De camping is eenvoudig, maar ook rustig. Bij et toiletgebouw staat een tuinset en een koel/vries box. Prima gelegenheid om mijn biertje te koelen en de wijn koud te zetten. Tevens is dit gebouw een ontmoetingsplaats, dus gezellig zitten kletsen met een van de kampeergasten.
Vanochtend heel kalm aan opgestaan en vervolgens de mieren aanvallen gepareerd. Die beestje kruipen werkelijk overal in en onder.
Redelijk vroeg naar Girona gefietst, het was toch verder dan ik dacht. Ik zal wel zijn omgereden. Historisch Girona is een mooie wijk met een imposante cathedraal. De camping eigenaar zei: met het grootste schip ter wereld. Maar dat geloof ik niet. Er zal wel iets anders 'het grootst' zijn. De oude joodse wijk en de stadmuur zijn prachtig. Doordat de Riu Onyar door de stad stroomt heeft het een beetje een Venetie effect (Canal Grande). Toe aan een kop koffie met chocolade croissant op Plaza de independencia.
Er is deze week het feest van Sant Cugat (wie het ook was?). Dat betekent dat de winkels dicht zijn en daar had ik wat meer rekening mee moeten houden. Want nu moest ik nog heel erg mijn best doen om op tijd bij de lokale supermarkt te komen, die gelukkig nog even open was.
Llorenç is de campingbeheerder, degene die zoveel in zuid Amerika heeft gefietst. Hij heeft mij vanmiddag geinstrueerd over de mooiste route naar Frankrijk.
Op de camping staan nogal wat Nederlanders. Leuke gesprekjes gevoerd, maar nu maar eens in gewoon Nederlands.
In het dorp is het feest en er wordt een concert gegevn met Mexikaanse muziek. Daar hou ik wel van. Bij aankomst kwam ik een man tegen, natuurlijk via de ligfiets die uit Almeria kwam en die helemaal enthousiast werd toen hij hoorde dat ik daar was geweest.
De muziek was te gek en de sfeer leuk, hoewel nog niet zo druk. Ik denk dat het pas later op de avond helemaal 'dorpsfeest' zou worden, maar voor een hardwerkende fietser wordt dat te laat. Ik zat naast een stelletje dat gelukkig ook wel wilde kletsen. Dat was het dorpsfeest.
Saturday, 25 July 2009
Girona
Yestrday I arrived in Girona, the finish of my Spanisg route description. Still one day to go in Spain. Today I took for relaxation and to visit Girona, a beautiful city with an interesting historic centre.
After Arnes I have been, without knowing it , in the region of the big fires. I have seen a lot of bomberos riding here and there. After all 5 Fire fighters were the victim of the fires.
Still a lot of mountains to strugge through, but less high than before.
montblanc especially was a good place to be.
My last daytrip contained one of the nicest valleys of the trip. Now I am on a very nice and quiet camping site.
Llorenc the campimng manager has instructed me about how to get to France.
Yesterday I broke my own record: it was 3400 km.
After Arnes I have been, without knowing it , in the region of the big fires. I have seen a lot of bomberos riding here and there. After all 5 Fire fighters were the victim of the fires.
Still a lot of mountains to strugge through, but less high than before.
montblanc especially was a good place to be.
My last daytrip contained one of the nicest valleys of the trip. Now I am on a very nice and quiet camping site.
Llorenc the campimng manager has instructed me about how to get to France.
Yesterday I broke my own record: it was 3400 km.
Friday, 24 July 2009
Girona
Dat was gisterenavond een heftige aankomst. De camping lag in een dal, maar alleen maar via een hoge toegangsweg bereikbaar. De camping zelf had ook heel steile paden. Het laatste stukje heb ik mezelf letterlijk omhoog moeten 'vloeken'. Zo steil heb ik het nog nauwelijks gehad, gelukkig maar kort.
Vanochtend had ik het dus makkelijk om van de camping af te komen maar moest ik die zelfde steile toegangsweg weer op. In het lastigste deel kwam er opeens een auto naast mij rijden die iets tegen mij zei. Nou kan ik soms maar een ding tegelijk dus ik gromde iets van: rij door. Ik dacht dat het weer iemand was die zo graag wilde zien wat ik onder mijn achterste had, dat ben ik al zo vaak tegen gekomen. Toen hij niet reageerde snauwde ik echt en toen begreep hij het en reed verder. Ik was echt bang dat ik tegen hem aan zou rijden. Boven aan keerde hij om en kwam terug. Ik had inmiddels adempauze genomen. Hij hield mijn zonnebril in zijn hand. Die had ik in mijn shirt gestoken en was ik kennelijk verloren en dat had hij bovenaan de camping gezien. Wat een enorme attentie!!!!!
Vandaag leek een makkelijk dagje, kleine klim en dan omlaag naar Girona. Mooi mis. Vanaf de camping was het toch nog flink omhoog, 300m, en op de puerto aangekomen nog een keer steil omhoog. Tot mijn grote verbazing steeg dat nog 175 m door. Zo een grote fout in de hoogtekaart vind ik echt niet acceptabel. Op diezelfde weg, de oude en dus smalle rijden nog een stel heel grote vrachtwagens, terwijl er een splinternieuwe 'naast' ligt.
Ik ben vroeg aan mijn Fantaatjes toe. Wat een verschillende verpakkingen heeft dat merk: kleine flesjes, grote flesjes, grote flessen. Kleine blikjes, grote blikjes. Als je zo ruim een maand op Fanta leeft, kom je daar wel achter.
De omgeving hier is wel weer prachtig, bergachtig (wel veel lager, tot ca. 900 m), bosrijk en waterrijk. De laatste afdaling naar Girona is een van de mooiste die ik op deze tour heb meegemaakt.
Girona heeft geen camping maar een dorp verderopn wel. Ernaartoe rijden is weer het bekende recept: eindeloos en ook weer klimmetjes. Het zal ook wel aan mijn beleving liggen.
De camping eigenaar is ook een fervent fietser. Hij heeft in 4 jaar tijd 20000 km in Z-Amerika gefietst. Op de camping is helemaal niets te beleven, behalve een zwembad.
Dit was mijn laatste traject van de beschreven route van Benjaminse 'onbegrensd fietsen naar Andalucia', een mijlpaal. Nu moet ik tot Narbonne mijn eigen route weer uitstippelen. Inmiddels heb ik mijn tour record gebroken van 3400 km.
Vanochtend had ik het dus makkelijk om van de camping af te komen maar moest ik die zelfde steile toegangsweg weer op. In het lastigste deel kwam er opeens een auto naast mij rijden die iets tegen mij zei. Nou kan ik soms maar een ding tegelijk dus ik gromde iets van: rij door. Ik dacht dat het weer iemand was die zo graag wilde zien wat ik onder mijn achterste had, dat ben ik al zo vaak tegen gekomen. Toen hij niet reageerde snauwde ik echt en toen begreep hij het en reed verder. Ik was echt bang dat ik tegen hem aan zou rijden. Boven aan keerde hij om en kwam terug. Ik had inmiddels adempauze genomen. Hij hield mijn zonnebril in zijn hand. Die had ik in mijn shirt gestoken en was ik kennelijk verloren en dat had hij bovenaan de camping gezien. Wat een enorme attentie!!!!!
Vandaag leek een makkelijk dagje, kleine klim en dan omlaag naar Girona. Mooi mis. Vanaf de camping was het toch nog flink omhoog, 300m, en op de puerto aangekomen nog een keer steil omhoog. Tot mijn grote verbazing steeg dat nog 175 m door. Zo een grote fout in de hoogtekaart vind ik echt niet acceptabel. Op diezelfde weg, de oude en dus smalle rijden nog een stel heel grote vrachtwagens, terwijl er een splinternieuwe 'naast' ligt.
Ik ben vroeg aan mijn Fantaatjes toe. Wat een verschillende verpakkingen heeft dat merk: kleine flesjes, grote flesjes, grote flessen. Kleine blikjes, grote blikjes. Als je zo ruim een maand op Fanta leeft, kom je daar wel achter.
De omgeving hier is wel weer prachtig, bergachtig (wel veel lager, tot ca. 900 m), bosrijk en waterrijk. De laatste afdaling naar Girona is een van de mooiste die ik op deze tour heb meegemaakt.
Girona heeft geen camping maar een dorp verderopn wel. Ernaartoe rijden is weer het bekende recept: eindeloos en ook weer klimmetjes. Het zal ook wel aan mijn beleving liggen.
De camping eigenaar is ook een fervent fietser. Hij heeft in 4 jaar tijd 20000 km in Z-Amerika gefietst. Op de camping is helemaal niets te beleven, behalve een zwembad.
Dit was mijn laatste traject van de beschreven route van Benjaminse 'onbegrensd fietsen naar Andalucia', een mijlpaal. Nu moet ik tot Narbonne mijn eigen route weer uitstippelen. Inmiddels heb ik mijn tour record gebroken van 3400 km.
Thursday, 23 July 2009
Taradel, bij Tona
Een paar dagen geleden had ik bij Arnes een prachtige zonsopgang gefotografeerd. 20 km verderop zag ik heel veel brandweerautos en politie heen en weer rijden. Gisteren kreeg ik mail met de vraag of ik geen last had van de branden. En Peppino (mijn buurman), die was een uur later vertrokken, vertelde dat hij de branden had gezien. Ik was daar kennelijk dus vlakbij en de bijzondere zonsopgang zal wel door de rook beinvloed zijn. Er schijnen al 4 brandweerlieden te zijn omgekomen. Bij bomberos gebouwen zie ik vlaggen halfstok hangen.
Vanochtend weer een behoorlijk lange klim gehad, van 430 m naar 850 m en weer omlaag. Ook de middag staat in het tekenvan klimmen. Ik vind het gebied minder mooi qua landschap. Weinig bijzonders te zien. Ik moet nog 210 km naar Girona en heb de keus om dat op te delen , 130 en 80 of andersom. Bij de laatste keus ligt de camping erg ongelukkig en moet ik 30 km extra rijden. Dus het wordt vandaag 130 km. Ook dat blijkt weer wat lastig te zijn, want de camping in Tona is opgeheven. 15 km verderop, in Taradell ligt een prachtige camping, maar om er te komen is voor een fietser een gruwel. Het laatste stuk staat bol van de zeer steile klimmen. Ik kan het woordt Ariva met het bijbehorende naar de hemel wijs gebaar niet meer horen. Ik ben om 20:30 op de camping, waar de beheerster me haar brood heel vriendelijk afstaat. Ik krijg een plek helemaal bovenin, nou om daar te komen met de ligfiets, daar is de Sierra de Segura niets bij.
Mijn buren zijn Paul en Marleen met zoon Rens uit Overveen. Erg aardige mensen die me meteen volstoppen met allerlei heerlijk voedsel dat je als fietser node ontbreekt. Gezellig de hele avond met ze doorgebracht.
Vanochtend weer een behoorlijk lange klim gehad, van 430 m naar 850 m en weer omlaag. Ook de middag staat in het tekenvan klimmen. Ik vind het gebied minder mooi qua landschap. Weinig bijzonders te zien. Ik moet nog 210 km naar Girona en heb de keus om dat op te delen , 130 en 80 of andersom. Bij de laatste keus ligt de camping erg ongelukkig en moet ik 30 km extra rijden. Dus het wordt vandaag 130 km. Ook dat blijkt weer wat lastig te zijn, want de camping in Tona is opgeheven. 15 km verderop, in Taradell ligt een prachtige camping, maar om er te komen is voor een fietser een gruwel. Het laatste stuk staat bol van de zeer steile klimmen. Ik kan het woordt Ariva met het bijbehorende naar de hemel wijs gebaar niet meer horen. Ik ben om 20:30 op de camping, waar de beheerster me haar brood heel vriendelijk afstaat. Ik krijg een plek helemaal bovenin, nou om daar te komen met de ligfiets, daar is de Sierra de Segura niets bij.
Mijn buren zijn Paul en Marleen met zoon Rens uit Overveen. Erg aardige mensen die me meteen volstoppen met allerlei heerlijk voedsel dat je als fietser node ontbreekt. Gezellig de hele avond met ze doorgebracht.
Wednesday, 22 July 2009
montblanc
Een planning maken voor de komende dagen is nog knap ingewikkeld. Ik vind dit boekje niet echt handig. De boekjes die ik gewend was hielden de beschrijving dicht bij de kaarten, dus heel wat minder bladeren.
De hoogte aanduiding is belabberd.
Vannacht heeft het behoorlijk lang ge-onweerd en geregend, en de wind was ook stevig. Haringen zijn moeilijk in de grond te krijgen, maar zijn er zo weer uit. Dus moest ik er vannacht ook even uit.
Het waait nog steeds stevig, dus uitkijken en het is half bewolkt.
Ik maak er een korte dag van, dus tijd om het klooster van Poblet te bezoeken. Een UNESCO monument met een oorsprong uit de reconquista tijd (12e eeuw).
Ik leg aan in Montblanc bij een keurige camping.
Het blijkt dat ik weer mijn mondstuk van mijn Camelback ben verloren. Dus weer op zoek naar een sportzaak, maar nu met minder vertrouwen.
Ook internet wil niet echt lukken, want in het betreffende cafe kan ik geen foto's uploaden, ze hebben daar een paar dingen geblokkeerd. Inmiddels is Peppino (2 dagen geleden in Arnes) weer mijn buurman geworden.
Na de siesta (shit vliegen) en zwemmen moet ik weer naar de stad. In de sportzaak hebben ze ook een waterzak, alleen een ander type en gelukkig ook een andere prijs. Nog wat verder gezocht naar de Camelback, maar zonder resultaat. Dus wordt ik een waterzakverzamelaar. Hopen dat deze het langer uithoudt.
Een ander internetcafe lukt beter. Het is weer een grote hoeveelheid foto's geworden en de kaart had ik al bijgewerkt, dus dat is vooral heel lang wachten tot ze geupload zijn.
Daarna moet ik de titels erbij schrijven, een tijdrovend karweitje. Dan begint het te onweren en bedenk ik me dat ik alles buiten heb liggen (beetje wennen aan ander weer). Maar ik wil mijn werk wel af hebben. Ik ben nog nooit zo hard gegaan over twee bulten heen. Uiteindelijk stelde het onweer en die paar druppels niets voor. Voor niets geraced, maar dat weet je niet vooraf. De tent in orde gemaakt en toen moest ik weer terug om boodschappen te doen. Dit leven is een hard bestaan!!!! ;-).
Het maaltje dat ik heb gekookt was heerlijk, vraag maar aan de mieren.
Ik heb samen met Peppino nog gezellig zitten borrelen. Hij gaat nu richting Barcelona en ik trek noordelijker naar Girona.
De hoogte aanduiding is belabberd.
Vannacht heeft het behoorlijk lang ge-onweerd en geregend, en de wind was ook stevig. Haringen zijn moeilijk in de grond te krijgen, maar zijn er zo weer uit. Dus moest ik er vannacht ook even uit.
Het waait nog steeds stevig, dus uitkijken en het is half bewolkt.
Ik maak er een korte dag van, dus tijd om het klooster van Poblet te bezoeken. Een UNESCO monument met een oorsprong uit de reconquista tijd (12e eeuw).
Ik leg aan in Montblanc bij een keurige camping.
Het blijkt dat ik weer mijn mondstuk van mijn Camelback ben verloren. Dus weer op zoek naar een sportzaak, maar nu met minder vertrouwen.
Ook internet wil niet echt lukken, want in het betreffende cafe kan ik geen foto's uploaden, ze hebben daar een paar dingen geblokkeerd. Inmiddels is Peppino (2 dagen geleden in Arnes) weer mijn buurman geworden.
Na de siesta (shit vliegen) en zwemmen moet ik weer naar de stad. In de sportzaak hebben ze ook een waterzak, alleen een ander type en gelukkig ook een andere prijs. Nog wat verder gezocht naar de Camelback, maar zonder resultaat. Dus wordt ik een waterzakverzamelaar. Hopen dat deze het langer uithoudt.
Een ander internetcafe lukt beter. Het is weer een grote hoeveelheid foto's geworden en de kaart had ik al bijgewerkt, dus dat is vooral heel lang wachten tot ze geupload zijn.
Daarna moet ik de titels erbij schrijven, een tijdrovend karweitje. Dan begint het te onweren en bedenk ik me dat ik alles buiten heb liggen (beetje wennen aan ander weer). Maar ik wil mijn werk wel af hebben. Ik ben nog nooit zo hard gegaan over twee bulten heen. Uiteindelijk stelde het onweer en die paar druppels niets voor. Voor niets geraced, maar dat weet je niet vooraf. De tent in orde gemaakt en toen moest ik weer terug om boodschappen te doen. Dit leven is een hard bestaan!!!! ;-).
Het maaltje dat ik heb gekookt was heerlijk, vraag maar aan de mieren.
Ik heb samen met Peppino nog gezellig zitten borrelen. Hij gaat nu richting Barcelona en ik trek noordelijker naar Girona.
Tuesday, 21 July 2009
Vilanova de Prades
Ik begin meteen over de Via Verde naar Bot te rijden. Deze is geasfalteerd, dat scheelt een boel. De tunnels blijven moeizaam omdat het asfalt niet betrouwbaar is en ze horen verlicht te zijn met bewegingssensoren en/of knoppen, gevoed door zonnepanelen. Helaas, alles zit er, maar alles is kapot. Waarschijnlijk door kwade fietsers stukgeslagen of gegooid. In een tunnel loopt zelfs een klaterende beek naast het pad. Geeft niet zo een veilig gevoel als je om kukelt. Verder is het berglandschap prachtig, haast spookachtig (Lord of the Rings). Nog een prachtige zonsopgang vast gelegd. Ik dacht: nog een stukje verder fietsen dan wordt hij nog mooier. Nooit doen: meteen vastleggen en als hij inderdaad mooier wordt nog maar een keer. Nu moest ik op de vangrail gaan staan.
In Gandesa wordt even koffie gedronken en het wijncooperatie gebouw (leerling van Gaudi) bewonderd (wel een beetje onderhoud nodig). Daarna heel veel echt afdalen naar de Ebro. Uiteindelijk in Asco even tukken op een mooi bankje en bedenken of ik die lange klimmen wel weer wil doen .... Keus??? Dus nog maar een koffie. Ik heb overigens ook 5 dagen tussen kippen- en varkenshouderijen met bijbehorende geur door gefietst. Dat is nu hopelijk afgelopen.
De weg is erg nieuw en je ziet nog oude stukken liggen. Heel vaak hebben ze een berg doorgesneden en daar de weg doorgelegd. Op sommige plaatsen kun je tussen de grond mooi dunne laagjes kalk (lijkt een beetje op zacht marmer) zien zitten, ongeveer een cm dik. Een soort krijtstrepen. Prachtig gezicht.
Die 55 km stijgen kost me wel de hele middag en is behoorlijk zwaar. Ik wist niet tot hoe hoog het zou gaan, uiteindelijk blijkt het tot 980 m te gaan, vanaf 130 m. Heel vervelend als je dat vooraf niet weet, maar ik moet me er maar aan overgeven. Vandaag 105 km gedaan. Ik ben knap moe.
Het weer verandert duidelijk. Het waait behoorlijk hard, ik moet uitkijken dat ik niet van de fiets af waai. In de bergen zijn de winden heel verrassend.
Mooie camping in Vilanova.
In Gandesa wordt even koffie gedronken en het wijncooperatie gebouw (leerling van Gaudi) bewonderd (wel een beetje onderhoud nodig). Daarna heel veel echt afdalen naar de Ebro. Uiteindelijk in Asco even tukken op een mooi bankje en bedenken of ik die lange klimmen wel weer wil doen .... Keus??? Dus nog maar een koffie. Ik heb overigens ook 5 dagen tussen kippen- en varkenshouderijen met bijbehorende geur door gefietst. Dat is nu hopelijk afgelopen.
De weg is erg nieuw en je ziet nog oude stukken liggen. Heel vaak hebben ze een berg doorgesneden en daar de weg doorgelegd. Op sommige plaatsen kun je tussen de grond mooi dunne laagjes kalk (lijkt een beetje op zacht marmer) zien zitten, ongeveer een cm dik. Een soort krijtstrepen. Prachtig gezicht.
Die 55 km stijgen kost me wel de hele middag en is behoorlijk zwaar. Ik wist niet tot hoe hoog het zou gaan, uiteindelijk blijkt het tot 980 m te gaan, vanaf 130 m. Heel vervelend als je dat vooraf niet weet, maar ik moet me er maar aan overgeven. Vandaag 105 km gedaan. Ik ben knap moe.
Het weer verandert duidelijk. Het waait behoorlijk hard, ik moet uitkijken dat ik niet van de fiets af waai. In de bergen zijn de winden heel verrassend.
Mooie camping in Vilanova.
Subscribe to:
Posts (Atom)