Op de camping naast mij staan 3 Spanjaarden. Ze zuipen de hele dag door en blowen ook het nodige. Vanochtend om 5 uur werd ik wakker doordat iemand aan mijn spulletjes zat en stond te brommen. Dus lamp aan en tent open. Was een van die kerels iets bij mijn tafel aan het doen. Dus ik heb hem toegeroepen dat hij moest verdwijnen ('s nachts is mijn Spaans niet zo goed, dus dat ging in het Engels, maar op een Spaanse toon). Hij kwam voor mijn tent staan met gebaren dat ik zachtjes moest doen en wees naar zijn tent. Uiteindelijk vertrok hij. In de morgen vond ik een peuk in mijn theekop. De viezerik. Om 10 uur lagen ze nog te snurken. Ik heb vanochtend mijn tent naar het bovendeel van de camping verhuisd, vanwege het mooiere uitzicht. Daar staan Anton en Jeanie (mijn buren van de vorige camping, die naar Sevilla fietsen) en Winnifred en Annita, die vanochtend vertrekken. Ik neem hun plaats over. Dat lijkt wel alsof ik ze wegkijk, maar geen probleem.
Het is een rustige zondag dus tijd voor een cafe con leche op het terras met het krantje erbij. Gedwongen rust moet je gebruiken. Ik lees een aardig artikel over Cabo de Gata, onder Almeria, misschien wordt dat een doel ipv Sevilla. Cabo is de bekende filmlocatie voorlei westerns (Sergio Leone, once upon a time... en zo). Zal eens naar kijken, nu ik toch aan het aanpassen ben.
Na de koffie moet ik toch wat cultuur opsnuiven. Boven Cazorla ligt Castillo de Yedro uit de 12e eeuw (eerst de moren, later de christenen). Dat heb ik bezocht. het kasteel ziet er van buiten imposant uit. Het openbare gedeelte is tamelijk klein, met oude schilderijen en wapentuig. Maar natturlijk heb ik ook het niet openbare deel bezocht. Beetje stiekum, met hulp van de vriendelijke rondleidster, poortje open en de versterking rondwandelen.
Na mijn siesta heb ik mijn, inmiddels, voormalige buurman nog even aangesproken op zijn nachtelijk gedrag, maar nu in duidelijk te verstaan Spaans. Hij had zich vergist in de tafel. Dan moet hij wel stomdronken geweest zijn, want vergissen is zelfs 's nachts niet mogelijk.
De nieuwe locatie op de camping bevalt prima. Er gaat rust van uit, voldoende schaduw en een prima uitzicht over het dal en de begen. Op de foto krijg ik dit nauwelijks vastgelegd.
Sunday, 28 June 2009
Saturday, 27 June 2009
Update of pictures, map and comments
I have updated everything on the blog until Cazorla. I have also accepted the remarks that are made.I uploaded also some pictures to the Madrid album
A few 'quiet' days to repair the bike
It was a good choice to change my plan and return from the mountains of Hornos. Yesterday was a beautifol biking day and I arrived in Cazorla, an interesting village with a beautiful camping site. The problems with my bike appear to be the freewheel, sometimes it thos not block and sometimes it blocks the oppisite direction. So i had to go to the reapair shop 60 km away, by bus. Because of a communication problem I have to make the trip twice. In between I have to stay in Cazorla for a few days (during the weekend). Hopefully I will be able to go on on tuesday. It will take a few days to go to Granada.
Because of these technical problems I had to change my plan again and I will head for Malaga first and after that to Almeria.
My conclusion about the mountains near Hornos appeared to be correct, they are very very steep. Much steeper than the steepest hills in my route description to Cazorla, which have got the qualification: 'very steep'. This was peanuts compared to Hornos. So I do not need to be ashamed.
Because of these technical problems I had to change my plan again and I will head for Malaga first and after that to Almeria.
My conclusion about the mountains near Hornos appeared to be correct, they are very very steep. Much steeper than the steepest hills in my route description to Cazorla, which have got the qualification: 'very steep'. This was peanuts compared to Hornos. So I do not need to be ashamed.
Beetje op en neer bussen op niets af. Leve de communicatie.
Gisterenavond vroegen Anton en Jannie of ik bleef eten, de vroegere buren die naar Sevilla fietsen. Wat kan Anton heerlijk koken, Risotto met verse vis.
Vanochtend om 7:00 de bus naar Linares genomen, met een keer overstappen in Ubide. Fiets onderin. Om 9:30 was ik bij de fietsenzaak. Uitgelegd dat er is gebeld vanaf de camping met de afspraak dat ze de fiets zouden aanpakken. Ik zag al meteen aan de man zijn gezicht dat dit mis zou gaan. En inderdaad, op zaterdag heeft hij geen tijd voor dit soort reparaties. Mijn Spaans was even niet toereikend, ik zou anders te veel op Kapitein Haddock (Kuifje) gaan lijken. Caramba was het enige woord dat bij mij overbleef. behalve dat ik relatief goed in het Spaans tot 10 kan tellen. Als hij nu door de telefoon gisteren had gezegd dat hij zaterdag geen tijd heeft, was ik maandag gekomen. hij had gedacht dat ik gisterenmiddag nog zou zijn gekomen. Hoe kan dat nou: ons telefoontje was om 18:00 en de bus doet er 2,5 uur over. Beetje verder denken is kennelijk ook moeilijk. Gelukkig was er nog een klant die Engels sprak. De fietsenmaker vond dat mijn voortandwielen ook vervangen moesten worden, maar daar klopt volgens mij niets van. Die zijn behoorlijk nieuw en nauwelijks gebruikt en zien er goed uit. Trouwens die tandwielen had hij niet eens op voorraad. Uiteindelijk hebben we de deal gemaakt: vervang de ketting, vervang het freewheel en stel de boel goed af. Zal het geduvel nu eens afgelopen zijn????? Ik heb de fiets achtergelaten en ga hem maandag ophalen. Busverbindingen zijn op dat tijdstip slecht, overstappen heeft een negatieve overlap van een kwartier, dus ik zal wel een stuk terug moeten fietsen. In de avond is het niet zo heet en de weg is niet zo moeilijk.
Enfin je kunt slechtere plaatsen bedenken dan Cazorla om te verblijven. Leuke stad, prachtige camping, heerlijk zwembad. Dan maar eens heel lui gedwongen niets doen.
Voor degenen die benieuwd zijn naar deze soap verstuur ik dit bericht maar wat eerder.
Voor degenen die soms mochten denken dat ik het niet leuk vind: ik ben een tevreden mens dat ik dit kan meemaken. Ik krijg alleen een beetje een gevoel zoals in Z-Amerika: geduld en geniet ook als het minder goed gaat.
Vanochtend om 7:00 de bus naar Linares genomen, met een keer overstappen in Ubide. Fiets onderin. Om 9:30 was ik bij de fietsenzaak. Uitgelegd dat er is gebeld vanaf de camping met de afspraak dat ze de fiets zouden aanpakken. Ik zag al meteen aan de man zijn gezicht dat dit mis zou gaan. En inderdaad, op zaterdag heeft hij geen tijd voor dit soort reparaties. Mijn Spaans was even niet toereikend, ik zou anders te veel op Kapitein Haddock (Kuifje) gaan lijken. Caramba was het enige woord dat bij mij overbleef. behalve dat ik relatief goed in het Spaans tot 10 kan tellen. Als hij nu door de telefoon gisteren had gezegd dat hij zaterdag geen tijd heeft, was ik maandag gekomen. hij had gedacht dat ik gisterenmiddag nog zou zijn gekomen. Hoe kan dat nou: ons telefoontje was om 18:00 en de bus doet er 2,5 uur over. Beetje verder denken is kennelijk ook moeilijk. Gelukkig was er nog een klant die Engels sprak. De fietsenmaker vond dat mijn voortandwielen ook vervangen moesten worden, maar daar klopt volgens mij niets van. Die zijn behoorlijk nieuw en nauwelijks gebruikt en zien er goed uit. Trouwens die tandwielen had hij niet eens op voorraad. Uiteindelijk hebben we de deal gemaakt: vervang de ketting, vervang het freewheel en stel de boel goed af. Zal het geduvel nu eens afgelopen zijn????? Ik heb de fiets achtergelaten en ga hem maandag ophalen. Busverbindingen zijn op dat tijdstip slecht, overstappen heeft een negatieve overlap van een kwartier, dus ik zal wel een stuk terug moeten fietsen. In de avond is het niet zo heet en de weg is niet zo moeilijk.
Enfin je kunt slechtere plaatsen bedenken dan Cazorla om te verblijven. Leuke stad, prachtige camping, heerlijk zwembad. Dan maar eens heel lui gedwongen niets doen.
Voor degenen die benieuwd zijn naar deze soap verstuur ik dit bericht maar wat eerder.
Voor degenen die soms mochten denken dat ik het niet leuk vind: ik ben een tevreden mens dat ik dit kan meemaken. Ik krijg alleen een beetje een gevoel zoals in Z-Amerika: geduld en geniet ook als het minder goed gaat.
Friday, 26 June 2009
Cazorla, goede keus, alles komt goed.
Vlak voordat ik ingepakt ben komt Sabine langs, die met Chris van Malaga naar Valencia fietsen, maar wel die hoge pas in de Sierra Nevada (pico ....) hebben gedaan, zelfs over een stuk gletscher. ik geloof dat dat de hoogste pas van Europa is. Dat zou ik ze, zeker nu, niet nadoen. Het Poolse stel in Madrid had die pas ook genomen en waren lyrisch.
Sabine en Chris hadden van mijn vorige buren al gehoord dat ik hier met een ligfiets was. We gaan eens uitgebreid kettingen en derailleurs bestuderen en vergelijken. Volgens mij hebben we het probleem nog niet onder de knie. Ook heb ik per mail diverse adviezen gekregen zowel in mentaal als in technisch opzicht, waarvoor zeer veel dank!!!!!. Hartverwarmend om zoveel medeleven te krijgen. Tot Cazorla Zal ik nog een paar stevige klimmen krijgen, dan moet ik daar maar eens echt goed mijn conclusies trekken.
Langs het gigantische stuwmeer is de route in een woord schitterend en zolang ik niet te hard stijg kan ik weer echt genieten. Op de camping heb ik een diepvries stokbrood gekocht. Ontbijt betekent dus eerst even in de zon gaan staan met mijn stokbroodje.
De laatste klim naar Cazorla staat aangeschreven als heel pittig, gedurende 7 km. Ook de nodige fietsers waarschuwen me daarvoor. Ik trap hem nagenoeg in een keer door. Het blijkt kinderspel te zijn bij de hellingen die ik gisteren had. Ik heb een goede keuze gemaakt. De reisdag was vandaag prima. De idyllische camping San Isicio ligt iets voorbij het stadje. Op het eerste gezicht ziet deze camping er prima uit, met een heerlijk, wel gevuld, zwembad.
Ik heb eerst mijn fietsleverancier gebeld voor advies, en na demontage denk ik dat het lek boven tafel is: er zit speling op mijn casette, waardoor het freewheel af en toe blokkeert en af en toe doorlaat, dat zou verklaren dat ik, eenmaal gaande, goed door kan gaan en het probleem alleen maar optreedt als ik demareer.
Nu nog, mbv de camping baas een fietsenmaker zoeken.
Vandaag onderweg ben ik meer Nederlandse vakantiefietsers tegengekomen dan op het hele stuk van N-Spanje naar hier. Komt natuurlijk door de routebeschrijving. Op de camping staat het Nederlandse stel dat ik gisteren op de andere camping heb gesproken. Zij zijn van Deurne naar Sevilla aan het fietsen
De campingbaas is zelf fietsen in Noorwegen. Zijn dochter kan mij goed helpen: ik zoek de technische woorden op en zij belt de grootste fietsenzaak van de regio op, in Lenares, 70 km verder, op. Zij konden ons niet vertellen of ze de spullen hebben, dat wordt dus gokken op: de grootste zaak.
Nu nog het busstation opzoeken. Geen info, maar de buschauffeur wist me wel te vertellen dat ik om 7:00 mee kan. Terug moeten we dan maar zien. Het is maar 70 km, dus desnoods wordt dat terugfietsen.
Morgen is mijn Rosinante weer helemaal in orde en voelt deze Don Quijote zich ook weer prima (denk ik)
Sabine en Chris hadden van mijn vorige buren al gehoord dat ik hier met een ligfiets was. We gaan eens uitgebreid kettingen en derailleurs bestuderen en vergelijken. Volgens mij hebben we het probleem nog niet onder de knie. Ook heb ik per mail diverse adviezen gekregen zowel in mentaal als in technisch opzicht, waarvoor zeer veel dank!!!!!. Hartverwarmend om zoveel medeleven te krijgen. Tot Cazorla Zal ik nog een paar stevige klimmen krijgen, dan moet ik daar maar eens echt goed mijn conclusies trekken.
Langs het gigantische stuwmeer is de route in een woord schitterend en zolang ik niet te hard stijg kan ik weer echt genieten. Op de camping heb ik een diepvries stokbrood gekocht. Ontbijt betekent dus eerst even in de zon gaan staan met mijn stokbroodje.
De laatste klim naar Cazorla staat aangeschreven als heel pittig, gedurende 7 km. Ook de nodige fietsers waarschuwen me daarvoor. Ik trap hem nagenoeg in een keer door. Het blijkt kinderspel te zijn bij de hellingen die ik gisteren had. Ik heb een goede keuze gemaakt. De reisdag was vandaag prima. De idyllische camping San Isicio ligt iets voorbij het stadje. Op het eerste gezicht ziet deze camping er prima uit, met een heerlijk, wel gevuld, zwembad.
Ik heb eerst mijn fietsleverancier gebeld voor advies, en na demontage denk ik dat het lek boven tafel is: er zit speling op mijn casette, waardoor het freewheel af en toe blokkeert en af en toe doorlaat, dat zou verklaren dat ik, eenmaal gaande, goed door kan gaan en het probleem alleen maar optreedt als ik demareer.
Nu nog, mbv de camping baas een fietsenmaker zoeken.
Vandaag onderweg ben ik meer Nederlandse vakantiefietsers tegengekomen dan op het hele stuk van N-Spanje naar hier. Komt natuurlijk door de routebeschrijving. Op de camping staat het Nederlandse stel dat ik gisteren op de andere camping heb gesproken. Zij zijn van Deurne naar Sevilla aan het fietsen
De campingbaas is zelf fietsen in Noorwegen. Zijn dochter kan mij goed helpen: ik zoek de technische woorden op en zij belt de grootste fietsenzaak van de regio op, in Lenares, 70 km verder, op. Zij konden ons niet vertellen of ze de spullen hebben, dat wordt dus gokken op: de grootste zaak.
Nu nog het busstation opzoeken. Geen info, maar de buschauffeur wist me wel te vertellen dat ik om 7:00 mee kan. Terug moeten we dan maar zien. Het is maar 70 km, dus desnoods wordt dat terugfietsen.
Morgen is mijn Rosinante weer helemaal in orde en voelt deze Don Quijote zich ook weer prima (denk ik)
Thursday, 25 June 2009
Hornos
After Madrid i have been progressing very well. La Mancha is very hot and empty, and flat. I slept one time 'en el Campo', in an empty corn field. It was perfect. In Valdepenas the indicated camping site had disappeared, so I had to take a hotel, after 140 km and at 9:00 pm I did not have much of a choice.
Yesterday I was suddenly in the mountains again, the Sierra de Segura. Today I had to penetrate this Sierra more. My first gear did not function well and the map does not give enough indications about the mountains. After a long struggle I decided to take another route, to Malaga. I have a clear description of it, so that I know how long a road upwards will take. With this unfaithful gear at least I must be able to trust one thing.
We'll see.
Yesterday I was suddenly in the mountains again, the Sierra de Segura. Today I had to penetrate this Sierra more. My first gear did not function well and the map does not give enough indications about the mountains. After a long struggle I decided to take another route, to Malaga. I have a clear description of it, so that I know how long a road upwards will take. With this unfaithful gear at least I must be able to trust one thing.
We'll see.
Shitdag, 50 km voor niks. Terug bij Canada Morales (Hornos)
Ik sta wat later op en voel dat ik m'n dag niet heb. Het zwembad is nog steeds leeg, dus wat moet ik hier doen? Dan maar een korte dag en wild kamperen. 70 km moet kunnen, net de helft naar de volgende camping.
Nog even een praatje maken met een Nederlands stel dat van Nederland naar Sevilla fietst, met het zelfde boekje dat ik ook wil gebruiken, van Bemjaminse.
Ik moet weer een stukje (6km) terug om naar Hornos te klimmen, dezelfde klim die ik gisteren vlak voor de top heb afgebroken. Vlak voordat ik boven ben springt mijn ketting ineens weer over. Had ik vanaf de Pyreneeen geen last meer van gehad. Nu is dit wel een heel stevige klim. Maar goed, vervelend: ik heb wel vertrouwen nodig, anders moet ik teveel rekening houden met de techniek.
Heel oud mooi karakteristiek plaatsje, Hornos.
Vanaf hier gaat de weg mooi dalend verder, maar dan ..... Oh weh, oh weh. Dat stond niet op de kaart, die is dus blijkbaar ook al onbetrouwbaar. Hele lange, hele stijle klimmen. Ik denk wel tegen de 10%. Dat is voor even wel te doen, maar niet uren. En dan ook nog met een onvoorspelbare versnelling!!!! Als ik aan het rijden bent gaat het wel, maar als ik even heb gerust, moet ik heel snel heel hard drukken en dan kan hij ineens overspringen.
Dat wordt dus duwen, ik kom dan wel omhoog maar het is heel zwaar. Als ik weer even opstap gaat het mis. De ketting springt weer ik verlies mijn evenwicht en ik kukel om. Nu val je met een ligfiets nooit erg, het is meer kantelen. Het stinkt naar wijn. De kurk is van de fles geschoten, fles leeg. Ik krijg nu echt de p in.
5 minuten later komt er een Guardia Civil auto aan en aan mijn hopeloze gezicht zien ze wel dat ze moeten stoppen. Ze leggen uit hoe vreselijk de route verder voor mij wordt. Geen fijn vooruitzicht.
Ze adviseren ook om vooral te gaan lopen (misschien vinden ze zo een ligfiets niks). En verder geven ze het advies om te proberen te liften. Ze stonden echt te overwegen om mij mee tenemen, maar de ligfiets is te groot.
Ik ga eerst maar eens siesta houden. Ik hoop een vrachtauto te kunnen paaien, die waren er wel, maar nu ik ze nodig heb niet.
Ik heb besloten om te keren en terug naar de camping te gaan. Deze bergen met deze versnelling en onvoldoende details op de kaart is te heavy.
Ik moet zo gauw mogelijk ergens een fietsenmaker zien te vinden, maar ik ben bang dat dat pas in Malaga is. Ik ga dus toch maar eerst naar Malaga, via de genoemde goed beschreven route. Weet ik tenminste wat ik verwachten kan.
Gelukkig kan ik nu voor het grootste deel weer afdalen, wat ik vanochtend heb geklommen. Dat gaat een stuk sneller.
Enfin om 17:00 ben ik terug bij af, na 50 km. Eerst maar eens alles herstellen, vooral mijzelf en daarna de fiets. Hij hangt dus weer in de boom, maar ik kan niets bijzonders bedenken, behalve dat de ketting misschien wat versleten lijkt (hij is wel nieuw!).
Alles gesmeerd (met olijfolie, want de andere olie had ik weggegooid).
Ik eet maar weer eens bij het restaurant van de camping. De route voor morgen belooft weer een paar pittige klimmen, maar het is nu in ieder geval afzienbaar, want daar werd ik ook een beetje moedeloos van. Of ik morgen moedeloos word zal erg van mijn fiets afhangen.
Nog even een praatje maken met een Nederlands stel dat van Nederland naar Sevilla fietst, met het zelfde boekje dat ik ook wil gebruiken, van Bemjaminse.
Ik moet weer een stukje (6km) terug om naar Hornos te klimmen, dezelfde klim die ik gisteren vlak voor de top heb afgebroken. Vlak voordat ik boven ben springt mijn ketting ineens weer over. Had ik vanaf de Pyreneeen geen last meer van gehad. Nu is dit wel een heel stevige klim. Maar goed, vervelend: ik heb wel vertrouwen nodig, anders moet ik teveel rekening houden met de techniek.
Heel oud mooi karakteristiek plaatsje, Hornos.
Vanaf hier gaat de weg mooi dalend verder, maar dan ..... Oh weh, oh weh. Dat stond niet op de kaart, die is dus blijkbaar ook al onbetrouwbaar. Hele lange, hele stijle klimmen. Ik denk wel tegen de 10%. Dat is voor even wel te doen, maar niet uren. En dan ook nog met een onvoorspelbare versnelling!!!! Als ik aan het rijden bent gaat het wel, maar als ik even heb gerust, moet ik heel snel heel hard drukken en dan kan hij ineens overspringen.
Dat wordt dus duwen, ik kom dan wel omhoog maar het is heel zwaar. Als ik weer even opstap gaat het mis. De ketting springt weer ik verlies mijn evenwicht en ik kukel om. Nu val je met een ligfiets nooit erg, het is meer kantelen. Het stinkt naar wijn. De kurk is van de fles geschoten, fles leeg. Ik krijg nu echt de p in.
5 minuten later komt er een Guardia Civil auto aan en aan mijn hopeloze gezicht zien ze wel dat ze moeten stoppen. Ze leggen uit hoe vreselijk de route verder voor mij wordt. Geen fijn vooruitzicht.
Ze adviseren ook om vooral te gaan lopen (misschien vinden ze zo een ligfiets niks). En verder geven ze het advies om te proberen te liften. Ze stonden echt te overwegen om mij mee tenemen, maar de ligfiets is te groot.
Ik ga eerst maar eens siesta houden. Ik hoop een vrachtauto te kunnen paaien, die waren er wel, maar nu ik ze nodig heb niet.
Ik heb besloten om te keren en terug naar de camping te gaan. Deze bergen met deze versnelling en onvoldoende details op de kaart is te heavy.
Ik moet zo gauw mogelijk ergens een fietsenmaker zien te vinden, maar ik ben bang dat dat pas in Malaga is. Ik ga dus toch maar eerst naar Malaga, via de genoemde goed beschreven route. Weet ik tenminste wat ik verwachten kan.
Gelukkig kan ik nu voor het grootste deel weer afdalen, wat ik vanochtend heb geklommen. Dat gaat een stuk sneller.
Enfin om 17:00 ben ik terug bij af, na 50 km. Eerst maar eens alles herstellen, vooral mijzelf en daarna de fiets. Hij hangt dus weer in de boom, maar ik kan niets bijzonders bedenken, behalve dat de ketting misschien wat versleten lijkt (hij is wel nieuw!).
Alles gesmeerd (met olijfolie, want de andere olie had ik weggegooid).
Ik eet maar weer eens bij het restaurant van de camping. De route voor morgen belooft weer een paar pittige klimmen, maar het is nu in ieder geval afzienbaar, want daar werd ik ook een beetje moedeloos van. Of ik morgen moedeloos word zal erg van mijn fiets afhangen.
Subscribe to:
Posts (Atom)