Hier wordt je helemaal gek van. Was het moeilijk met de fiets Madrid in te komen, er uit komen is zo mogelijk nog lastiger. Madrid is een gigantische stad, bestaande uit allemaal aparte stadjes. Er loopt een zeer uitgebreid stelsel van 'vias verdes' rondom Madrid, ofwel fietspaden. Deze fietspaden kruisen op allerlei plaatsen gewone wegen wat soms heel lastig kan zijn omdat ze dat maar half hebben afgewerkt, dus je moet zeer goed opletten. Op deze fietspaden staan alleen richting verwijzingen naar de wijken van de stad en dan moet je dus beschikken over een uitgebreide plattegrond. Geen enkele verwijzing naar plaatsen in de omgeving en niemand weet iets. Ik heb al mijn orientatiemiddelen moeten inzetten, kaart, zon, kompas, GPS en mij Spaans. Toen ik uiteindelijk toch ergens de naam zag van San Martin de la Vega, een plaatsje ten zuiden van Madrid, heeft een oudere heer op de fiets mij naar een goed orientatiepunt weten te fietsen. Gezellig gekletst onderweg. Nu kon ik weer een routeplan opbouwen. De winkels gaan pas om 9:00 open en dat is wat laat als je met een lege maag moet rijden. De compensatie is dat naar San Martin een uitstekend fietspad ligt en daar uiteindelijk ook wel goede koffie te vinden is. Wat een verademing weer op het 'platte' land te zijn.
Het is een relatief vlakke tocht met maar een paar niet al te hoge heuvelruggen. De weg is recht en saai. Het is enorm benauwd met wel een dunne bewolking. M'n strot schuurt van de warmte en ik drink me helemaal lens. In het cafe waar ik mijn Fantaatjes drink ben ik een bezienswaardigheid door de hoeveelheid en de combinatie met water en ijs. Dat heet niet drinken, dat heet verzwelgen.
Ik moet weer een nachtje wild kamperen want er zijn geen campings. Bij de Rio Tajo kan ik geen schone plek zonder muggen vinden. trouwens even eerder ben ik een politieauto tegen gekomen. Dat is niet vreemd. Maar het gedrag van de ome's agent wel. Toen ze me zagen stoten ze, stapten allebei uit en bleven naast de auto staan. Totdat ik voorbij was. Ze groetten met Hallo ipv Hola. Ik reed na mijn groet natuurlijk gewoon door. Toen ik de pick nick plek bij de Taag aan het inspekteren was, zag ik de politie auto terug komen. Ik denk zo maar dat ze mijn bedoelingen door hadden. Midden in de hoogvlakte stroomt een beekje, daar is een sort vallei met inhammen in de bergjes. Ik inspecteer ze als een hotelkamer. Niets is echt geschikt, behalve als het per se moet. Uiteindelijk kom ik in een geoogst korenveld terecht (wat vroeg trouwens). En na een beetje zoeken vind ik de geschikte bosjes die me helemaal aan het zicht onttrekken. Bij dat inspekteren kwamen er heel vaak trekkers langs. Ook daarvan vermoed ik dat de berijder mijn bedoeling wel door heeft. Volgens mij is de kunst om een plek te vinden waar ze jou niet vinden, zodat je rustig kunt slapen. Ik zet mijn tent ook pas op na het eten, anders is het misschien zonde van de moeite en ik kan de omgeving van de plek langdurig verkennen.
Hier zitten alleen heel grote mieren en een teek heb ik op tijd van me af kunnen plukken.
Verder is het weer een perfecte plek, alleen niet aan stromend water, dat zou het gezelliger maken. Ik heb water voldoende meegenomen, behalve om me te douchen, maar dat komt morgen wel weer. Het is een mooie avond. Ik moet uitkijken voor de teken en verder geniet ik van mijn thee en ben ik tevreden. De afstanden zijn toch nog akelig hoog, vandaag ook weer 118 km gedaan.
Monday, 22 June 2009
Sunday, 21 June 2009
Laatste dag Madrid, morgen verder.
Na boodschappen en ontbijt heb ik de reis naar de kust verder gepland. Ik moest een keuze maken. Of mij haasten om een vriendin in Malaga voor zondag (dan vliegt ze naar de USA) nog te ontmoeten, of zonder tijddruk het oorspronkelijke plan uit te voeren. Dat laatste is het geworden. Ik vind de risico's van de hitte en de bergen te groot en kom nog voldoende onzekere situaties tegen zoals waar te kamperen om die haast er niet nog eens bij te willen hebben. Ik voel me daar wel goed bij.
Vanmiddag (zaterdag) heb ik Joseba (ook een lange afstand fietser) ontmoet (kende ik van 2 jaar geleden, mijn Spaanse cursus) en zijn we samen bij zijn huis gaan zwemmen. En heel lang bij gepraat.
Ik probeer mijn groenvoer behoefte weer op peil te brengen. Dat is tijdens het fietsen lastig omdat ik weinig vers kan houden. Ik heb ook knap last van de droogte en hitte (kapotte lippen, ondanks het insmeren, pijnlijke slijmvliezen en verkoudheid). Ik eet normaal zoveel mogelijk fruit, maar toch...
Vanochtend (zaterdag) naar het Retiro park geweest, krantje (El Pais) gekocht en lekker zitten lezen met cafe con lecce. Het ultieme genoegen!!??
Zondag ochtend in Cafe Commercial (een beroemd grand cafe) mijn krant gelezen, dat was wel zeker een genoegen vanwege de entourage.
Gisteren is een Pools stel op de fiets aangekomen, waarmee ik heelwat had uit te wisselen: fietservaring en zij komen net uit Andalusia terug.
De avond met de intercambio groep doorgebracht, als vanouds een gezellige sfeer, maar er waren zegge en schrijven maar 2 bekenden van 2 jaar geleden, neemt niet weg dat het zeer geanimeerd was. Vooral als ze ontdekken dat je een volgens hun, zotte tocht onderneemt. Het wordt weer knap laat en dan blijkt het Poolse stel ook in de metro te zitten.
Vandaag heb ik pillen gekocht om mijn mineralen en vitaminen huishouding op peil te houden. Ik verlies zoveel vocht dat ik daar wel eens te kort aan zou kunnen krijgen. Een klein reiswekkertje is nergens te koop, helaas, want ik durf de communcator niet meer op wekken te zetten. Verder doet hij het nu goed en dat wou ik ook maar zo laten.
Vanmiddag (zaterdag) heb ik Joseba (ook een lange afstand fietser) ontmoet (kende ik van 2 jaar geleden, mijn Spaanse cursus) en zijn we samen bij zijn huis gaan zwemmen. En heel lang bij gepraat.
Ik probeer mijn groenvoer behoefte weer op peil te brengen. Dat is tijdens het fietsen lastig omdat ik weinig vers kan houden. Ik heb ook knap last van de droogte en hitte (kapotte lippen, ondanks het insmeren, pijnlijke slijmvliezen en verkoudheid). Ik eet normaal zoveel mogelijk fruit, maar toch...
Vanochtend (zaterdag) naar het Retiro park geweest, krantje (El Pais) gekocht en lekker zitten lezen met cafe con lecce. Het ultieme genoegen!!??
Zondag ochtend in Cafe Commercial (een beroemd grand cafe) mijn krant gelezen, dat was wel zeker een genoegen vanwege de entourage.
Gisteren is een Pools stel op de fiets aangekomen, waarmee ik heelwat had uit te wisselen: fietservaring en zij komen net uit Andalusia terug.
De avond met de intercambio groep doorgebracht, als vanouds een gezellige sfeer, maar er waren zegge en schrijven maar 2 bekenden van 2 jaar geleden, neemt niet weg dat het zeer geanimeerd was. Vooral als ze ontdekken dat je een volgens hun, zotte tocht onderneemt. Het wordt weer knap laat en dan blijkt het Poolse stel ook in de metro te zitten.
Vandaag heb ik pillen gekocht om mijn mineralen en vitaminen huishouding op peil te houden. Ik verlies zoveel vocht dat ik daar wel eens te kort aan zou kunnen krijgen. Een klein reiswekkertje is nergens te koop, helaas, want ik durf de communcator niet meer op wekken te zetten. Verder doet hij het nu goed en dat wou ik ook maar zo laten.
Friday, 19 June 2009
Madrid
Ik was na die 200 km en even afkicken met thee, bier en wat mailtjes zo weg ondanks de herrie. De camping ligt vlak bij de snelweg, het vliegveld en een parkje, waar hangjongeren graag 's nachts hun radiotje (getto-blaster) beluisteren. Verder zijn honden verboden, maar La Dona heeft er zelf geloof ik 3, die heel veel blaffen.
De camping is niets veranderd. La Dona heeft alleen nog lelijker rood haar, ik geloof dat ze 100 jaar is.
Ze herkent mij wel (ze heeft 2 jaar geleden ook 6 weken tegen mij aan kunnen kijken). Het winkeltje op het terrein is nog steeds nooit open en alle aankondigingen zijn vergeeld en kloppen niet. Zelfs de schoonmaker geeft het verkeerde antwoord op de openings tijd van El Corte Ingles, (de grootste warenhuis keten van Spanje), ligt vlakbij.
Vanochtend probeer ik eerst wat eetbaars te krijgen, maar op mijn tijd zijn de winkels nog niet open, dat werd dus thee met een kaakje.Ik ga naar El Corte Ingles, want ik heb wel eens behoefte aan normaal voer en zij zijn goed gesorteerd, ze hebben hier alles.
Ik moet ook nog naar het postkantoor want ik wil overbodige bagage terug sturen. Correos (het postkantoor) is dicht. Op de camping komen net een paar Nederlanders aan, aan wie ik mijn plastic zakje heb kunnen meegeven, voor mij heel wat, voor hun bijna niets.
Het is bloedheet in Madrid, de stad(???). Dus niet te veel ondernemen. Na de siesta ga ik het internet cafe in en daarna een biertje drinken op Plaza Sta Ana. Supergezellig met fLamengodansen. Ik eet daar ook maar eens een salade, want aan groevoer krijg ik gebrek.
Toen ik bij de camping kwam zag ik aan de plassen da het stevig had geregend (in Madrid niets van gemerktz). Dat zal dus wel een nat matrasje worden vannacht.
Madrid is altijd een gezellige en mooie drukke stad. Ik heb hier behoorlijke herinneringen, die ik de komende dage een plekje zal moeten geven. 'fietser alleen soms?'
De camping is niets veranderd. La Dona heeft alleen nog lelijker rood haar, ik geloof dat ze 100 jaar is.
Ze herkent mij wel (ze heeft 2 jaar geleden ook 6 weken tegen mij aan kunnen kijken). Het winkeltje op het terrein is nog steeds nooit open en alle aankondigingen zijn vergeeld en kloppen niet. Zelfs de schoonmaker geeft het verkeerde antwoord op de openings tijd van El Corte Ingles, (de grootste warenhuis keten van Spanje), ligt vlakbij.
Vanochtend probeer ik eerst wat eetbaars te krijgen, maar op mijn tijd zijn de winkels nog niet open, dat werd dus thee met een kaakje.Ik ga naar El Corte Ingles, want ik heb wel eens behoefte aan normaal voer en zij zijn goed gesorteerd, ze hebben hier alles.
Ik moet ook nog naar het postkantoor want ik wil overbodige bagage terug sturen. Correos (het postkantoor) is dicht. Op de camping komen net een paar Nederlanders aan, aan wie ik mijn plastic zakje heb kunnen meegeven, voor mij heel wat, voor hun bijna niets.
Het is bloedheet in Madrid, de stad(???). Dus niet te veel ondernemen. Na de siesta ga ik het internet cafe in en daarna een biertje drinken op Plaza Sta Ana. Supergezellig met fLamengodansen. Ik eet daar ook maar eens een salade, want aan groevoer krijg ik gebrek.
Toen ik bij de camping kwam zag ik aan de plassen da het stevig had geregend (in Madrid niets van gemerktz). Dat zal dus wel een nat matrasje worden vannacht.
Madrid is altijd een gezellige en mooie drukke stad. Ik heb hier behoorlijke herinneringen, die ik de komende dage een plekje zal moeten geven. 'fietser alleen soms?'
For my English readers
Last sunday I left St Jean Pied de Port on my recumbent. I had some troubles with my first gear, so the Pyrenees were not very convenient. In Sanguesa I asked assistance of a bike shop and after that it was OK.
I slept on regular campings, but 2 times the distance was to long so I choes a camping place along the Rio Ebro, very beautiful. And one time I slept in a wanderers cabin in the Parque natural de Alto Tajo, a marvelous parc and the stars are exceptional there in the complete darkness.
Spain is, indeed, very mountainous, so it it a lot of climbing, in the heat. Although I sometimes also have cloudy days. So I go on, but slowly and need to take siestas in order not to burn alive.
My last stage was from the Parque to Madrid.it was probably a small mistake but it was 197 km's. So I arrived at midnight on the camping Alameda de Osuna (i stayed there 2 years ago for 6 weeks). I biked for 5 days and made until now 714 km's. Going south I will not manage that, I think because of the heat.
I will stay a few days in Madrid to meet some friends and to relax/recuperate a bit.
On monday I will go on. Until now it was a beautiful trip and I enjoy it.
I slept on regular campings, but 2 times the distance was to long so I choes a camping place along the Rio Ebro, very beautiful. And one time I slept in a wanderers cabin in the Parque natural de Alto Tajo, a marvelous parc and the stars are exceptional there in the complete darkness.
Spain is, indeed, very mountainous, so it it a lot of climbing, in the heat. Although I sometimes also have cloudy days. So I go on, but slowly and need to take siestas in order not to burn alive.
My last stage was from the Parque to Madrid.it was probably a small mistake but it was 197 km's. So I arrived at midnight on the camping Alameda de Osuna (i stayed there 2 years ago for 6 weeks). I biked for 5 days and made until now 714 km's. Going south I will not manage that, I think because of the heat.
I will stay a few days in Madrid to meet some friends and to relax/recuperate a bit.
On monday I will go on. Until now it was a beautiful trip and I enjoy it.
Thursday, 18 June 2009
Madrid
Bij het verzenden van mijn bericht vanochtend dacht ik dat ik de ergste klimmen van vandaag er op hat zitten. De kaart geeft wat schaarse aanwijzingen dus je moet het hoofdzakelijk van rivierenlopen hebben. Maar ik heb nog heel wat beklimmingen erbij gedaan voordat ik in Madrid aankwam. Diverse mensen die ik om wat dingen vroeg en die hoorden dat ik vandaag nog naar Madrid wilde zeiden dat ik dat niet ging halen en noemden een onwaarschijnlijke afstand. Toen ik zei dat ik de kilometers bij elkaar had getekd zei dat de kaart niet klopt.
Het was warm dus ik heb wat vaker gepauseerd en heel veel Fantatjes met ijs gedronken. Regelmatig kreeg ik er tapas of zoutjes bij.
In een cafe stond een man met een sigaar in de ene en een borrel in de andere hand een ontzettend lang verhaal te vertellen tegen een denkbeeldig iemand. En een lol dat hij had. Hij ging er zelfs mee dansen.
Op een ander terras raakte ik met de buren en met de ober in een uitgebreid gesprek over de route en de fiets.
Het heeft haast geen zin om het landschap te beschrijven, ik heb wat foto's gemaakt die zal ik morgen of overmorgen uploaden.
Eindelijk komt dan toch de laatste afdaling naar Alcala de Henares. Het is inmiddels donker, want 21:30 en ontzettend druk met een afdaling van 7%. Toen ontdekte ik dat m'n achterlicht het heeft begeven, dat geeft geen erg veilig gevoel ondanks dat ik veel reflectors heb.
Als je naar Madrid wilt leidt alles naar de A2 snelweg. Als je dan naar alternatieven vraagt kan niemand je helpen (iedereen rijdt auto, denk ik). Christine stond langs de weg haar auto te repareren, ofwel haar bumper moest met tieraps (schrijf je dat zo?) opgehangen worden. Zij heeft mij de weg gewezen, wat overigens ook op niets uitliep, en ik heb haar tieraps bevestigd.
Enfin eindelijk vind ik een route die er een beetje op lijkt, gaat die in het volgende plaatsje ook naar de A2. Ik heb uiteindelijk mijn verzet opgegeven en ben op de smalle vluchtstrook gaan rijden, ook omdat ik wist dat deze weg vlak langs de camping loopt. Hij is wel 6 baans en ze razen behoorlijk.
Ik ben om 00:30 op de camping na 196 km. Beetje uit de hand gelopen. Gelukkig heb ik een paar rustdagen.
Dezelfde tandeloze, maar vriendelijke nachtwaker als 2 jaar geleden is er nog.
Toen ik aankwam waren ze in het cafe geld aan het tellen, dus kon ik nog een meeneem biertje kopen. Hoe belangrijk kan zo een biertje na zo een tocht zijn. Nou als je de hele namiddag hebt zitten verzuchten in trek in zo een biertje, maar steeds Fanta neemt, is dat ineens heel belangrijk. Ik zit dus nu aan de thee.
Ik draai er trouwens per dag behoorlijk veel liters water door, ik denk wel 4 tot 5. Waarnaast nog een pak vruchtensap en een pak melk. Als ik de kans krijg en dat is deze vakantie beduidend minder dan anders, ook nog wat bier. En wijn, als ik de kans krijg, idem... voor bij het eten of de gezelligheid (in je uppie moet dat ook kunnen). Het lijkt wel overleven ;-).
Lekker net gedouched en nu kan ik weer wat schrijven. De komende dagen ga ik gewoon rustig Madrid in, kennissen ontmoeten (ook van 2 jaar geleden, mijn Spaanse cursus), de weblog bijwerken en 'niets' doen. Ik ken Madrid behoorlijk goed, dus ik hoef niet veel.
Ik heb veel last van de Calatayud muggen beten.
Het was warm dus ik heb wat vaker gepauseerd en heel veel Fantatjes met ijs gedronken. Regelmatig kreeg ik er tapas of zoutjes bij.
In een cafe stond een man met een sigaar in de ene en een borrel in de andere hand een ontzettend lang verhaal te vertellen tegen een denkbeeldig iemand. En een lol dat hij had. Hij ging er zelfs mee dansen.
Op een ander terras raakte ik met de buren en met de ober in een uitgebreid gesprek over de route en de fiets.
Het heeft haast geen zin om het landschap te beschrijven, ik heb wat foto's gemaakt die zal ik morgen of overmorgen uploaden.
Eindelijk komt dan toch de laatste afdaling naar Alcala de Henares. Het is inmiddels donker, want 21:30 en ontzettend druk met een afdaling van 7%. Toen ontdekte ik dat m'n achterlicht het heeft begeven, dat geeft geen erg veilig gevoel ondanks dat ik veel reflectors heb.
Als je naar Madrid wilt leidt alles naar de A2 snelweg. Als je dan naar alternatieven vraagt kan niemand je helpen (iedereen rijdt auto, denk ik). Christine stond langs de weg haar auto te repareren, ofwel haar bumper moest met tieraps (schrijf je dat zo?) opgehangen worden. Zij heeft mij de weg gewezen, wat overigens ook op niets uitliep, en ik heb haar tieraps bevestigd.
Enfin eindelijk vind ik een route die er een beetje op lijkt, gaat die in het volgende plaatsje ook naar de A2. Ik heb uiteindelijk mijn verzet opgegeven en ben op de smalle vluchtstrook gaan rijden, ook omdat ik wist dat deze weg vlak langs de camping loopt. Hij is wel 6 baans en ze razen behoorlijk.
Ik ben om 00:30 op de camping na 196 km. Beetje uit de hand gelopen. Gelukkig heb ik een paar rustdagen.
Dezelfde tandeloze, maar vriendelijke nachtwaker als 2 jaar geleden is er nog.
Toen ik aankwam waren ze in het cafe geld aan het tellen, dus kon ik nog een meeneem biertje kopen. Hoe belangrijk kan zo een biertje na zo een tocht zijn. Nou als je de hele namiddag hebt zitten verzuchten in trek in zo een biertje, maar steeds Fanta neemt, is dat ineens heel belangrijk. Ik zit dus nu aan de thee.
Ik draai er trouwens per dag behoorlijk veel liters water door, ik denk wel 4 tot 5. Waarnaast nog een pak vruchtensap en een pak melk. Als ik de kans krijg en dat is deze vakantie beduidend minder dan anders, ook nog wat bier. En wijn, als ik de kans krijg, idem... voor bij het eten of de gezelligheid (in je uppie moet dat ook kunnen). Het lijkt wel overleven ;-).
Lekker net gedouched en nu kan ik weer wat schrijven. De komende dagen ga ik gewoon rustig Madrid in, kennissen ontmoeten (ook van 2 jaar geleden, mijn Spaanse cursus), de weblog bijwerken en 'niets' doen. Ik ken Madrid behoorlijk goed, dus ik hoef niet veel.
Ik heb veel last van de Calatayud muggen beten.
Parque de Alto Tajo
Mijn wekker loopt af = communicator, en direkt slaat hij weer op hol. Hij (of zij???) is weer een halve dag van de rel, totdat het zich vanzelf weer herstelt.
Bij het opstaan stonden de muggen kennelijk ook op. Hele legers vielen me aan. Ik ben weggevlucht, zonder behoorlijk in te pakken, dus dat moest even verderop opnieuw. Die muggen laten overigens nog stevige wondjes na, vooral als je er aan krabt.
Vandaag zeer zonnig en weer een lange klimdag, langzaam maar zeker. Naar het hoogste punt tot nu toe, 1260 m. Dat is dan meteen een zeer uitgestrekte eenzame hoogvlakte met werkelijk niets te zien, behalve hitte en een weg en het landschap is glooiend.
Een korte siesta gehouden, 's middags ontstaat er toch wat sluier bewolking. Tijdens de siesta heb ik niets anders te doen dan een uil knappen, lunchen en de insecten bezig zien die mijn broodkruimels nuttig gebruiken.
Ik vond het altijd zo leuk om koeien tegen te komen, mijn beste reisvriendinnen. Helaas ik kom hier alleen maar waarschuwingsborden voor koeien tegen.
In Molina de Aragon is de Alcazar prachtig. Ik heb geen behoefte aan een bezoek, de buitenkant doet het.
Op een terras vele koude Fantatjes naar binnen geslagen en geprobeerd te achterhalen of en waar hier een camping is. Iedereen die ik het vraag doet een beetje moeilijk: ja de volgende camping is 40 km verder. Daar heb ik na 100 kmklimmen dus net geen trek meer in, het moet per slot toch vakantie lijken.
Uiteindelijk kom ik in het natuurgebied van de hoge Taag (Alto Tajo) terecht en na veel omzwervingen ga ik in een trekkershut slapen. Dit gebied is schitterend met de mooiste rotsformaties, de natuur, de rust en goed te befietsen. Die hut heeft 2 verdiepingen. De bovenste is de salon. Daar is niets in, behalve een open haard. Meubilair moet je zelf meenemen. Beneden is de garage, daar kan de fiets goed staan. Buiten staan een heleboel tafels met banken en de rivier loopt er vlak langs. Alles comfortabel dus.
Het eerste is natuurlijk mijn kleine waterfabriekje in werking zetten om de Gallo (zijrievier van de Taag) leeg te zuigen. Ook dit water smaakt mij best. Douchen en zwemmen zit er nu niet in, daar is de rivier niet geschikt voor.
Ik denk morgen in Madrid te zij, nog wel een heel eind, maar behalve een fikse klim verwacht ik dat het ook lange afdalingen zijn of door rivierdalen.
Hier is geen telefoon verbinding, dus dat wordt morgen in een of ander dorp.
Inmiddels is het donderdag. Ik heb een grote antenne ontdekt dus kan de mail versturen. Het park was fenomenaal om doorheen te fietsen. Wat een wonderlijke natuur. Ik heb denk ik de ergste klim voor vandaag gehad, we zullen zien.
Bij het opstaan stonden de muggen kennelijk ook op. Hele legers vielen me aan. Ik ben weggevlucht, zonder behoorlijk in te pakken, dus dat moest even verderop opnieuw. Die muggen laten overigens nog stevige wondjes na, vooral als je er aan krabt.
Vandaag zeer zonnig en weer een lange klimdag, langzaam maar zeker. Naar het hoogste punt tot nu toe, 1260 m. Dat is dan meteen een zeer uitgestrekte eenzame hoogvlakte met werkelijk niets te zien, behalve hitte en een weg en het landschap is glooiend.
Een korte siesta gehouden, 's middags ontstaat er toch wat sluier bewolking. Tijdens de siesta heb ik niets anders te doen dan een uil knappen, lunchen en de insecten bezig zien die mijn broodkruimels nuttig gebruiken.
Ik vond het altijd zo leuk om koeien tegen te komen, mijn beste reisvriendinnen. Helaas ik kom hier alleen maar waarschuwingsborden voor koeien tegen.
In Molina de Aragon is de Alcazar prachtig. Ik heb geen behoefte aan een bezoek, de buitenkant doet het.
Op een terras vele koude Fantatjes naar binnen geslagen en geprobeerd te achterhalen of en waar hier een camping is. Iedereen die ik het vraag doet een beetje moeilijk: ja de volgende camping is 40 km verder. Daar heb ik na 100 kmklimmen dus net geen trek meer in, het moet per slot toch vakantie lijken.
Uiteindelijk kom ik in het natuurgebied van de hoge Taag (Alto Tajo) terecht en na veel omzwervingen ga ik in een trekkershut slapen. Dit gebied is schitterend met de mooiste rotsformaties, de natuur, de rust en goed te befietsen. Die hut heeft 2 verdiepingen. De bovenste is de salon. Daar is niets in, behalve een open haard. Meubilair moet je zelf meenemen. Beneden is de garage, daar kan de fiets goed staan. Buiten staan een heleboel tafels met banken en de rivier loopt er vlak langs. Alles comfortabel dus.
Het eerste is natuurlijk mijn kleine waterfabriekje in werking zetten om de Gallo (zijrievier van de Taag) leeg te zuigen. Ook dit water smaakt mij best. Douchen en zwemmen zit er nu niet in, daar is de rivier niet geschikt voor.
Ik denk morgen in Madrid te zij, nog wel een heel eind, maar behalve een fikse klim verwacht ik dat het ook lange afdalingen zijn of door rivierdalen.
Hier is geen telefoon verbinding, dus dat wordt morgen in een of ander dorp.
Inmiddels is het donderdag. Ik heb een grote antenne ontdekt dus kan de mail versturen. Het park was fenomenaal om doorheen te fietsen. Wat een wonderlijke natuur. Ik heb denk ik de ergste klim voor vandaag gehad, we zullen zien.
Subscribe to:
Posts (Atom)