Eindelijk weer op weg. 15 km voor Guadix.

Ik kies om het zware traject te fietsen. Er zijn 2 alternatieven. Een zwaar en mooi, een deel is onverhard, de andere lichter maar niet bijzonder. Dus extra vroeg op. De fiets doet het uitstekend. Ik ben echter nauwelijks op weg of mijn rem geeft aan dat hij vervangen wil worden. Dat is een fluitje van een cent, maar het bijgeluid blijft aanvankelijk. Veertje krom, bijgeluid weg. Ik heb natuurlijk op de grond gezeten en dus zitten mijn billen vol prikkertjes van koren. Kom dus wat moeizaam op gang.
Vlak voor Huesa daal ik met 45 km/h af. Er lopen 3 mensen op de weg en een hondje. Ineens hoor ik een schreeuw, de hond springt voor mijn wiel en ik maak een duikeling en een schuiver van jewelste. Ik heb altijd gezegd dat vallen met de ligfiets niet zo dramatisch was, maar dit was wat anders. volgens mijn herinnering ben ik over de kop gegaan, ook te zien aan de gaten inmijn hoofdsteun en ben ik een heel eind over de weg geschoven Mijn fiets is licht beschadigd, geen ernstige zaken. Ik heb 3 enorme schaafwonden op mijn armen en dijbeen. De mensen helpen uitstekend. Een mevrouw uit het nabije huis heeft de goede ontsmettings middelen, daarna ben ik bij het benzine station nog verder verzorgen. De hond is door de wandelaars naar een huis gebracht en ze kwamen terug met de boodschap dat hij dood is. Hij was minder fortuinlijk dan ik.
Ik heb natuurlijk behoorlijk de pest in, het was een tamelijk jonge hond en die is natuurlijk van iemand. Ik heb daar niets verder mee gedaan en dat zint me niet echt. Was te veel met mijn eigen schade bezig!!!!
In Huesa ben ik naar het medisch centrum gegaan waar alles uitstekend en gratis wordt behandeld. Ik hoef geen tetanus prik, want die is nog geldig (heb gelukkig mijn vaccinatieboekje bij me).
Dan koffie om bij te komen. Stefan de barman is een voormalig collega van mij bij Hoogovens (alleen 10 jaar eerder). Overigens ontmoet ik regelmatig voormalige gastarbeiders in heel Spanje.
Na de koffie komt de uitdaging: een lang stuk onverharde weg met klimmen tussen Huesa en Alicun de Ortega. Een betoverend landschap en hard werken. Het lastige van dit soort paden zijn vooral de haarspelbochten omhoog waarvan het vooral in de binnenbocht moeilijk overeind blijven is. Het is daar uitgesleten en er ligt veel los spul. Vanwege de incidenten vanochtend heb ik toch de nodige vertraging opgelopen, inmiddels rijd ik dus toch onder de brandende zon.
De siesta plaats is een ruine van een huis. Daar ligt ook een stuk gaspijp waarmee ik mijn verbogen remhandle terug kan buigen.
Na de siesta krijg ik weer goede wegen door een schitterend tufsteen gebergte. Er moeten hier behoorlijk wat vulkanen hebben gestaan. Alle uitzichten zijn mooi. Ver weg zie ik vaag de sneeuw van de Sierra Nevada.
Ik schrik inmiddels van ieder dier in de buurt. Nou weer zo'n stomme kat, sorry voor de dierenliefhebbers, maar ik rijd ze liever niet dood.
In de volgende Fanta kroeg kom ik weer een Spanjaard tegen die 40 jaar geleden in Enschede in de textiel heeft gewerkt. Het halve dorp loopt hier uit om mijn fiets te bewonderen.
Ik zit ergens 15 km voor Guadix. Granada ga ik niet halen, dat is nog 70 km, campings zijn er ook niet. ik heb er 95 km op zitten en het is 19:30. Dus ga ik een wilde plek opzoeken. Voldoende aanbod. Helaas zijn bijna allen riviertjes droog. Ik zet de tent op op 100 m van de weg, goed afgeschermd. Even weer een poosje waarnemen. Lijkt zeer geschikt. Wachten tot de zon achter de berg gaat voordat ik met koken begin.
Het is weer een prachtige avond. Een beetje verstoord door de vliegen. En als de vliegen gaan slapen worden de muggen actief. Maar ik hoop dat dat maar kort duurt (schemer).
Wil je stilte horen, kom dan even langs!!!!!
Verbinding is hier niet, dat wordt dus morgen ochtend verzenden.