie op raakt. dat zou niet moeten kunnen, want mijn lichaam moet zich toch redelijk snel weer kunnen herstellen, zeker na een rustdag. Mogelijk drink ik te weinig. Doordat ik een paar keer een nieuwe waterzak heb moeten kopen moet ik mij nu behelpen met een die niet lekker zuigt en een bijsmaak geeft. Het is gelukkig niet al te heet meer, maar ik raak toch nogal wat vocht kwijt, dus ik moet daar toch beter op letten, denk ik.
Vanavond ben ik naar de gebedsdienst van Taize geweest. Een bomvolle kerk, ik schat toch 5000 mensen. Het was weer pakkend. Ik wilde eigenlijk niet weg, maar herinnerde me de toestand om de berg af te fietsen in het donker. Dat is verschrikkelijk, net zoiets als die tunneltjes op de Spaanse vias verdes. Dus ik ben precies met zonsondergang weer weggefietst en met een volle maan was het nog wel redelijk te doen.
Ik ben blij dat ik hier weer ben geweest. Foto's hoefde ik niet meer te maken, in de weblogalbums van vorig jaar staan er voldoende.
Sinds 2 dagen is de condens weer terug. Ik vond dat ik de tent steeds zo lekker kon inpakken, maar dit is nutteloos gewicht.
Sunday, 2 August 2009
Rustdag in Chateauneuf de Galaure en weer verder naar Priay
Dat was een prima rustdag. Lekker ontspannen poedelen in het zwembad met Jacky en kletsen met zoon en schoondochter. En verder heel veel slapen. Ik was er aan toe.
Vannacht heeft het de hele nacht geregend. Toen het om 6:00 nog regende heb ik me nog maar een keer omgedraaid. Geen reden om vroeg op weg te gaan, want dat doe ik om de hitte beter te verdelen over de dag. Om 7:00 houdt het op met regenen, dus tijd om op te staan.
Het nadeel van zondag ochtend in Frankrijk is dat de cafe's dicht zijn en dus zat ik te smachten naar koffie. Normaal kom ik na 30 km wel aan mijn trekken, nu vond ik per ongeluk iets wat op een bar leek pas na 54 km en veel stevige klimmetjes. Die bar is gevestigd in een oude molen en het was tot voor kort een restaurant. Mevrouw is met het restaurant gestopt en doet uitsluuitend nog een bar en brocante. Ze komt komt gezellig met mij koffie drinken.
Bij lunchtijd zit ik op een bankje en begint het ineens te stortregenen. Voldoende om maar eens goed te schuilen, want hierin is het geen genoegen om te fietsen.
Ondeweg krijg ik een maal de vraag of ik invalide ben en een maal of ik met pensioen ben. Doe ik iets verkeerd???
Vandaag ben ik behoorlijk aan het knokken tegen mezelf. Alles gaat traag. Alle cafe's zijn dicht op zondag, erg ongezellig, maar het was voor mij een vluchtmogelijkheid om de traagheid te verbergen. Om een uur of 4 toch nog een half uur geslapen op een stadsbankje. Uiteindelijk weet ik een quiche met Fanta om een uur or 6 te bemachtigen, trouwens de man probeerde me met een wisseltruc nog te beduvelen (niet gelukt). Daarna kwam eindelijk de gang er in.
Tot Priay gekomen, 6 km van mijn oorspronkelijke doel vandaan Pont d'Ain. Toch nog 130 km gedaan, maar je wilt niet weten met hoeveel moeite. Op de camping staan mij buren Anne en Leo uit Arnhem bij de receptie. Ik krijg meteen een ijsje van ze. We hebben samen een prima avond doorgebracht, met voldoende eten en drinken en gespreksstof.
Vannacht heeft het de hele nacht geregend. Toen het om 6:00 nog regende heb ik me nog maar een keer omgedraaid. Geen reden om vroeg op weg te gaan, want dat doe ik om de hitte beter te verdelen over de dag. Om 7:00 houdt het op met regenen, dus tijd om op te staan.
Het nadeel van zondag ochtend in Frankrijk is dat de cafe's dicht zijn en dus zat ik te smachten naar koffie. Normaal kom ik na 30 km wel aan mijn trekken, nu vond ik per ongeluk iets wat op een bar leek pas na 54 km en veel stevige klimmetjes. Die bar is gevestigd in een oude molen en het was tot voor kort een restaurant. Mevrouw is met het restaurant gestopt en doet uitsluuitend nog een bar en brocante. Ze komt komt gezellig met mij koffie drinken.
Bij lunchtijd zit ik op een bankje en begint het ineens te stortregenen. Voldoende om maar eens goed te schuilen, want hierin is het geen genoegen om te fietsen.
Ondeweg krijg ik een maal de vraag of ik invalide ben en een maal of ik met pensioen ben. Doe ik iets verkeerd???
Vandaag ben ik behoorlijk aan het knokken tegen mezelf. Alles gaat traag. Alle cafe's zijn dicht op zondag, erg ongezellig, maar het was voor mij een vluchtmogelijkheid om de traagheid te verbergen. Om een uur of 4 toch nog een half uur geslapen op een stadsbankje. Uiteindelijk weet ik een quiche met Fanta om een uur or 6 te bemachtigen, trouwens de man probeerde me met een wisseltruc nog te beduvelen (niet gelukt). Daarna kwam eindelijk de gang er in.
Tot Priay gekomen, 6 km van mijn oorspronkelijke doel vandaan Pont d'Ain. Toch nog 130 km gedaan, maar je wilt niet weten met hoeveel moeite. Op de camping staan mij buren Anne en Leo uit Arnhem bij de receptie. Ik krijg meteen een ijsje van ze. We hebben samen een prima avond doorgebracht, met voldoende eten en drinken en gespreksstof.
Subscribe to:
Posts (Atom)